ΗΠΑ Ολα τα πολεμικά παιχνίδια που θεωρούνται must για τη νεολαία παρέχουν στους παίκτες εικονικά όπλα πανομοιότυπα με τα αληθινά σε εμφάνιση, βεληνεκές, πυρομαχικά και εν γένει τεχνικά χαρακτηριστικά

→Oι παίκτες έχουν απευθείας πρόσβαση στις ιστοσελίδες που διαφημίζουν και πωλούν αληθινά όπλα μέσω του δημοφιλέστατου site του παιχνιδιού «Medal of Honor: Warfighter!»

Του Δημήτρη Σ. Φαναριώτη

^[1]

Μια εξαιρετικά στενή σχέση αλληλεξάρτησης έχουν αναπτύξει οι βιομηχανίες βιντεοπαιχνιδιών και όπλων στις ΗΠΑ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τόσο οι έφηβοι δολοφόνοι του λυκείου Κολουμπάιν στις ΗΠΑ, όσο και ο Αντερς Μπρέιβικ, ο Νορβηγός μακελάρης της νήσου Ουτόγια, ήταν φανατικοί παίκτες βίαιων βιντεοπαιχνιδιών, των ίδιων που παίζουν καθημερινά δεκάδες εκατομμύρια παιδιά σε ολόκληρο τον πλανήτη και φυσικά στην Ελλάδα.

Στις ΗΠΑ τα βίαια παιχνίδια, όπως το Call of Duty ή το Medal of Honor όπου ο παίκτης είναι ουσιαστικά ο εκτελεστής, αποτελούν την αιχμή του δόρατος μιας βιομηχανίας που εθίζει από την εξαιρετικά ευαίσθητη ηλικία των 6 και 7 ετών μικρά παιδιά στις «εικονικές» δολοφονίες «κακών» ή «εχθρών της πατρίδας». Το εντυπωσιακό στοιχείο στην όλη υπόθεση, όπως επισημαίνει και το Reuters σε σχετική του ανάλυση, είναι ότι όλα τα πολεμικά παιχνίδια που θεωρούνται must για τη νεολαία παρέχουν στους παίκτες εικονικά όπλα πανομοιότυπα με τα αληθινά σε τύπο, εμφάνιση, βεληνεκές, πυρομαχικά και εν γένει τεχνικά χαρακτηριστικά.

Eπώνυμα όπλα

Ενα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελεί η εταιρεία βιντεοπαιχνιδιών Electronic Arts, που παρέχει στους παίκτες της «επώνυμα» όπλα τα οποία κατασκευάζει ο όμιλος Mac Millan ως τμήμα της συνεργασίας της για το δημοφιλέστατο παιχνίδι Medal of Honour. Ακόμη μια άλλη μεγάλη εταιρεία ηλεκτρονικών, η Activision Blizzard, ευχαριστεί μετά από κάθε παρτίδα του παιχνιδιού τής Call of Duty τις εταιρείες Colt, Barret και Remington, γιατί της έχουν δώσει άδεια χρήσης των (εικονικών) όπλων της.

Οσο για τα πολεμικά τουφέκια της Bushmaster, ένα από τα οποία χρησιμοποιήθηκε στο μακελειό στο δημοτικό σχολείο του Κονέκτικατ τον περασμένο Δεκέμβριο, χρησιμοποιούνται κατά κόρον στο δημοφιλέστατο πολεμικό παιχνίδι Call Of Duty. Κάπου εδώ, θα σκεφτεί κάποιος λογικός και εχέφρων νους, θα τελείωνε η παράνοια. Κι όμως την επομένη της σφαγής στο Νιουτάουν, που συγκλόνισε τις ΗΠΑ πυροδοτώντας μάλιστα μια μεγάλη συζήτηση για την οπλοκατοχή (άλλο αν αυτή απέβη, δυστυχώς, άκαρπη), το πανίσχυρο λόμπι της Ενωσης Οπλων χρησιμοποίησε και πάλι τα βιντεοπαιχνίδια για περάσει τις θέσεις του, με το πρόσχημα ότι ήθελε να εξηγήσει το φαινόμενο της βίας των όπλων.

Ετσι με περισσή υποκρισία ο επικεφαλής της Ενωσης, Γουάιν Λα Πιερ, αποκάλεσε τη βιομηχανία βιντεοπαιχνιδιών διεφθαρμένη, η οποία πουλάει και προωθεί τη βία ενάντια στον αμερικανικό λαό, ως η ίδια η Ενωση Οπλων να έχει παραμείνει μέχρι σήμερα αμέτοχη στο επίμαχο αυτό ζήτημα που στοιχίζει κάθε χρόνο τη ζωή χιλιάδων Αμερικανών και σε πολλές περιπτώσεις, φευ, μικρών παιδιών!

