ΣΙΝΕΜΑ-ΚΡΙΤΙΚΗ Art

 

Ο Λουί Λετεριέ τού «Incredible Hulk», με το μίνιμουμ των εφέ (για εμπορική αμερικανική ταινία) αλλά λαμπερούς ηθοποιούς, υπογράφει μια διασκεδαστική ταινία. Ο «Φοιτητής» τού Σαντιάγο Μίτρε ζωντανεύει το πολιτικοποιημένο πανεπιστημιακό σύμπαν στη σημερινή Αργεντινή με συμπεράσματα που θα μπορούσαν να αφορούν απόλυτα και την Ελλάδα

 

Της Λήδας Γαλανού

 

……………………………………………………..

 

Η Συμμορία των Μάγων (αστεράκια: 3) (Now You See Me) σκηνοθεσία: Λουί Λετεριέ ηθοποιοί: Τζέσι Αϊζενμπεργκ, Μαρκ Ράφαλο, Γούντι Χάρελσον, Αϊλα Φίσερ, Ντέιβ Φράνκο, Μελανί Λοράν, Μόργκαν Φρίμαν, Μάικλ Κέιν

 

 

^[1]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τέσσερις «μάγοι» ταχυδακτυλουργοί, οι «Τέσσερις Καβαλάρηδες», αναγνωρίζονται όχι μόνο ως το πιο πετυχημένο ψυχαγωγικό σόου στο Λας Βέγκας, αλλά και σε διεθνές αξιοπερίεργο: με τις πλάτες του επιχειρηματία Αρθουρ Τρέσλερ, οι τέσσερις performers πραγματοποιούν τα πιο θεαματικά τρικ, ενώ ταυτόχρονα ληστεύουν μεγάλες τράπεζες και «τηλεμεταφέρουν» τα χρήματα στο κοινό, στους ανθρώπους που τα έχουν περισσότερο ανάγκη. Η μαγική τετράδα θα προκαλέσει την οργή του FBI και της Interpol που θα βρεθούν γρήγορα στο κατόπι τους, προσπαθώντας να καταλάβουν τι είναι απλώς μαγεία και τι αληθινό έγκλημα.

 

«Ετοιμαστείτε να σας παραπλανήσουμε», λένε οι τέσσερις απίστευτοι μάγοι στη σκηνή, κάνοντας τις προθέσεις τους σαφείς. Το ίδιο προσπαθεί να κάνει κι ο Λουί Λετεριέ σ’ αυτό το διασκεδαστικό heist movie, με πολύ πιο μετρημένα μέσα απ’ ό,τι είχε στη διάθεσή του στις προηγούμενες ταινίες του, σαν το «Incredible Hulk», τα «Transporter» ή το «Clash of the Titans». Με το μίνιμουμ των εφέ (για μια εμπορική αμερικανική ταινία), ο σκηνοθέτης επιστρατεύει σκηνογραφική φαντασία, τη γεμάτη αδρεναλίνη μουσική του Μπράιαν Τάιλερ κι ένα παιχνιδιάρικο μοντάζ για να δημιουργήσει την ψευδαισθήσεις και οφθαλμαπάτες, εκεί όπου όλα είναι ορατά.

 

Οταν βλέπεις ένα σόου μαγείας, το γαργαλιστικότερο στοιχείο είναι να προσπαθείς να μαντέψεις πού βρίσκεται το κόλπο και την ίδια ψυχαγωγική αγωνία πετυχαίνει να προκαλέσει και η ταινία. Ενας παράλληλος προβληματισμός, αφενός για το τι είναι μαγεία στη ζωή και στο σινεμά ή την τέχνη, αλλά και για το ποιοι, στην εποχή μας, είναι οι πραγματικοί «ταχυδακτυλουργοί», οι μάγοι – performers ή οι πλουτοκράτες που «εξαφανίζουν» εκατομμύρια στις τσέπες τους, προσθέτει μια νότα ευσυνειδησίας στο ξέφρενο fun, ενώ οι σκηνές καταδίωξης και διαφυγής μένουν πιστές στο κινηματογραφικό είδος, θυμίζοντας ταινίες στη λογική των «Ocean’s 11» κτλ.

 

Η αδυναμία της ταινίας βρίσκεται στο ότι δεν αναπτύσσει καθόλου τους ήρωές της – μαθαίνουμε τι κάνουν και πώς το κάνουν, αλλά όχι ποιοι είναι και γιατί κάνουν όσα κάνουν – και στο φινάλε της που σα με προχειρότητα προδίδει όσα με συνέπεια και απρόσμενη αληθοφάνεια έχει στήσει μέχρι εκεί. Ετσι η «Συμμορία των Μάγων», δυστυχώς, δεν κρύβει έναν άσο στο μανίκι, αλλά για σίγουρα για σχεδόν δυο ώρες παίζει απολαυστικά τους θεατές στα δάχτυλα.

