ΣΙΝΕΜΑ

 

Τα βραβεία του 66ου Φεστιβάλ Κανών

 

Η κριτική επιτροπή του Στίβεν Σπίλμπεργκ πρωτοτύπησε δίνοντας τον πολυπόθητο βραβείο σε μια ταινία, τον σκηνοθέτη και τις πρωταγωνίστριές του. Το «La Vie d’ Adele» του Αμπντελατίφ Κεσίς γράφτηκε πια στην ιστορία την ίδια ώρα που οι Γάλλοι δεν σταματούν να διαδηλώνουν εναντίον του γάμου μεταξύ ομοφύλων

 

Της Λήδας Γαλανού

 

 

^[1]

 

 

 

 

 

 

 

 

^[2]

^[3]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τα βραβεία που δόθηκαν χθες βράδυ στο κατάμεστο Palais des Festivals ήταν βραβεία παγκοσμιότητας και διαφορετικότητας. Η επιτροπή τίμησε ταινίες απ’ όλα τα πλάτη της γης, από την Ιαπωνία μέχρι το Μεξικό, από χαμηλών τόνων κοινωνικό σινεμά μέχρι εφετζίδικο και βίαιο, νεύοντας στον αμερικανικό κινηματογράφο, αλλά τιμώντας και την οικοδέσποινα Γαλλία, που πέρσι ήταν ολοκληρωτικά απούσα από τα βραβεία.

 

Η ομάδα του Σπίλμπεργκ παρουσίασε και μια απόλυτη καινοτομία δίνοντας τον Χρυσό Φοίνικα στην τρυφερή ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δυο κορίτσια, το «La Vie d’ Adele» του Αμπντελατίφ Κεσίς, αλλά συγκεκριμένα στον σκηνοθέτη και τις δύο πρωταγωνίστριες, Λέα Σεϊντού και Αντέλ Εξαρχόπουλος. Παρέλαβαν κι οι τρεις μαζί, ολοφάνερα συγκινημένοι, το πολυπόθητο βραβείο.

Η οικοδέσποινα του φεστιβάλ, Οντρέ Τοτού, με πανέμορφο φόρεμα αλλά έντονη επιτήδευση στον λόγο της, υποδέχτηκε τον Σπίλμπεργκ και κήρυξε την έναρξη της τελετής: «Το Φεστιβάλ μάς πήγε ένα ταξίδι σ’ ολόκληρο τον κόσμο» είπε αυτός, «ανακαλύψαμε έναν καινούργιο σεβασμό για τον τρόπο που διαφορετικοί άνθρωποι εκδηλώνουν τη σκέψη τους, αποκτήσαμε μια καλύτερη κατανόηση του σύγχρονου σινεμά. Στις αποφάσεις μας ακούσαμε το μυαλό και την καρδιά μας».

 

-Χρυσός Φοίνικας: «La Vie d’ Adele», Αμπντέλ Κεσίς, Λέα Σεϊντού και Αντέλ Εξαρχόπουλος. Είναι το πρώτο μεγάλο βραβείο των Κανών που δίνεται σε ταινία με την ομοφυλοφιλία στο κέντρο της. Οι δυο πανέμορφες κοπέλες ξεσπούν σε δάκρυα. Ο Τυνήσιος λέει στην κριτική επιτροπή: «Με κάνατε αληθινά χαρούμενο. Συγγνώμη αν καθυστερώ, ξέρετε ότι παίρνω γενικά τον χρόνο μου (η μεγάλη διάρκεια των γυρισμάτων του είναι παροιμιώδης.) Φέρνω στη μνήμη τον άνθρωπο που με έβαλε στο μονοπάτι μου και μου λείπει πολύ, τον Κλοντ Μπερί. Την αδελφή ψυχή μου, τη γυναίκα μου. Κι ευχαριστώ τα όμορφα νιάτα της Γαλλίας που γνώρισα τη μεγάλη περίοδο που ετοίμαζα την ταινία και μ’ έμαθαν πολλά για το πνεύμα της ελευθερίας και της συμβίωσης. Αλλά και τα νέα παιδιά που έκαναν την Τυνησιακή επανάσταση. Εύχομαι να ζουν ελεύθερα, να εκφράζονται ελεύθερα και ν’ αγαπούν ελεύθερα».

-Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής: «Inside Llewyn Davis» των Τζόελ και Ιθαν Κοέν. Στη σκηνή η Κιμ Νόβακ, αγνώριστη από τις «χειρουργικές βελτιώσεις», αλλά με την καθηλωτική φωνή και το στιλ της ανέπαφο: «Πόσο θα ήθελα ο Χιτς και ο Τζίμι Στιούαρτ να ήταν μαζί μας φέτος που προβλήθηκε ανασκευασμένη κόπια του “Vertigo”» επισημαίνει. Το βραβείο παραλαμβάνει ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Οσκαρ Αϊζακ («γουάου, η Κιμ Νόβακ!» θα πει), οι Κοέν έχουν επιστρέψει στη Νέα Υόρκη.

