ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 

Η «Εφ.Συν.» συνάντησε την ευρωβουλευτή του Die Linke, της γερμανικής Αριστεράς, στις Βρυξέλλες σε μια συζήτηση για τον ρόλο της κυβέρνησης της Ανγκελα Μέρκελ στη διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης, για τους «τεμπέληδες Νότιους», για την Ακροδεξιά και τις επικείμενες εκλογές στη χώρα.

Η Ζαμπίνε Λέζινγκ υποστηρίζει ότι ο γερμανικός καπιταλισμός βγαίνει κερδισμένος από την κρίση χρέους στην Ευρώπη, αποκωδικοποιεί» την πρόταση του Οσκαρ Λαφοντέν για το «πισωγύρισμα» της ενιαίας νομισματικής ένωσης και παραθέτει τους λόγους για τους οποίους το κόμμα της αναμένεται να χάσει δυνάμεις στις προσεχείς εκλογές του Σεπτεμβρίου.

«Οταν οι πολίτες βλέπουν ότι δεν μπορούν να καθορίσουν το μέλλον τους, ότι είναι οι χαμένοι της ασκούμενης πολιτικής, ο χώρος από τη λαϊκιστική Δεξιά μέχρι τον φασισμό εκμεταλλεύεται αυτό το αίσθημα και αποκομίζει πολιτικά οφέλη

Συνέντευξη στον Νίκο Σβέρκο

^[1]

-Υπάρχει η εικόνα ότι η Γερμανία υποστηρίζει σθεναρά το πρόγραμμα λιτότητας σε χώρες με πρόβλημα χρέους, όχι για να τις σώσει, αλλά για να διασφαλίσει τη δική της οικονομία και τις γερμανικές τράπεζες. Ισχύει κάτι τέτοιο;

Συμφωνώ. Υπάρχουν δυο παράγοντες που πρέπει να έχουμε υπόψη μας. Αφενός ότι η ίδια η νεοφιλελεύθερη πολιτική λιτότητας εντός της Γερμανίας, που προκαλεί ανεργία, που επέφερε μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και διάλυση του κοινωνικού κράτους, με σκοπό να μπορεί να εξάγει προϊόντα με ευνοϊκούς όρους, είναι μια από τις αιτίες της σημερινής κρίσης. Και αφετέρου αυτά τα λεγόμενα «μέτρα ασφαλείας» που επιβάλλονται σε άλλες χώρες προορίζονται για την ασφάλεια και βιωσιμότητα των τραπεζών στη Γερμανία. Είναι ξεκάθαρο ότι τελικά μόνο ο γερμανικός καπιταλισμός κερδίζει από αυτή την πολιτική.

-Αυτή είναι μια ευκρινής εικόνα. Ωστόσο τα προηγούμενα χρόνια είχε καλλιεργηθεί η εντύπωση στη Γερμανία πως οι πολίτες στον ευρωπαϊκό Νότο είναι τεμπέληδες και ζουν πέρα από τις οικονομικές τους δυνατότητες.

Η λαϊκιστική Δεξιά χρησιμοποιεί ρατσιστικά στερεότυπα, εκμεταλλεύεται τα συναισθήματα του κόσμου και διαμορφώνει έναν υποτιθέμενο διάλογο. Οι Γερμανοί νιώθουν ότι πρέπει να δουλεύουν σκληρά για να λαμβάνουν τελικά χαμηλούς μισθούς. Μια έρευνα στη Γερμανία έδειξε ότι μια δουλειά που παλιότερα έκαναν τρεις εργαζόμενοι, τώρα καλούνται να την κάνουν δυο. Και μάλιστα χωρίς να έχουν τις ανάλογες απολαβές, χωρίς να υπάρχει εργασιακή δικαιοσύνη. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν η προπαγάνδα είναι αποτελεσματική και «πέρασε» η αντίληψη ότι οι Γερμανοί πρέπει να δουλεύουν τόσο σκληρά μόνο και μόνο για να σωθεί η ελληνική οικονομία. Ακόμα και κόσμος που προσεγγίζει την Αριστερά σκέφτεται έτσι μερικές φορές. Και επίσης, λόγω έλλειψης ενημέρωσης, δεν κατανοούν πώς γίνεται η Γερμανία να κερδίζει από αυτή την κρίση και το βιοτικό επίπεδο των Γερμανών εργαζομένων να πέφτει συνεχώς.

-Αναζητώντας τις εναλλακτικές, ο Οσκαρ Λαφοντέν, το ιστορικό στέλεχος του Die Linke, πρότεινε πρόσφατα τη διάλυση της ευρωζώνης και την επιστροφή στο νομισματικό καθεστώς πριν από τη δημιουργία της ΟΝΕ. Εσείς πώς αντιμετωπίζετε αυτή την πρόταση;

