Του Δημήτρη Αγγελίδη

^[1]«Θα μπορούσαν εδώ να γίνουν κήποι, να μπουν ακτήμονες να καλλιεργούν, να έρθουν άνεργοι να κάνουν κάμπινγκ, να γίνει δημοτικό αναψυκτήριο, βοτανικός κήπος, δίκτυο διάθεσης προϊόντων χωρίς μεσάζοντες, ακόμα και εκθέσεις, γραφεία αθλητικών συλλόγων, γήπεδο. Ολα για τους πολίτες». Το βράδυ του Σαββάτου εθελοντές και μέλη της ανοιχτής συνέλευσης του αυτοδιαχειριζόμενου κάμπινγκ Βούλας, παίρνοντας θάρρος από την επιτυχημένη φιλοξενία του 9ου Αντιαπαγορευτικού Φεστιβάλ, ξεδίπλωναν τα όνειρά τους για τον χώρο που διαχειρίζονται από τον Ιούνιο, όταν το κάμπινγκ άνοιξε με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου.

Η προσοχή τους είναι τώρα στραμμένη στο αυριανό δημοτικό συμβούλιο, όπου θα ζητήσουν να συζητηθεί προ ημερησίας διατάξεως το μέλλον του κάμπινγκ. Σε χτεσινή επικοινωνία με την «Εφ.Συν.», συνεργάτες του δημάρχου Σπύρου Πανά μάς παρέπεμψαν σε ανακοίνωσή του στις 9 Μαΐου, που μιλούσε για «αυθαίρετες πράξεις και ενέργειες» εν όψει του φεστιβάλ. Οι εθελοντές θυμίζουν ότι μέχρι τώρα ο δήμος ήταν αρωγός στο εγχείρημα και του ζητούν να πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ του ανοιχτού και δημόσιου χαρακτήρα του κάμπινγκ και όχι των ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων που εποφθαλμιούν τον χώρο-φιλέτο, εν όψει των κυβερνητικών σχεδίων εκποίησης του παραλιακού μετώπου από το ΤΑΙΠΕΔ.

Η προσπάθεια της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ), που διεκδικεί το κάμπινγκ, να εκκενώσει και να σφραγίσει τον χώρο την προηγουμένη της έναρξης του φεστιβάλ έπεσε στο κενό χάρη στη δυναμική παρέμβαση εθελοντών, συλλογικοτήτων, πολιτών, βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και μελών των Οικολόγων Πράσινων.

«Μέχρι την περασμένη εβδομάδα τα πρώην Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα (ΕΤΑ), νυν ΕΤΑΔ, έλαμπαν διά της απουσίας τους. Είχαν αφήσει τον χώρο παρατημένο» λέει στην «Εφ.Συν.» ο δικηγόρος Ιωνας Κωνσταντίνου. Τη δεκαετία του ’60 η επικαρπία του χώρου δόθηκε στον ΕΟΤ, με την κυριότητά να παραμένει στο Δημόσιο. Ο ΕΟΤ μετέφερε την επικαρπία σε θυγατρικές του, καταλήγοντας στα ΕΤΑ. Το 2004 ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας όρισε τον χώρο ως χώρο κάμπινγκ και οριοθέτησε ως κοινόχρηστους τους δρόμους που ενώνουν την παραλιακή με τον αιγιαλό. Το κάμπινγκ λειτούργησε για τους Ολυμπιακούς, έκλεισε στη συνέχεια και ξανάνοιξε ως δημοτικό κάμπινγκ το 2010 για ένα σύντομο διάστημα. Από τον περασμένο Ιούνιο λειτουργεί χάρη στην ενεργή καθημερινή παρουσία πολιτών, που τον διαχειρίζονται μέσω ανοιχτής συνέλευσης.

Καθαρίζουν, οργανώνουν προβολές ταινιών, φιλοξενούν παραστάσεις και σεμινάρια, όλα διαθέσιμα δωρεάν σε όποιον το επιθυμεί. «Δεν θεωρούμε ότι μπορεί η ακτή να φέρνει χρήματα. Η ακτή είναι φυσικό οικοσύστημα, όπως το ποτάμι και το δάσος. Είναι μια οικολογική αξία, έτσι θα τη χρησιμοποιήσεις, δωρεάν, προς όφελος και της κοινωνίας και του περιβάλλοντος» μας λένε.