Σε συμπόρευση με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ προσανατολίζεται ο νέος πολιτικός φορέας του Αλέκου Αλαβάνου, παρά τις αντιρρήσεις που εκφράζονται από την πλευρά του ΝΑΡ και του ΣΕΚ

Του Φώτη Παπούλια

^[1]Οσοι απόρησαν με την πρόταση του Αλέκου Αλαβάνου για «δωρεάν μετακίνηση των βουλευτών της επαρχίας κατά τη διάρκεια των συνόδων του κοινοβουλίου από τις εταιρείες συγκοινωνιών» θα πρέπει να γυρίσουν αρκετά χρόνια πίσω. Ηταν το «τρικ» που χρησιμοποιούσε το ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ Β. Εφραιμίδης, για να «βρίσκεται κοντά στον λαό και να πιάνει τη συζήτηση», όπως θυμούνται παλιά στελέχη του κόμματος.

Ο επικεφαλής του «Σχεδίου Β», που το Σάββατο έκανε την παρθενική του εμφάνιση ως ενιαίος πολιτικός φορέας, μάλλον άφησε πίσω του τον αφορισμό που συνήθιζε να χρησιμοποιεί το τελευταίο διάστημα «δεν θέλουμε να είμαστε ένα ακόμα κόμμα στον τηλεφωνικό κατάλογο» και αποφάσισε να ξαναβαφτιστεί στην κολυμβήθρα της πολιτικής.

Στις ευρωεκλογές

Τι επιδιώκει ο Α. Αλαβάνος; Κατ' αρχήν τη συμπόρευσή του με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, προοπτική καθόλου εύκολη αφού ήδη στο σχήμα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς σημειώνονται διαφωνίες για την προσέγγισή του, κυρίως από την πλευρά του ΝΑΡ και του ΣΕΚ. Ο ίδιος, γνωρίζοντας τις αντιδράσεις, κρατάει μια «χαλαρή» στάση χωρίς να πιέζει την κατάσταση, ελπίζοντας ότι σε σύντομο χρόνο οι όποιες αντιρρήσεις θα ξεπεραστούν. Ομως στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ αντιμετωπίζεται με καχυποψία λόγω του «αριστερού βοναπαρτισμού που τον διακρίνει» και ο γάμος, αν και όποτε γίνει, μάλλον θα συνοδεύεται από σκληρές διαπραγματεύσεις.

Πού ποντάρει; Αρκετοί πιθανολογούν ότι ψηλά στον σχεδιασμό του είναι οι ευρωεκλογές. Αν εκεί καταφέρει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, λόγω χαλαρής ψήφου, να εκλέξει ευρωβουλευτή (απαιτείται περίπου 5%), τότε θα έχει πετύχει τον στόχο, θυσιάζοντας την προσωπική του υποψηφιότητα. «Κακές γλώσσες» ισχυρίζονται ότι τα καθεστωτικά ΜΜΕ θα τον προβάλουν αφού εκτιμούν ότι θα κόβει ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, κάτι που ο ίδιος το αντιμετωπίζει με εξαιρετική προσοχή, αφού δεν θέλει να παίξει τον ρόλο του «δούρειου ίππου».

Οργανωτικά όμως ο Αλέκος Αλαβάνος φέρεται να έχει «αποψιλωθεί» από συνεργάτες που τον είχαν στηρίξει στη διαδρομή του «Μετώπου». Πλέον δίπλα του «στέκονται» οι Αριάδνη Αλαβάνου, Τασία Σταματοπούλου, Ελένη Μηνακάκη, Ν. Γάκος, Ν. Γαλάνης, ενώ η πλειονότητα των «παλιών φίλων» έχουν οδηγηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Ο ίδιος κατ' επανάληψη έχει ισχυριστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «συνιστώσα του σάπιου πολιτικού συστήματος», ξεχνώντας το γεγονός ότι πριν από τις εκλογές του περασμένου Μαΐου στο σπίτι του Μ. Γλέζου είχε γίνει ένας κύκλος συζητήσεων για την επιστροφή του στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Σύμφωνα με πληροφορίες, υπαναχώρησε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, απογοητεύοντας όσους είχαν προσπαθήσει να τον πείσουν.

Επιθέσεις από ΚΚΕ

Σε μια συνομιλία του με φίλους το φθινόπωρο, τους είχε καταπλήξει όταν φέρεται να είπε «δεν με ενδιαφέρει η ενότητα της Αριστεράς, με ενδιαφέρει η ενότητα του λαού». Ο ίδιος γνωρίζει καλά ότι θα δεχθεί επιθέσεις από το ΚΚΕ, αφού η ηγεσία του Περισσού εκτιμά ότι μπορεί να της στερήσει ένα κρίσιμο ποσοστό ψήφων και για αυτό στην ομιλία του στο Περιστέρι είπε «… χρειάζεται ένα ισχυρό εργατικό κίνημα, που θα εγκαταλείψει τις γυμναστικές επιδείξεις και διαδηλώσεις-λιτανείες τύπου ΓΣΕΕ, που δεν έχουν νόημα για κανέναν».

Και συνέχισε με νόημα «ποια δύναμη και ποια πολιτική είναι αριστερή θα το αποφασίσει το μέλλον… η πιο πλατιά λαϊκή ενότητα είναι απόλυτα αναγκαία, όχι στη βάση της κοινής καταγωγής αλλά σε μια προγραμματική βάση». Αν ο ίδιος παίζει το τελευταίο του χαρτί στην πολιτική, μένει να αποδειχθεί, διαφορετικά ο πολιτικός που κατάφερε να βγάλει την Αριστερά από το κλειστοφοβικό της περιχαράκωμα θα πρέπει να επανεξετάσει τη σχέση του με την πολιτική.