Διακρίσεις και στερεότυπα

^[1]Είμαι δάσκαλος καποέιρα και μουσικός. Είναι τρόπος ζωής, όχι κάτι που κάνω για να κερδίσω χρήματα. Εχω πολλούς μαθητές, κάνω φεστιβάλ, ταξιδεύω. Πολλοί στην Ελλάδα θέλουν να ξεφύγουν από τα συνηθισμένα. Να μάθουν, να μπουν σ' έναν άλλο πολιτισμό και στη συνέχεια να αλλάξουν τη ζωή τους και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα πράγματα. Η καποέιρα τους βοηθάει. Προσπαθώ να μάθω στους μαθητές μου να κάνουν κι αυτοί την καποέιρα τρόπο ζωής. Από κάποια «ζώνη» και πάνω, πρέπει να μάθουν βραζιλιάνικα, τη γλώσσα της, αλλιώς δεν περνούν τις εξετάσεις. Ολοι ανταποκρίνονται.

Οπως σε κάθε χώρα του κόσμου, υπάρχουν καλοί και κακοί. Εχω ταξιδέψει πολύ στη ζωή μου και έχω μάθει να μην κρίνω κανέναν λόγω καταγωγής, χρώματος ή οτιδήποτε άλλο σχετικό. Στη Βραζιλία δεν έχουμε πολλούς εγκληματίες; Δεν έχουμε πρόβλημα γραφειοκρατίας; Παρόλο που είμαι παντρεμένος με Ελληνίδα, μου πήρε δυο χρόνια να φτιάξω τα χαρτιά μου. Πέθανε ο πατέρας μου και δεν μπόρεσα να πάω στην κηδεία του. Αναγκάστηκα να μείνω στην Ελλάδα. Εχω μαζέψει έναν τεράστιο όγκο χαρτιών από κάθε φορά που ανανεώνω την άδειά μου.

Η Ελλάδα είναι για μένα το σπίτι μου. Ηρθα εδώ πριν από περίπου 10 χρόνια. Δυσκολίες αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω ακόμα. Τις περισσότερες θα τις είχα σε όποια χώρα πήγαινα μετανάστης. Υπάρχουν διακρίσεις και στερεότυπα, αλλά συμβαίνει εδώ και κάτι άλλο, πολύ εκνευριστικό. Πολλές φορές με έχουν σταματήσει στον δρόμο, κυρίως ηλικιωμένοι, και με βρίζουν ή με κοιτούν περίεργα λόγω του χρώματός μου ή λόγω των μαλλιών μου. Μόλις όμως λέω ότι είμαι Βραζιλιάνος, αλλάζουν στάση. Μου λένε ότι οι Βραζιλιάνοι είμαστε καλοί διότι είμαστε μεγάλοι ποδοσφαιριστές! Απαντώ πάντα το ίδιο: δεν ξέρω ποδόσφαιρο και δεν μου αρέσει κιόλας. Αυτό είναι βασικά που με εκνευρίζει. Το ότι κάποιοι Βραζιλιάνοι διακρίθηκαν στο ποδόσφαιρο μάς κάνει καλύτερους από άλλους λαούς;

*Φάμπιο (Βραζιλία)

* *Τη στήλη επιμελούνται ο Μοχαμάντ Βαχέντι και ο Χάλεντ Τάχερ