 

……………………………………………………………………………………….

 

Ο Φοιτητής (αστεράκια: 2,5) (El Estudiante) σκηνοθεσία: Σαντιάγο Μίτρε ηθοποιοί: Εστέμπαν Λαμότε, Ρομίνα Πάουλα, Ρικάρντο Φελίξ, Βαλέρια Κορέα

 

 

^[2]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο Ρόκε έχει έρθει από την επαρχία να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Αϊρες. Πολύ περισσότερο από τις σπουδές του, τον ενδιαφέρουν τα κορίτσια που τον περιτριγυρίζουν: γι’ αυτό και θα εμπλακεί σε φοιτητικές πολιτικές οργανώσεις, γιατί εκεί τα γνωρίζει κανείς ευκολότερα. Η αρχικά επιφανειακή ενασχόλησή του με τον ακτιβισμό θα τον οδηγήσει στην καρδιά της πολιτικής δράσης, μόνο που και πάλι τα κίνητρά του δεν είναι τα σωστά.

 

Με την κάμερα διαρκώς στο χέρι, το πανεπιστημιακό σύμπαν να ζωντανεύει αυθεντικό και γεμάτο ένταση και μια περιστασιακή, ημερολογιακή voice over αφήγηση του ήρωα, ο Σαντιάγο Μίτρε πλησιάζει όσο κοντά μπορεί κανείς στις σημερινές αντιλήψεις των 20χρονων για το πώς λειτουργεί η πολιτική και οι πολιτικοί. Και μπορεί η ταινία του να εκτυλίσσεται στην καρδιά της Αργεντινής, αλλά η εικόνα, οι παρατηρήσεις και τα συμπεράσματά του θα μπορούσαν ν’ αποτυπώνουν απόλυτα την Ελλάδα.

 

Καθοδηγούμενοι από μια προηγούμενη γενιά ακτιβιστών, οι σημερινοί νέοι προσπαθούν ν’ ακολουθήσουν στα βήματά τους, εξοπλισμένοι όμως μ’ έναν κυνισμό που οι ίδιοι τους δίδαξαν. Μέσα στα αμφιθέατρα και τους διαδρόμους του Πανεπιστημίου, όπου ο καθένας έχει άποψη για τα πάντα και γνώση για ελάχιστα, διαγράφεται ο ορίζοντας δράσης που θα εφαρμοστεί στην επόμενη δεκαετία και τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξα: οι πολιτικοί είναι οι ίδιοι, ανεξάρτητα από την παράταξή τους κι από την ηλικία τους, φιλόδοξες μονάδες με κίνητρα απόλυτα προσωπικά. Μπορεί η κατάληξη της ταινίας να είναι προβλέψιμη και ελαφρώς αφελής, αλλά ο ανέκφραστος και ταυτόχρονα μαγνητικός πρωταγωνιστής Εστέμπαν Λαμότε και η δύναμη της αεικίνητης περιπλάνησης της κάμερας εκεί όπου χτυπά ο φοιτητικός παλμός μετατρέπουν την ταινία σε μια ευπρόσδεκτη επίσκεψη στη νεανική σκέψη.

 

………………………………………………………………………………….

 

Γλυκά μας Λάθη (αστεράκια: 2,5) (Camille Redouble) σκηνοθεσία: Νοεμί Λβοβσκί ηθοποιοί: Νοεμί Λβοβσκί, Σαμίρ Γκεσμί, Ζουντίτ Τσεμλά

 

^[3]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η Καμίγ είναι μια σαραντάρα αποτυχημένη ηθοποιός, αλκοολική, στη διαδικασία του διαζυγίου της από τον Ερίκ, τον έρωτα της ζωής της. Σ’ ένα μεγάλο μεθύσι, παραμονή πρωτοχρονιάς, η Καμίγ θα ταξιδέψει πίσω στο χρόνο, θα ξαναγίνει 16 και θα κληθεί να επιλέξει: θα ξαναερωτευτεί τον Ερίκ, παρότι γνωρίζει ότι η κοινή τους ζωή θα της φέρει μια κόρη αλλά και μεγάλη δυστυχία;

 

Η Νοεμί Λβοβσκί κάνει μια ταινία που εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί «γυναικεία» και «γαλλικουριά». Οι διάλογοι και τα σκηνικά της πρέπει ανά πάσα στιγμή να έχουν μια δόση επιτήδευσης, η υστερία ξεπροβάλλει από τη γωνία και τη συναισθηματική ένταση διαδέχεται η ελαφρώς φλύαρη ανάλυση. Η ταινία της όμως ταυτόχρονα έχει και μια ακαταμάχητη γοητεία. Ζεστή και νοσταλγική, πραγματεύεται με τόλμη τη σημασία του χρόνου και των μοιραίων επιλογών, τη σοφία τού «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα».