Η υποκρισία τού Λα Πιέρ έγκειται στο γεγονός ότι για τις βιομηχανίες όπλων η προβολή των προϊόντων τους μέσω των βιντεοπαιχνιδιών εντάσσεται στη λογική της ελεύθερης αγοράς, όπως η προβολή μιας διαφήμισης Coca Cola σε μια κινηματογραφική ταινία. Οπως επισημαίνει ο καθηγητής Ψυχολογίας Μπραντ Μπούσμαν του Πανεπιστημίου του Οχάιο, ειδικός σε θέματα που αφορούν τη βία των βιντεοπαιχνιδιών, «η χρήση εικονικών όπλων, πανομοιότυπων με τα αληθινά, συνδέει το όπλο με τη βίαιη και επιθετική συμπεριφορά».

Πάντως οι μεγάλες βιομηχανίες όπλων όπως η Freedom Group, της οποίας θυγατρικές είναι οι εταιρείες Remington και Bushmaster, αλλά και η Ενωση Οπλων (NRA) αρνήθηκαν να απαντήσουν στα επανειλημμένα αιτήματα του Reuters.

Μια ιστορία από τα 90′s

Στη δεκαετία του 90, όταν τα βιντεοπαιχνίδια βρίσκονταν σε σχέση με σήμερα σε εμβρυϊκό στάδιο, οι βιομηχανίες ηλεκτρονικών παιχνιδιών προσέγγιζαν τις βιομηχανίες όπλων ζητώντας τους άδεια να χρησιμοποιήσουν εικονικά τα προϊόντα τους, προκειμένου να αποφύγουν μηνύσεις.

Με την πάροδο των ετών οι άδειες δίνονταν με μεγάλη ευκολία και έναντι μικρού ποσού ή εντελώς δωρεάν.

Γεγονός παραμένει πάντως ότι η σχέση εταιρειών βιντεοπαιχνιδιών και βιομηχανιών όπλων δέχτηκε κριτική πριν από το μακελειό του Κονέκτικατ.

Ετσι, τον περασμένο Αύγουστο, μεγάλες ομάδες παικτών των πολεμικών παιχνιδιών και περιοδικά του συγκεκριμένου ειδικού τύπου εξέφρασαν σθεναρά τις αντιρρήσεις τους απέναντι στο αίτημα της Ενωσης Οπλων να βάζουν στα παιχνίδια συνδέσμους (links) με εταιρείες παραγωγής όπλων, όπως η Mac Millan, ή σε περιοδικά με αντικείμενο τα όπλα, όπως το πασίγνωστο στις ΗΠΑ Magpul, ώστε οι παίκτες να έχουν απευθείας πρόσβαση στις ιστοσελίδες που διαφημίζουν και πωλούν αληθινά όπλα μέσω του δημοφιλέστατου site του παιχνιδιού «Medal of Honor: Warfighter !»

Μηνύματα

«Αλήθεια, ποιο είναι το είδος του μηνύματος που περνά ένα βιντεοπαιχνίδι, το οποίο προτρέπει τους παίκτες του να αγοράσουν αληθινά όπλα» διερωτήθηκε μιλώντας στο BBC η Λόρα Πάρκερ, σύμβουλος έκδοσης της αυστραλιανής επιθεώρησης ηλεκτρονικών παιχνιδιών «Game Spot Australia».

Μετά το δημοσίευμα της Πάρκερ πάντως η Ενωση Οπλων απέσυρε τους συνδέσμους (links) και προσπαθώντας να δικαιολογήσει την έως σήμερα στάση της υποστήριξε ότι η κίνηση είχε στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων για τους βετεράνους του πολέμου στο Ιράκ, προσθέτοντας ότι δεν έλαβε ούτε σεντ από τις βιομηχανίες όπλων.

Πάντως η μεγαλύτερη εταιρεία στον χώρο των βιντεοπαιχνιδιών αρνήθηκε να σχολιάσει εάν παίρνει άδειες από τις εταιρείες όπλων για χρησιμοποιεί στα παιχνίδια της τις εικονικές εκδόσεις των αληθινών όπλων καθώς και για το εάν προτίθεται να σταματήσει αυτή την τακτική της αμφίδρομης διαφήμισης και ειδικά στη «ναυαρχίδα» της που είναι το «Call of Duty», πολεμικό παιχνίδι με δέκα χρόνια εξαιρετικά υψηλών πωλήσεων.

Μέχρι σήμερα επισημαίνουν πάντως με νόημα έγκριτοι νομικοί στο Reuters, δεν έχει καταγραφεί ούτε μία υπόθεση στην οποία βιομηχανίες όπλων να μήνυσαν τις εταιρείες βιντεοπαιχνιδιών για χρήση των όπλων τους στα παιχνίδια τους.