«Εγινα μετανάστης μια φορά και θα ξαναγίνω»

^[1]Είμαι από την Αλβανία και είμαι 23 ετών. Σπουδάζω στο ΤΕΙ Πειραιά στο Τμήμα Ηλεκτρονικής. Φύγαμε από την Αλβανία οικογενειακώς όταν ήμουν στην Γ΄ Δημοτικού λόγω της κρίσης που ξέσπασε εκεί. Ουσιαστικά φύγαμε άρον-άρον διότι ο πατέρας μου δεν είχε πλέον λεφτά και η μητέρα μου δεν δούλευε. Οταν ήρθαμε στην Ελλάδα ήμουν 9 χρονώ. Το δύσκολο της υπόθεσης για μένα ήταν ότι παράτησα στη μέση το σχολείο.

Θυμάμαι όταν μπήκα στο σχολείο στην Ελλάδα αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες, μου έλειπε η γειτονιά μου, δεν ήξερα τη γλώσσα και δεν είχα επαφές με Ελληνες. Υπήρχε η διάκριση ότι οι Ελληνες θα παίξουν με τους Ελληνες και οι Αλβανοί με τους Αλβανούς και όταν παίζαμε μπάλα πολλές φορές παίζαμε Ελλάδα- Αλβανία. Μου είχαν μείνει εικόνες από τη γειτονιά μου και μου είχε λείψει. Τέσσερα χρόνια αργότερα επισκεφτήκαμε την Αλβανία, αλλά κι εκεί όλα μου φάνηκαν διαφορετικά μια και εγώ και ο τόπος είχαν αλλάξει.

Επειδή ήμουν καλός μαθητής άρχισα σταδιακά να κερδίζω το σεβασμό των άλλων ειδικά των δασκάλων και αργότερα αυτό που με ενσωμάτωσε ήταν ότι έγινα «σκληρός» και αναγκάστηκα να τσακώνομαι όποτε χρειαζόταν για να «προστατευτώ» από τους Ελληνες και από οποιονδήποτε είχε κακόβουλες διαθέσεις, μέσα στο πλαίσιο της παιδικής αθωότητας βέβαια. Από το Γυμνάσιο και μετά έχω Ελληνες φίλους. Είναι φυσικό μια τέτοια φιλία λόγω στερεότυπων και δικών μας αλλά και ελληνικών να μη στεριώνει. Και όταν μιλώ για στερεότυπα από τη μεριά μας εννοώ ότι καμιά φορά νιώθουμε τα αρνητικά κύματα, τις αρνητικές σκέψεις ή ίσως είναι και η ιδέα μας ή και όλα μαζί.

Είναι όμως κάτι που στο μεταδίδουν από την πρώτη μέρα και… σου μένει. Αναγκαστικά έτσι μάθαμε. Δεν έχω δεχτεί ωμή βία όπως άλλοι, όμως το στίγμα του διαφορετικού το κουβαλώ για πάντα. Για παράδειγμα, έγινα σημαιοφόρος στη Β΄ Λυκείου και το σκεφτόμουν αν θα πάω διότι φοβόμουν. Μετά από τη πίεση των γονιών μου, πήγα, και κράτησα τη σημαία. Ηταν εκείνη τη χρονιά που είχε δημιουργηθεί θέμα με τους Αλβανούς σημαιοφόρους. Παρότι είμαι καλός μαθητής και έχω ενσωματωθεί πλήρως στην ελληνική κοινωνία και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μιλώ τα ελληνικά γιατί είναι όμορφη γλώσσα, σκέφτομαι να φύγω διότι πιστεύω ότι δεν έχω μέλλον εδώ και λόγω της κρίσης αλλά και επειδή είμαι Αλβανός. Εχω γίνει μετανάστης μια φορά, και θα ξαναγίνω. Πιστεύω ότι θα κερδίσω από αυτό.

Gissi (από Αλβανία)

Επιμέλεια: Μοχαμάντ Βαχέντι και Χάλεντ Τάχερ

(Για τεχνικούς λόγους και μόνο αυτή την εβδομάδα η στήλη «σημειώσεις ενός μετανάστη» δημοσιεύεται σήμερα αντί για τη Δευτέρα)