ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ Art

Το Royal Shakespeare Company υποκύπτει στη μόδα των μεταδόσεων σε κινηματογράφους

^[1]Αυτή η μανία των Εγγλέζων με την έγκαιρη κράτηση θέσεων από τα θέατρα μέχρι… τις εκθέσεις είναι αξιοθαύμαστη. Πώς μπορούν και προγραμματίζουν μήνες πριν τη ζωή τους; Εστω. Το sold out, πάντως, μπορεί να έχει και μια καλή πλευρά. Ανάγκασε το Royal Shakespeare Company να προσχωρήσει κι αυτό στη μεγάλη μόδα των μεταδόσεων παραστάσεων (ζωντανών ή μαγνητοσκοπημένων) σε σινεμά της Μεγάλης Βρετανίας αλλά και του κόσμου όλου.

Η αρχή θα γίνει με τον «Βασιλιά Ριχάρδο τον Β’» του Σέξπιρ, με πρωταγωνιστή τον σούπερ σταρ της βρετανικής TV Ντέιβιντ Τέναντ, παράσταση που ξεκινά στην έδρα του περίφημου θεάτρου, στο Στράτφορν Απόν Εϊβον, στις 10 Οκτωβρίου και από τις 9 Δεκεμβρίου θα μετακομίσει στο Barbican του Λονδίνου. Κι όμως, δεν υπάρχει εισιτήριο ούτε για δείγμα!

Ετσι, ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής τού RSC και σκηνοθέτης της παράστασης Γκρεγκ Ντοράν αποφάσισε η παράσταση να κινηματογραφηθεί και να μεταδοθεί στις 15 Νοεμβρίου σε 1.000 σχολεία της χώρας (δωρεάν), αλλά και σε άλλους χώρους (θέατρα και σινεμά) της Αγγλίας, της Αμερικής, της Αυστραλίας, της Ιαπωνίας και της νότιας Ευρώπης -μακάρι να 'ναι μέσα και η Ελλάδα.

Ο ενθουσιασμός των Βρετανών γι' αυτόν τον «Ριχάρδο Β’» οφείλεται, βέβαια, κατά πολύ στον πρωταγωνιστή του. Εμάς o Ντέιβιντ Τέναντ δεν μάς λέει και πολλά πράγματα, εκτός κι αν έχουμε τερατώδη μνήμη και τον θυμόμαστε στην ταινία «Ο Χάρι Πότερ και το κύπελλο της φωτιάς» του Μάικ Νιούελ (2005) – και όχι και σε κάνα τεράστιο ρόλο. Κυριαρχεί, όμως, εδώ και χρόνια σε εμπορικά σίριαλ, όπως στα «Doctor Who» (2005-2010 και 2013), «Casanova», «Broadchurch» και πολλά άλλα.

H σχέση του Σκοτσέζου ηθοποιού με το Royal Shakespeare Company πάει πολλά χρόνια πίσω. Πρωτόπαιξε εκεί το 1996, ένας 25χρονος στα πρώτα του βήματα. Και, βέβαια, χάρηκε στο θέατρο μια τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία το 2008 παίζοντας «Αμλετ». Η επιστροφή του για τον ρόλο του «Ριχάρδου Β’» θεωρείται γεγονός για τον Γκρεγκ Ντοράν. «Αυτό το έργο έχει κυρίως να κάνει με την εξαιρετική γλώσσα. Είναι η κατ' εξοχήν λυρική τραγωδία τού Σέξπιρ. Και ο Ντέιβιντ έχει αυτή την υπέροχη ευκολία με τη γλώσσα, του έχω μεγάλη εμπιστοσύνη» δήλωσε ο σκηνοθέτης.

Η κύρια έγνοια του είναι, όμως, πώς θα γίνει η αναμετάδοση της παράστασης λιγότερο θεατρική. «Δεν πρέπει να 'ναι σαν να στρέψαμε μια κάμερα προς τη σκηνή» λέει στην «Γκάρντιαν». «Θέλω να βρω έναν τρόπο να συλλάβω κάτι από την ιδιαίτερη εμπειρία τού να παρακολουθείς Σέξπιρ στην ίδια του τη γενέτειρα. Υπάρχει ακόμη κάτι από τον βάρδο εδώ, στο Στράτφορντ Απόν Εϊβον, τον δικό του αέρα ανέπνεε. Θα μου άρεσε να ξεκινάει η παράσταση από την ίδια την πόλη, να τριγυρνάει ας πούμε ο Ντέιβιντ στα τουριστικά της μαγαζιά αγοράζοντας μαγνητάκια για το ψυγείο».

Επιμ.: Β. Γεωργ.