Της Β. Παπαντωνοπούλου

Δεν χρειαζόταν η συνέντευξή του στον Guardian για να φανεί πόσο ξεχωριστός προπονητής και τύπος είναι ο Γιούργκεν Κλοπ.

Μόλις λίγα 24ωρα πριν από την κόντρα με την Μπάγερν Μονάχου για τα πρωτεία στην Ευρώπη, ο 45χρονος τεχνικός της Ντόρτμουντ χαρακτηρίζει τη δουλειά του «το πιο ενδιαφέρον ποδοσφαιρικό πρότζεκτ στον κόσμο».

«Η Μπορούσια είναι ένας ξεχωριστός σύλλογος. Μια ομάδα εργατών. Οταν έφυγα από τη Μάιντς ύστερα από 18 χρόνια εκεί, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου: «Την επόμενη φορά δεν θα δώσω όλη την καρδιά μου». Πίστευα ότι δεν είναι υγιές να εργάζεται κανείς έτσι. Ομως, μέσα σε μια εβδομάδα στο Ντόρτμουντ, πάλι τα ίδια…».

Η Ντόρτμουντ πήρε δύο σερί πρωταθλήματα και τώρα βρίσκεται στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με ένα ποδοσφαιρικό στιλ που έχει κερδίσει τους ουδέτερους. Και με –πολύ- υποδεέστερο μπάτζετ από τη Ρεάλ Μαδρίτης, την οποία απέκλεισε στα ημιτελικά, ή τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή την Μπαρτσελόνα ή την αντίπαλο του Σαββάτου, την Μπάγερν Μονάχου.

Αφοπλιστικά ειλικρινής, ο Κλοπ γνωρίζει ότι δεν μπορεί να σταματήσει την «αιμορραγία» που υφίσταται η ομάδα του όταν οι «μεγάλοι» σύλλογοι βάζουν στο μάτι τους παίκτες της. Μάλιστα κάποτε είχε χαρακτηρίσει την Μπάγερν «αδίστακτη υπερδύναμη σαν την Κίνα»!

«Ημουν κουρασμένος τότε», λέει χαμογελώντας. «Η Μπάγερν επιδιώκει να γίνει η νέα Μπαρτσελόνα και να πρωταγωνιστήσει στην επόμενη δεκαετία. Μπορεί να το πετύχει επειδή έχει τα χρήματα. Ομως δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Δεν είμαστε σουπερμάρκετ, αλλά αυτοί θέλουν τους παίκτες μας γιατί ξέρουν ότι εμείς δεν μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά τέτοια ποσά. Δεν μπορούμε να ενεργούμε όπως η Ρεάλ Μ. και η Μπάγερν Μ. και να μην ανησυχούμε για τους φόρους, ούτε να αφήσουμε την επόμενη γενιά της διοίκησης να τα βγάλει πέρα με τα χρέη. Πρέπει να δουλέψουμε σοβαρά και έξυπνα. Ομως χάνουμε παίκτες».

Πώς ένιωσε όταν έμαθε ότι ο Μάριο Γκέτσε θα έφευγε για τους Βαυαρούς; «Σαν καρδιακή προσβολή. Ηταν την επομένη της πρόκρισης επί της Μάλαγα. Είχα μια μέρα για να γιορτάσω και μετά, φαίνεται, κάποιος σκέφτηκε: «Αρκετά, πέσε κάτω τώρα»! Ο Μίχαελ Τσορκ (σ.σ.: τεχνικός διευθυντής της Ντόρτμουντ) μπήκε στο προπονητικό κέντρο τόσο κατηφής, λες και κάποιος είχε πεθάνει. Με κοίταξε: «Πρέπει να σου πω κάτι». Και μου το σέρβιρε…».

Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά… «Πέρσι ήταν ο Σίνζι Καγκάβα… Ενας από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου, που τώρα παίζει μόλις 20 λεπτά στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ως αριστερό εξτρέμ! Σκίζεται η καρδιά μου να τον βλέπω. Αυτός είναι κλασικός επιτελικός μέσος, με απίστευτη αίσθηση του γκολ. Αλλά για τους Ιάπωνες μετράει περισσότερο, φαίνεται, το να παίζει στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ παρά στη Γερμανία. Οταν έφυγε, κλαίγαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου για 20 λεπτά. Εναν χρόνο νωρίτερα, ο Νούρι Σαχίν έφυγε, επειδή η Ρεάλ Μαδρίτης είναι ο μεγαλύτερος σύλλογος στον κόσμο. Αν οι παίκτες δείξουν υπομονή και μείνουν, μπορούμε να κάνουμε την ομάδα μας μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Είναι φυσιολογικό για τα παιδιά να θέλουν να χαράξουν νέες διαδρομές. Ομως πολλές φορές πηγαίνουν εκεί που τους τάζουν πολλά και τελικά δεν ήταν όπως τα ονειρεύονταν»…