Η αμερικανική πόλη έχει χρεοκοπήσει και οι κάτοικοί της καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο με σκληρά μέτρα λιτότητας στα πρότυπα του ευρωπαϊκού Νότου

Του Γιώργου Τσιάρα

Βαρύ τίμημα καλούνται να πληρώσουν οι κάτοικοι του Ντιτρόιτ, της αμερικανικής βιομηχανικής μεγαλούπολης που χρεοκόπησε και βρίσκεται ήδη σε καθεστώς αναγκαστικής διαχείρισης.

Χτες, ο διορισμένος από τον κυβερνήτη της Πολιτείας του Μίσιγκαν νέος οικονομικός «δερβέναγας» της πόλης, ο –μεγαλοδικηγόρος της Wall Street, ειδικευμένος στο πτωχευτικό δίκαιο- Κέβιν Ορ, παρουσίασε το σχέδιο «αναδιάρθρωσης» της τοπικής οικονομίας, το οποίο βέβαια περιλαμβάνει όλες τις γνωστές συνταγές φτωχοποίησης: άγριες περικοπές θέσεων εργασίας, αλλά και μισθών για τους εναπομείναντες εργαζομένους στις δημοτικές υπηρεσίες –ανάμεσά τους αστυνομικοί, πυροσβέστες κ.ά.-, ραγδαίες μειώσεις στις συντάξεις των ηλικιωμένων και συνολικά ένα γιγάντιο «ψαλίδι» στις κοινωφελείς υπηρεσίες, που θα πλήξει ολόκληρο τον πληθυσμό του Ντιτρόιτ.

Στην αναφορά του, ο Ορ σκιαγραφεί με αριθμούς το δράμα της «αυτοκινητούπολης», όπου η ανεργία τριπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 13 χρόνια, φτάνοντας πλέον επισήμως το 18,3%. Η εγκατάλειψη της πόλης από πολλά μεγάλα εργοστάσια οχημάτων και ανταλλακτικών, το «μπαράζ» εξώσεων και κατασχέσεων πρώτων κατοικιών από τις τράπεζες και οι δραματικές περικοπές στα ομοσπονδιακά και πολιτειακά κονδύλια για τη λειτουργία της πόλης, λόγω της κρίσης του 2008, αναγνωρίζονται, σωστά, ως οι βασικές αιτίες για την οικονομική καταστροφή. Ομως στην πολυσέλιδη έκθεση δεν υπάρχει ούτε λέξη για τις ευθύνες της ντόπιας οικονομικής ελίτ: το μόνο που ενδιαφέρει τον Ορ είναι η επιβολή ενός άγριου εσωτερικού «μνημονίου», προκειμένου να αποπληρωθούν τα τεράστια χρέη της πόλης προς τις τράπεζες, που ξεπερνούν τα 9 δισ. δολάρια.

Ως «μοντέλο» για το νέο Ντιτρόιτ μάλιστα, ο μεγαλοδικηγόρος ανέφερε τη μικρή «γειτόνισσα» πόλη Πόντιακ, η οποία «σώθηκε» οικονομικά -στα χαρτιά πάντα- ξεπουλώντας ό,τι είχε και δεν είχε από δημόσια περιουσία και περιορίζοντας τον αριθμό των υπαλλήλων του δήμου από 820 σε… 52 μέσα σε λίγα χρόνια!

Εννοείται πως δεν μπορεί να υπάρξει σωστό νεοφιλελεύθερο μνημόνιο χωρίς πρόβλεψη για μαζικές ιδιωτικοποιήσεις. Ανάμεσα στις δημοτικές υπηρεσίες που βγαίνουν στο σφυρί είναι η αποκομιδή των σκουπιδιών, οι αστικές συγκοινωνίες, ο δημόσιος φωτισμός των δρόμων, τα 17 ΚΑΠΗ της πόλης, ακόμη και τα πάρκα. Σε δεύτερη φάση προβλέπεται η σταδιακή ιδιωτικοποίηση της πυροσβεστικής υπηρεσίας, από την οποία έχει μείνει ουσιαστικά μόνο ο «σκελετός» -812 κακοεξοπλισμένοι και κακοπληρωμένοι πυροσβέστες, που καλύπτουν μια αχανή αστική ζούγκλα 139 τετραγωνικών μιλίων!- και βέβαια, η Υπηρεσία Υδρευσης και Αποχέτευσης, μια από τις μεγαλύτερες σε μήκος δικτύων σε ολόκληρες τις ΗΠΑ.

Ομως εκεί που αναμένεται να εκδηλωθούν οι αγριότερες συγκρούσεις είναι αναμφίβολα στα σχέδια για «αξιοποίηση» και «ξαναζωντάνεμα» του υποβαθμισμένου κέντρου – μια ιδέα που όπως όλα δείχνουν έχει την οικονομική υποστήριξη ντόπιων μεγιστάνων του χρήματος, όπως ο ιδιοκτήτης των καζίνων Little Caesars, Μάικ Ιλιτς, και ο διευθυντής της εταιρείας πιστώσεων Quicken Loans, Νταν Γκίλμπερτ. Στόχος, η ισοπέδωση ολόκληρων τετραγώνων και η δημιουργία νέων πολυτελών συγκροτημάτων κατοικιών, εμπορικών κέντρων κ.ά.: για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να προηγηθεί η «εκκαθάριση» του ιστορικού κέντρου από τα λεγόμενα «ανεπιθύμητα στοιχεία» – δηλαδή τις δεκάδες χιλιάδες ανέργους και συνταξιούχους που παρέμειναν στην καρδιά της πόλης μετά την αποχώρηση των εργοστασίων και τώρα έχουν γίνει στόχος των μαζικών εξώσεων.

Για να προετοιμάσει το έδαφος, ο Ορ και οι σύμμαχοί του σκοπεύουν να χωρίσουν τις γειτονιές του Ντιτρόιτ σε τρεις κατηγορίες («σταθερές», «σε μετάβαση» και «προβληματικές»), ανάλογα με το πόσοι κάτοικοι τις έχουν εγκαταλείψει, αλλά και τον βαθμό της φτώχειας που τις πλήττει. Στις «προβληματικές» γειτονιές, λοιπόν, προβλέπεται να κοπούν βάσει του «μνημονίου» όλες οι δημόσιες υπηρεσίες (ρεύμα, νερό), να διωχθούν από τα διαμερίσματά τους οι τελευταίοι κάτοικοι και να κατεδαφιστούν τα παλιά κτίρια για να ανοίξει δρόμος για τις περιλάλητες «επενδύσεις»…