Ο Οσκαρ Λαφοντέν δεν πρότεινε τη διάλυση της ευρωζώνης, αλλά επισήμανε ότι πρέπει ίσως να σκεφτούμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ότι δεν πρέπει να υπάρχει «ταμπού» σε αυτό το ζήτημα εντός της Αριστεράς. Η ουσία της δήλωσής του αφορούσε το εξής: Αν κάποιοι λαοί αποφασίσουν ότι η κυβέρνησή τους πρέπει να αλλάξει άρδην την πολιτική της, ότι πρέπει να πάψει να ακολουθεί την πολιτική της τρόικας και να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, τότε θα πρέπει να τους στηρίξουμε. Ωστόσο πιστεύω ότι η διάλυση της ευρωζώνης εμπεριέχει τρομερούς κινδύνους, αν γίνει με χαοτικό τρόπο. Ταυτόχρονα πολλά άλλα μέτρα πρέπει να υιοθετηθούν, όπως ο αποτελεσματικός έλεγχος των κεφαλαιακών συναλλαγών, ο επανασχεδιασμός της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και η αύξηση των μισθών στη Γερμανία. Αυτά τα μέτρα θα μπορούσαν να βοηθήσουν να λυθούν τα τρομερά προβλήματα στην ευρωζώνη. Αλλά πρέπει να συζητήσουμε με τους λαούς και να τους στηρίξουμε.

-Πέραν των οικονομικών επιπτώσεων, η κρίση έχει φέρει προβλήματα και σε πολιτικό επίπεδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακροδεξιά ή ναζιστικά μορφώματα σε όλη την Ευρώπη, στη Γερμανία το NPD και στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή, αυξάνουν την επιρροή τους…

Δεν είναι μόνο η κρίση που φέρνει αύξηση των δυνάμεων της Ακροδεξιάς, αφού και παλιότερα ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος ενισχυόταν. Οταν οι πολίτες βλέπουν ότι δεν μπορούν να καθορίσουν το μέλλον τους, ότι είναι οι χαμένοι της ασκούμενης πολιτικής, ο χώρος από τη λαϊκιστική Δεξιά μέχρι τον φασισμό εκμεταλλεύεται αυτό το αίσθημα και αποκομίζει πολιτικά οφέλη. Και αν μια κοινωνία είναι βαθιά χωρισμένη, τότε η ακροδεξιά επενδύει σε αυτόν τον διαχωρισμό ώστε να στρέψει τη συζήτηση σε μονοπάτια τελείως αποπροσανατολιστικά.

Πάμε στις γερμανικές εκλογές. Ο εκλογικός στόχος τού Die Linke ποιος είναι;

Εγώ κατάγομαι από την άλλοτε Δυτική Γερμανία. Ξέρετε, ακόμα υπάρχουν διαφορετικές ταχύτητες στις δυο πλευρές της χώρας. Στα δυτικά λοιπόν έχουμε ως στόχο το 5% και στην Ανατολική Γερμανία το 7%.

-Αναμένετε λοιπόν και μείωση σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές. Γιατί θεωρείτε ότι μειώνεται η εκλογική δύναμη της Αριστεράς στη Γερμανία;

Σε αρκετές περιπτώσεις υποτιμήσαμε τον ρόλο των σοσιαλδημοκρατών, καθώς πολύς κόσμος επιθυμούσε μια αλλαγή και στράφηκε είτε στο SPD είτε στήριξε τους Πράσινους, που ούτως ή άλλως συνεργάζονται σε κυβερνήσεις. Σε άλλες περιπτώσεις η πολιτική συζήτηση διαδραματίζεται με ψυχροπολεμικούς όρους, ιδιαίτερα στις δυτικές περιοχές υπάρχει μεγάλη αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Δεν απαντούν με επιχειρήματα στις θέσεις μας, αλλά λένε ότι τα μέλη μας ήταν στην κυβέρνηση της Ανατολική Γερμανίας. Και είναι δύσκολο να υπερκεράσεις αυτή την προπαγάνδα. Σε άλλες περιοχές, όπως στο Βερολίνο, η Αριστερά συμμετείχε στην κυβέρνηση και στήριξε ορισμένα μέτρα που δεν συμφωνούσαν με την πολιτική μας. Αν ως Αριστερά δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ταξική πολιτική για να αντιμετωπίσεις τις επιθέσεις των κυβερνώντων, τότε λογικό είναι ο κόσμος να στραφεί αλλού. Και φυσικά υπήρχαν και εσωκομματικές τριβές μέσα στο Die Linke, που απογοήτευσαν μερικούς υποστηρικτές μας. Επιδρά πάντως και το γενικότερο «κοινό αίσθημα» στη γερμανική κοινωνία. Η πλειοψηφία των πολιτών ακόμα πιστεύει ότι δεν πλήττεται από την κρίση ή αρχίζει τώρα να το συνειδητοποιεί. Και δεν υπάρχει γενικότερα η πίστη στη δυνατότητα ριζικών αλλαγών.

………………………………………………………………………………….

Ποια είναι

Η Ζαμπίνε Λέζινγκ, γεννημένη στο Γκέτινγκεν της Δυτικής Γερμανίας, σπούδασε Κοινωνικές Επιστήμες, Ιστορία της Τέχνης και Οικονομικά, ενώ μετεκπαιδεύτηκε στην κοινωνική θεραπεία εξαρτημένων ατόμων. Συνιδρυτικό μέλος τής WASG του Οσκαρ Λαφοντέν, ως μέλος της «Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς», σήμερα ανήκει στην «αριστερή Πτέρυγα» του Die Linke, ενώ είναι μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του κόμματος. Εξελέγη ευρωβουλευτής το 2009.