 

-Βραβείο της Επιτροπής: «Like Father, Like Son» του Χιροκάζου Κόρε-Εντα. Η ταινία του Ιάπωνα είναι μια κατεξοχήν συμβατική, ευαίσθητη οικογενειακή ιστορία. «Ευχαριστώ τη μητέρα μου και τον πατέρα μου που δε ζουν πια» είπε, «και τη γυναίκα μου που μ’ έκανε πατέρα μιας μικρής κόρης και μου έδωσε την ιδέα για την ταινία».

 

-Βραβείο Σκηνοθεσίας: Αμάτ Εσκαλάντε για το «Heli». «Δεν το περίμενα, ευχαριστώ την επιτροπή, είστε γενναίοι άνθρωποι», είπε ο Μεξικανός, έχοντας λανσάρει μια ταινία με «τουριστική» βία, η βράβευση της οποίας δείχνει είτε ότι η επιτροπή ήθελε να καθησυχάσει τη συνείδησή της για την εγκληματικότητα στο Μεξικό είτε ότι εντυπωσιάστηκε από τη γλαφυρότητα με την οποία απεικονιζόταν. Απρόσμενη επιλογή.

 

-Βραβείο Σεναρίου: Ζία Ζάνγκε για το «Touch of Sin». «Ο κόσμος αλλάζει τόσο γρήγορα που το σινεμά είναι για μένα ίσως ο καλύτερος τρόπος να βρω την ελευθερία» δήλωσε ο Κινέζος σκηνοθέτης. Καθώς η ταινία παρουσιάζει με πρωτοτυπία τη σημερινή Κίνα, ήταν ένα νεύμα της επιτροπής στο σύγχρονο ασιατικό σινεμά.

 

-Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας: Μπερενίς Μπεζό για το «Le Passe» του Ασγκάρ Φαραντί. «Σ’ αγαπώ, ό,τι έκανα σ’ αυτήν την ταινία το χρωστάω σε σένα» είπε στον Ιρανό σκηνοθέτη. Και τον φωνάζει στη σκηνή για να καταχειροκροτηθεί σε αναγνώριση της σπουδαιότητάς του.

 

-Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας: Μπρους Ντερν για το «Nebraska» του Αλεξάντερ Πέιν. Το παρέλαβε ο σκηνοθέτης, μια και ο πρωταγωνιστής του είχε επιστρέψει στην Αμερική. «Θέλω να εκφράσω την περηφάνια μου που η ταινία συμμετείχε φέτος στο Φεστιβάλ και την περηφάνια μου για τον Μπρους και όσα χάρισε στην ταινία» είπε.

 

Χρυσή Κάμερα (Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη από όλα τα προγράμματα): «Ilo Ilo» του Αντονι Τσεν (Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών).

-Χρυσός Φοίνικας Μικρού Μήκους: «Safe» του Μουν Μπιουνγκ-Γκον

 

Ειδικές Μνείες: «Whale Valley» του Γκουντμούντουρ Αρνάρ Γκούντμουντσον και «37°4 S» του Αντριάνο Βαλέριο

 

 Τα υπόλοιπα βραβεία

 

-Ενα Κάποιο Βλέμμα: Καλύτερη Ταινία: «The Missing Picture» Ρίτι Παν, Βραβείο Επιτροπής: «Omar» Χανί Αμπού-Σαντ, Σκηνοθεσίας: «L’ Inconnu du Lac» του Αλέν Γκιροντί, Πρώτη Ταινία: «Fruitvale Nation» Ράιαν Κούγκλερ,

 

-Εβδομάδα Κριτικής: Μεγάλο Βραβείο: «Salvo» Φάμπιο Γκρασαντόνια και Αντόνιο Πιάτζα, Ειδική Μνεία: «Los Duenos» των Αγκουστίν Τοσκάνο και Εζεκιέλ Ραντούσκι

 

-Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών: Art Cinema Award και βραβείο SACD: «Les Garçons et Guillaume, à table!» του Γκιγιόμ Γκαλέν, Label Europa Cinema: «The Selfish Giant» της Κλίο Μπάρναρντ

 

-FIPRESCI: Διαγωνιστικό Τμήμα: «La Vie d’ Adele», Ενα Καποιο Βλέμμα: «Manuscpripts Don’t Burn» του Μοχάμαντ Ρασούλοφ, Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών: «Blue Ruin» του Ζερεμί Σολνιέ

 

-Οικουμενικής Επιτροπής: Καλύτερη Ταινία: «Le Passe» του Φαραντί, Ειδικές Μνείες: «Miele» Βαλέρια Γκολίνο, «Like Father, Like Son» Χιροκάζου Κόρε Εντα

 

Queer Palme: «L’ Inconnu du Lac» Αλέν Γκιροντί