 

Με στοιχεία κωμωδίας του επιπέδου του «Back to School», η ίδια η Λβοβσκί στον πρωταγωνιστικό ρόλο περιφέρεται στην τάξη του ’85 με συχνά πετυχημένη κωμικότητα, παρότι στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγάλη όχι για τα 16, αλλά και για τα 40 χρόνια της ηρωίδας της. Φωτογραφημένη με ζεστασιά και μια προσεγμένη, χαριτωμένη κακογουστιά, η ταινία κρύβει μια ονειρική διάσταση που αν, με την υπερβολή της σύμβασής της, δεν αποτρέψει από την αρχή τον θεατή, θα τον αποζημιώσει με το σπασμένο χιούμορ της και την ανθρωπιά της.

 

………………………………………………………………………………………

 

Το Μυστικό Βασίλειο του Δάσους (αστεράκια: 2) (Epic) σκηνοθεσία: Κρις Γουέτζ με τις φωνές των: Κόλιν Φάρελ, Τζος Χάτσερσον, Μπεγιονσέ Νόουλς, Αμάντα Σάιφριντ, Κριστόφ Βαλτς μεταγλώττιση στα ελληνικά: Μαρίνα Καλογήρου, Πέτρος Σπυρόπουλος, Χρήστος Θάνος, Τηλέμαχος Κρεβάικας, Γιάννης Στεφόπουλος, Σταύρος Σιούλης, Βασίλης Μήλιος, Ηλίας Ζερβός, Μάρα Βλαχάκη, Θανάσης Κουρλαμπάς

 

 

^[4]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η ΜΚ επισκέπτεται τον πατέρα της στην εξοχή, για να ξαναζεστάνει τη σχέση τους. Εκείνος, όπως πάντα, παραμένει ένας τρελοεπιστήμονας που ενδιαφέρεται περισσότερο για «τα μικρά πλάσματα που ζουν στο δάσος» παρά για τη ζωή των κανονικών ανθρώπων ή και της κόρης του. Μόνο που η τύχη θα τα φέρει έτσι ώστε η δύσπιστη ΜΚ να μετατραπεί κι αυτή σε μικροσκοπικό «φυλλάνθρωπο» και να χρειαστεί να συνεργαστεί με τις νεράιδες του δάσους για να εξασφαλίσουν ότι τα δέντρα, τα φυτά και τα πλάσματά του θα επιβιώσουν και δε θα καταστραφούν από το σκοτάδι και τη σήψη των Μπόγκαν.

 

Από τους δημιουργούς του «Ρίο» και των «Ice Age» και τον βραβευμένο με Οσκαρ Κρις Γουέτζ, έρχεται μια περιπέτεια κινουμένων σχεδίων που δεν είναι, μεν, καθόλου… επική, αλλά θα διασκεδάσει τους θεατές μικρών ηλικιών – όχι και τους γονείς τους. Τα κλασικά μηνύματα της ομαδικότητας και της προστασίας των αδυνάτων ντύνονται σ’ ένα θεαματικό περιτύλιγμα πολύχρωμων και ευφάνταστων παραμυθένιων πλασμάτων, χωρίς πρωτοτυπία ή οποιαδήποτε καινοτόμο διάθεση, αλλά με καλοπροαίρετο χιούμορ, την απαιτούμενη γλυκύτητα και τις απαραίτητες «πράσινες» προθέσεις.

 

……………………………………………………………………………

 

After Earth σκηνοθεσία: Μ. Νάιτ Σιάμαλαν ηθοποιοί: Γουιλ Σμιθ, Τζέιντεν Σμιθ, Σόφι Οκονέντο, Ζόι Κράβιτς

 

^[5]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο μικρός Κιτάι και ο πατέρας του Σάιφερ αναγκάζονται να κατέβουν με το διαστημόπλοιό τους στη Γη, μια χιλιετία αφότου η ανθρωπότητα έχει εκλείψει από τον πλανήτη. Χωρίς δυνατότητα άλλης βοήθειας, πατέρας και γιος πρέπει να επιβιώσουν ενάντια στις πρωτοφανείς απειλές που παραμονεύουν. Νέα ταινία για τον Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, του οποίου η υπογραφή πλέον αποτελεί τέτοιο ρίσκο, που επιμελώς «εξαφανίστηκε» από τις προωθητικές καμπάνιες για την ταινία. Η εταιρεία διανομής στην Ελλάδα δεν πραγματοποίησε δημοσιογραφική προβολή κι έτσι μένουμε με τις κακές κριτικές της ταινίας στο εξωτερικό και τα μετριότατα αποτελέσματα στο box office, μέχρι να τη δούμε κι εμείς στην αίθουσα.