Η ιστορία ενός συνταξιούχου που θέλησε να βγάλει «κάρτα πολιτισμού» και ανακάλυψε πως οι 10 με 15 μέρες που χρειάζονται για την έκδοσή της μπορεί να γίνουν τελικά 10 με 15 μήνες

Του Στέργιου Ζιαμπάκα

^[1]Η επικοινωνία μεταξύ πολίτη και πολιτείας ανέκαθεν περνούσε από χίλια κύματα. Οταν όμως μεσολαβεί κάποιο Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών, η εν λόγω προσπάθεια επικοινωνίας βυθίζεται στον ωκεανό της γραφειοκρατίας και μετατρέπεται σε μια ψυχοφθόρα διαδικασία, τουλάχιστον όσον αφορά την περίπτωση του συνταξιούχου και κατοίκου Ηρακλείου Αττικής, Ροδόλφου Σταματίου.

Ενας άνθρωπος που ζει με «ορό πολιτισμού», όπως αναφέρει ο ίδιος για τον εαυτό του, απευθύνθηκε στο τοπικό ΚΕΠ, αιτούμενος, ως πολύτεκνος, την έκδοση κάρτας πολιτισμού. Επειτα από την κατάθεση των σχετικών εγγράφων περίμενε να την παραλάβει καρτερικά, σε διάστημα 10-15 ημερών μετά την υποβολή του αιτήματος όπως αναγραφόταν χαρακτηριστικά στη βεβαίωση που έλαβε.

Στο… «περίμενε»

Οι ημέρες πέρασαν, έφτασαν τις 40 και ο κ. Σταματίου επανεμφανίστηκε στο ΚΕΠ προκειμένου να ρωτήσει για την έκδοση της κάρτας. «Ολος ο όροφος με αντιμετώπισε σαν αφελή, λέγοντάς μου πως κάνει τουλάχιστον 10 μήνες να έρθει» περιέγραψε ο ίδιος στην «Εφ.Συν.». Επομένως ζήτησε τα τηλέφωνα της αρμόδιας υπηρεσίας του υπουργείου Πολιτισμού, στα οποία καλούσε επίμονα στην κυριολεξία μέρα και νύχτα. Τα τηλέφωνα βούιζαν, καθώς το ΚΕΠ τού έδωσε… λάθος αριθμούς.

Καθώς μας περιέγραψε την εμπειρία του, προσπαθήσαμε να τη… ζήσουμε! Καλέσαμε στο τοπικό ΚΕΠ και ρωτήσαμε, ως πολύτεκνοι, σχετικά με τη διαδικασία έκδοσης κάρτας πολιτισμού. Η υπάλληλος μας ενημέρωσε για τα απαραίτητα έγγραφα και μας κάλεσε να περάσουμε από τα γραφεία. Ρωτήσαμε πόσο χρόνο θα περιμένουμε για να την παραλάβουμε. «Τι να σας πω καλέ μου κύριε, σε 10 μήνες; Τόσο θέλει. Οταν γίνεται» ήταν η απάντησή της. «Ε, μπορεί και 1,5 χρόνο» φώναξε ένας συνάδελφός της από μέσα και η συνομιλήτριά μας μας το μετέφερε αμέσως στο τηλέφωνο. Καθώς εμείς γνωρίζαμε ότι η κάρτα πολιτισμού έχει διάρκεια 3 χρόνων από την ημερομηνία έκδοσής της, ρωτήσαμε σχετικά για να το επιβεβαιώσουμε. «Οχι, ισχύει κάμποσα χρόνια» μας απάντησε η υπάλληλος. «Δηλαδή πόσα;» ρωτήσαμε. «Ε, κάμποσα» μας απάντησε και πάλι με εμφανή εκνευρισμό.

«Εγώ προσωπικά δεν αναλαμβάνω την ευθύνη διεκπεραίωσης για την έκδοση της κάρτας και έχω κάθε επίγνωση του τι λέω. Δεν θέλω να κυκλοφορεί η ταυτότητα (σ.σ.: εννοώντας το φωτοαντίγραφο της ταυτότητας που απαιτείται) ενός πολίτη μήνες στα συρτάρια ενός ΚΕΠ» πρόσθεσε κατηγορηματικά, κάνοντας τα μαλλιά μας να ασπρίσουν σαν του προηγούμενου παθόντος κυρίου.

«Καταλαβαίνετε τι λέω» πρόσθεσε. Θέλοντας να είμαστε ειλικρινείς, απαντήσαμε πως όχι. «Δεν μπορώ να πάρω την ταυτότητά σας και να μην ξέρω σε ποιο συρτάρι βρίσκεται. Δεν το δέχομαι αυτό. Δεν πειράζει, ελάτε εσείς και θα σας το διεκπεραιώσουμε. Δεν θα το κάνω εγώ, θα το κάνει άλλος συνάδελφός μου. Πώς να σας το πω;» εξήγησε η υπάλληλος. Ρωτώντας περαιτέρω, λάβαμε και… περαιτέρω απαντήσεις: «Βεβαίως είναι η δουλειά μου, αλλά επειδή οι ταυτότητες φεύγουν επικυρωμένες από δω και δεν είναι κάτι που μπορώ να πάρω τηλέφωνο, να μάθω πού είναι το αίτημα, ποιος το διεκπεραιώνει, σε πόσο καιρό, και γυρνάνε πίσω πολύ πολύ αργά…, δηλαδή εμάς έχει κάνει και 40 μέρες ένα δίπλωμα. Φανταστείτε 40 μέρες και πού μήνες, έτσι; Αποφεύγω, γιατί δεν θέλω να βρεθεί κάποιος μπλεγμένος και η ταυτότητά του να κυκλοφορεί και εγώ δεν ξέρω πού!» εξήγησε η υπάλληλος με κάθετο, αλλά «στοργικό», πλέον, τρόπο. Η συζήτηση τελείωσε μετά το κάλεσμα της υπαλλήλου να περάσουμε από το ΚΕΠ.

Προκειμένου να αποκτήσουμε περαιτέρω ενημέρωση για τη διαδικασία έκδοσης καρτών πολιτισμού, επικοινωνήσαμε με τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου. Η υπάλληλος του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, στο οποίο μας παρέπεμψαν, υποστήριξε πως ο χρόνος έκδοσης μιας ανάλογης κάρτας κυμαίνεται μεταξύ 10 και 15 ημερών. «Τελευταία όμως υπήρχε μια καθυστέρηση, λόγω φόρτου εργασίας, όχι περισσότερο από 20 (!) ημέρες» τόνισε κατηγορηματικά, πριν προλάβουμε να αρθρώσουμε τη λέξη «καθυστέρηση» στην επόμενη ερώτησή μας.

Η αλήθεια τώρα πού βρίσκεται; Κάπου ανάμεσα; Μάλλον στο γεγονός ότι ο συνταξιούχος, ο οποίος έχει περιορίσει τις χαρές της ζωής του στον πολιτισμό και μόνο, λέγοντας πως «για μένα είναι ο πιο απαραίτητος από όλα τα άλλα που μου έχουν κόψει, ακόμα και από τα φάρμακά μου», θα αναγκαστεί να περιμένει, ενδεχομένως έως και 1,5 χρόνο, για μια κάρτα που διαρκεί για 3 χρόνια από την ημερομηνία έκδοσής της.

Ο κ. Σταματίου πλέον προτίθεται να περάσει την καθημερινότητά του αναμένοντας την κάρτα, με την απορία αν ο/η υπάλληλος που τον εξυπηρέτησε «μπορεί να έχει διοριστεί επειδή κατάγεται από τη Μεσσηνία».