Χρόνια τώρα κατασπαταλώνται εκατομμύρια ευρώ χωρίς κανέναν κεντρικό σχεδιασμό για το πώς θέλουμε τα δημόσια ΜΜΕ, πώς μπορούν να γίνουν οικονομίες κλίμακος, προγραμματισμό για την επόμενη δεκαετία. Απλώς εξακολουθούν να εξυπηρετούνται συμφέροντα και να βολεύονται και πάλι τα «δικά μας παιδιά»

Του Σωτήρη Μανιάτη

^[1]Την τελευταία τετραετία οι εκάστοτε κυβερνώντες φροντίζουν ολοένα και να συρρικνώνουν την ΕΡΤ. Κυκλοφορούν σενάρια για κλείσιμο της ΕΤ1 έως και για προσωρινό «λουκέτο στη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Σχεδόν κανείς όμως δεν λέει κουβέντα για τη Βουλή Τηλεόραση και το υπέρογκο κόστος της. Γιατί άραγε;

Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στην «ακτινογραφία» των δύο μέσων. Η ΕΡΤ δεν επιβαρύνει καθόλου τον κρατικό προϋπολογισμό καθώς μοναδικό της έσοδο, αν εξαιρέσει κανείς τα περίπου 10 εκατ. ευρώ από διαφημίσεις που έχει πλέον (από τα 50-55 εκατ. ευρώ παλαιότερα), είναι το ανταποδοτικό τέλος που αγγίζει τα 300 εκατ. ευρώ.

Από αυτά περίπου 85-90 εκατ. ευρώ αντιστοιχούν σε φόρους, ασφαλιστικά ταμεία κ.ά., τα οποία και αποδίδονται, ενώ από φέτος περίπου 65 εκατ. ευρώ (25% του ανταποδοτικού) δίνονται στον ΛΑΓΗΕ (Λειτουργός Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας). Πρόκειται δηλαδή για πάνω από τα μισά της έσοδα που πάνε στα κρατικά ταμεία. Το μισθολογικό κόστος της ΕΡΤ φτάνει πλέον περίπου στο 35% των εσόδων της (όταν πριν από μία πενταετία ξεπερνούσαν το 52%).

Στον αντίποδα η Βουλή Τηλεόραση με ποσοστά τηλεθέασης 0,3%-0,4% (δηλαδή περίπου 35.000 τηλεθεατές κατά μέσον όρο) φαίνεται τουλάχιστον την τελευταία πενταετία να ξοδεύει περίπου 4.000.000 ευρώ ανά έτος. Τόσα ήταν επισήμως τα έξοδά της για το 2011, ενώ για πέρσι και φέτος υπολογίζονταν ότι θα κυμανθούν κοντά στα 3,5-3,7 εκατ. ευρώ. Και πρόκειται για το κόστος του καναλιού μετά το σχετικό συμμάζεμα, και με το μισθολογικό κόστος παρ' όλα αυτά να φτάνει σχεδόν στο 70% του συνολικού προϋπολογισμού του. Κι αυτά επιβαρύνουν αποκλειστικά τον κρατικό προϋπολογισμό μέσω του αντίστοιχου κονδυλίου του Κοινοβουλίου.

Για την περασμένη δεκαετία μάλιστα υπάρχουν καταγγελίες (έχουν κατατεθεί και σχετικές ερωτήσεις βουλευτών) για δημοσιογράφους που εργάζονταν στη Βουλή Τηλεόραση και παράλληλα και σε ιδιωτικά κανάλια, για προσλήψεις 50-55 ατόμων με ιδιαίτερα υψηλούς μισθούς για τέτοιας δυναμικότητας κανάλι, αλλά μέχρι στιγμής κανένας από τους προέδρους της Βουλής δεν έχει δώσει απαντήσεις.

Κι αν εξαιρέσουμε ορισμένους βουλευτές που έχουν εκφράσει τις αντιρρήσεις τους για τον τρόπο λειτουργίας της Βουλής ΤV, κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να επιχειρήσει μια προσαρμογή. Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζουμε ότι η Βουλή Τηλεόραση πρέπει να κλείσει. Αλλά δεν μπορεί όταν διοχετεύονται τέτοιες πληροφορίες για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση να μην ασχολείται κανένας με το συγκεκριμένο κανάλι. Στην ΕΡΤ έχει γίνει ήδη σημαντικό συμμάζεμα και θα μπορούσε κάλλιστα να αναλάβει και το κόστος για τη Βουλή ΤV, το οποίο βέβαια θα συρρικνωθεί στις 500-600 χιλιάδες ευρώ ετησίως (είναι υπεραρκετά για τη μετάδοση συνεδριάσεων ολομελειών, επιτροπών του Κοινοβουλίου και κάποιες εκπομπές με περιλήψεις) καθώς θα μειωθεί το μισθολογικό και λειτουργικό κόστος της.

Από μια τέτοια συμφωνία θα μπορούσαν να προκύψουν και περαιτέρω οικονομίες κλίμακος καθώς, για παράδειγμα, η ΕΡΤ θα μπορούσε να διαμορφώσει ένα μικρό στούντιο στη Βουλή για χρήση και από την ίδια και από το κανάλι της Βουλής, απελευθερώνοντας, για παράδειγμα, τα γραφεία της στη Ρηγίλλης. Ακίνητο που θα μπορούσε να αξιοποιήσει η ΕΡΤ και να αποδίδει και στο κράτος. Κανείς όμως δεν κάνει την παραμικρή κίνηση, προφανέστατα διότι εξυπηρετούνται άλλα συμφέροντα και βολεύονται κι εκεί τα «δικά μας παιδιά». Παλιές, βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις που δυστυχώς εξακολουθούν να τις εφαρμόζουν. Διαφορετικά δεν μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί επί τόσα χρόνια κατασπαταλώνται εκατομμύρια ευρώ και δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός για τα ΜΜΕ του Δημοσίου σε συνεργασία και με τις διοικήσεις και τις ενώσεις (δημοσιογραφικές, τεχνικών, προσωπικού).

[email protected]