Ετυχε να βρίσκεται στη λάθος πλευρά του συνόρου. Ετυχε επίσης λόγω προβλήματος υγείας του αρχικού ιδιοκτήτη να έχει ήδη μεταβιβαστεί μία φορά, στη σύζυγό του. Τώρα, δεν μπορεί να μεταβιβαστεί στον γιο.

Του Γιάννη Μπασκάκη

^{[1] [2]}«Είναι ένα μαγαζί που λειτουργεί 30 χρόνια. Είναι αμαρτία να κλείσει κι εμένα να με βγάλουν στην ανεργία. Εχω δύο παιδιά και θα μείνω άνεργος», λέει στην «Εφ.Συν.» ο Θανάσης Τριχιάς. Βρεθήκαμε στη συμβολή των οδών Ζωοδόχου Πηγής και Αραχώβης. Στο μεζεδοπωλείο «Τσέλιγκας». Ενα από τα παλιότερα μαγαζιά τον Εξαρχείων. Το άνοιξε το 1985 ο πατέρας του Θανάση, Αντώνης Τριχιάς. Το 1996 η καρδιά του τον πρόδωσε, αφήνοντάς του 68% αναπηρία. Αποφάσισε να μεταβιβάσει το μαγαζί στη σύζυγό του. Δεν ήξερε όμως τότε ότι αυτή η μεταβίβαση θα ήταν η πρώτη και η τελευταία. Ο ίδιος έφυγε από τη ζωή το 2004. Η σύζυγός του θέλει τώρα να το μεταβιβάσει στον γιο της, αλλά δεν μπορεί. Της το απαγορεύει ένα προεδρικό διάταγμα του 1993.

Χρήσεις γης 

Μέχρι το 1993 οι χρήσεις γης του κέντρου της Αθήνας δεν είχαν οριστεί. Το προεδρικό διάταγμα 1075/Δ 3-9-93 ορίζει ότι ένα τμήμα της περιοχής των Εξαρχείων, από την Αραχώβης προς τη Σόλωνος, θα είναι γενικής κατοικίας, όπου επιτρέπονται οι οχλούσες χρήσεις, δηλαδή τα κέντρα διασκέδασης και τα μαγαζιά υγειονομικού ενδιαφέροντός. Από την Αραχώβης προς τον λόφο του Στρέφη θα είναι περιοχή αμιγούς κατοικίας. Απαγορεύεται δηλαδή η εμπορική χρήση πέραν όσων εξυπηρετούν αποκλειστικά την κατοικία. Τα μεζεδοπωλεία ή οι καφετέριες που βρίσκονταν σ' αυτό το τμήμα της περιοχής, ήδη πριν από το ’93, θα εξακολουθούσαν να λειτουργούν, όμως στο μέλλον θα επιτρεπόταν να μεταβιβαστούν σε συγγενή πρώτου βαθμού και μόνο μία φορά.

Ο «Τσέλιγκας» έτυχε να βρίσκεται στη λάθος πλευρά του συνόρου. Ετυχε επίσης λόγω προβλήματος υγείας του αρχικού ιδιοκτήτη να έχει ήδη μεταβιβαστεί μία φορά, στη σύζυγό του. «Η μάνα μου κοντεύει τα 60 και κουράζεται. Δεν ζητάμε να μεταβιβαστεί το μαγαζί σε ξένο. Από μάνα σε γιο για να συνεχίσει να δουλεύει», λέει ο Θανάσης, ο οποίος έμαθε για την ύπαρξη του σχετικού διατάγματος όταν κίνησε τις διαδικασίες για μεταβίβαση στο όνομά του. «Για να κάνω τη μεταβίβαση ζητάνε χαρτί από τον δήμο. Ο δήμος μού ζητάει 9 δικαιολογητικά, από τα οποία το ένα να είναι η συνηγορία του υπουργείου Περιβάλλοντος», αναφέρει. Το αρμόδιο υπουργείο όμως δεν συνηγορεί, ο Δήμος Αθηναίων δεν εισηγείται την επ' αόριστον μεταβίβαση σε συγγενή πρώτου βαθμού και ένα μαγαζί με μακρά παράδοση και ιστορία κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς ιδιοκτήτη και να κλείσει.

Μεσημεριανό στέκι 

Ο πατέρας του Θανάση, Αντώνης Τριχιάς, μεγάλωσε στην Καρδίτσα. Τέσσερις μέρες μετά την 21η Απριλίου του 1967 και την επιβολή της δικτατορίας, το καθεστώς της χούντας τον έστειλε εξορία. Επέστρεψε το 1971, όμως η «ρετσινιά» του εξόριστου αριστερού και το κλίμα που είχε δημιουργηθεί εις βάρος του στην κλειστή τοπική κοινωνία, τον ανάγκασαν να πάρει τον δρόμο για την Αθήνα. Εκεί άνοιξε πρώτα ένα καφενείο κι έπειτα ένα τσιπουράδικο. Ο «Τσέλιγκας» έγινε γρήγορα στέκι των κατοίκων των Εξαρχείων αλλά και προσωπικοτήτων του πολιτικού και καλλιτεχνικού κόσμου της εποχής.

Σήμερα το μαγαζί το δουλεύει ο γιος του ο Θανάσης. Είναι ακόμα στέκι για τους περαστικούς του μεσημεριού. Λειτουργεί μέχρι τις 7 το απόγευμα και δεν έχει μουσική. Οχι μόνο δεν παράγει ηχορύπανση, αλλά βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με τη ζωή της περιοχής. Το διάταγμα του ’93 τέθηκε σε ισχύ, προφανώς στη λογική τού να προστατευτεί η περιοχή από το να γίνει κάποτε μια «διασκεδαστούπολη». Για τα εδώ και δεκαετίες υπάρχοντα όμως μαγαζιά, που δεν διαταράσσουν την κοινή ησυχία των κατοίκων, η εφάπαξ μεταβίβαση ίσως και να είναι υπερβολική. «Είμαι 36 χρονώ. Μεγάλωσα μέσα σ' αυτό το μαγαζί, μ' αυτόν τον κόσμο. Τους πελάτες τούς βλέπω σαν φίλους μου. Το να θέλω να δουλέψω και να μη μ' αφήνουν να δουλέψω, δεν το καταλαβαίνω», μας λέει ο Θανάσης.