Μην επιτρέπεις στους κυβερνώντες να μιλούν στο όνομά σου, μην τους αφήνεις να σε χρησιμοποιούν. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν στους μαθητές οι συνδικαλιστές των εκπαιδευτικών στην προσπάθειά τους να μην περάσει η κυβερνητική προπαγάνδα, που θέλει την κυβέρνηση τάχα να κόπτεται για την ψυχική υγεία των μαθητών και την αγωνία των γονιών τους. Η έκκληση εστιάζει στο καίριο σημείο, στην επίθεση δηλαδή της τρικομματικής κυβέρνησης εναντίον όλης της κοινωνίας (απλώς, τώρα, είναι η ώρα την επίθεση αυτή να τη δεχτούν οι εκπαιδευτικοί).

Φαίνεται ότι οι ίδιοι οι μαθητές, όμως, είναι από μόνοι τους έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την υποκρισία των κυβερνώντων, αλλά και της ΑΔΕΔΥ, που αρνήθηκε να συμμετάσχει στην απεργία την Παρασκευή. Τι είπε η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ; «Να μη βάλουμε απέναντι τα παιδιά και τις οικογένειές τους». Ομως τα παιδιά ξέρουν γιατί βιώνουν μαζί με τους γονείς τους τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν πλέον στις περισσότερες των οικογενειών. Ξέρουν ποιος είναι υπεύθυνος γι' αυτήν την κατάντια. Οχι οι γονείς τους, πολλώ δε μάλλον όχι τα ίδια. Ξέρουν πολύ καλά πλέον ότι οποιαδήποτε ήττα υποστεί ένα κοινωνικό στρώμα είναι ήττα για όλη την κοινωνία. Και, αντιστρόφως, οποιαδήποτε νίκη της πολιτείας θα είναι επιβεβαίωση της επικράτησης της φιλελεύθερης πολιτικής, άρα των ολίγων που εξακολουθούν να αισχροκερδούν σε περίοδο οικονομικής κρίσης.

Γνωρίζουν οι μαθητές ότι ο αγώνας των καθηγητών δεν είναι στενά συντεχνιακός, αλλά αγώνας για τη διατήρηση της ελάχιστης αξιοπρέπειας που τους έχει απομείνει, για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας. Αντιλαμβάνονται, επίσης, ότι η κυβέρνηση επέλεξε αυτή την κρίσιμη περίοδο να περάσει τα αντεργατικά και αντιεκπαιδευτικά μέτρα για να έχει την κοινωνία με το μέρος της. Μπροστά στο μέλλον των παιδιών, ποιον θα απασχολήσουν μερικές χιλιάδες απολύσεις και άλλες τόσες μετατάξεις (εξοντωτικές για τους περισσότερους εκπαιδευτικούς);

Και, όμως. Πολλοί μαθητές αντιδρούν, αντιστέκονται. Βλέπουν το πρόβλημα στη ολότητά του, στην ουσία του. Είναι, όντως, «εμπνευσμένη» η επιλογή αυτής της περιόδου για την προώθηση των μέτρων, αποδεικνύεται εν τούτοις αδύναμη και αναποτελεσματική. Οι μαθητές γνωρίζουν ότι το όντως πρόβλημα δεν είναι οι εξετάσεις, αλλά το σαθρό και αντιπαιδαγωγικό εκπαιδευτικό σύστημα, η άδοξη μεταρρύθμιση που επιχειρείται. Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη και με τους μαθητές. Που, πλέον, ξέρουν.