ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ Αrt

Θρίαμβος στο Σίντνεϊ με τις «Δούλες» του Ζαν Ζενέ

^[1]

^[2]Ούτε Νέα Υόρκη ούτε Λονδίνο ούτε Παρίσι. Το Σίντνεϊ είναι αυτές τις μέρες η θεατρική πρωτεύουσα του κόσμου. Για ακόμη μία φορά χάρη στην Κέιτ Μπλάνσετ, που ανάμεσα στις ταινίες δεν ξεχνά να ανεβαίνει στη σκηνή του Sydney Theatre Company, που ίδρυσε και συνδιευθύνει με τον σύντροφό της Αντριου Απτον. Για τη νέα τους παραγωγή, η 44χρονη σταρ έκανε μια κίνηση ματ. Κάλεσε στην Αυστραλία την άλλη μεγάλη κινηματογραφική ηθοποιό, που δεν φοβάται το σανίδι, αντίθετα λάμπει πάνω του εξίσου: την 60χρονη Γαλλίδα Ιζαμπέλ Ιπέρ.

Τα δύο αυτά θηρία της υποκριτικής, που πολλοί εδώ και χρόνια θεωρούν ότι μοιάζουν σε αρκετά σημεία, έχοντας στο πλευρό τους την 22χρονη Elizabeth Debicki, αποκάλυψη στον «Υπέροχο Γκάτσμπι» του Αυστραλού Μπαζ Λούρμαν, παρουσιάζουν από τις 4 Ιουνίου ένα από τα πιο σημαντικά και δύσκολα έργα του 20ού αιώνα, τις «Δούλες» του Ζαν Ζενέ. Σκηνοθέτης ο Μπένεντικτ Αντριους, με τον οποίο η Μπλάνσετ είχε κάνει μια μεγάλη επιτυχία με το «Μικρό και το μεγάλο» του Μπότο Στράους, που περιόδευσε και στην Ευρώπη.

Η Μπλάνσετ υποδύεται την Κλερ και η Ιπέρ τη Σολάνζ, τη μεγαλύτερη αδελφή της, ένα πικρό, σκοτεινό, βίαιο και σαδιστικό δίδυμο υπηρετριών, που περνά τη ζωή του μιμούμενο τελετουργικά η μία την άλλη, αλλά και την Κυρία τους, σε ένα παιχνίδι καθρεφτισμών γεμάτο ερωτικές φαντασιώσεις, που καταλήγει στη δολοφονία της εργοδότριάς τους. Αυτή η «μαύρη λειτουργία», όπως την έλεγε ο Ζενέ, βασισμένη σε ένα πραγματικό γεγονός του 1933, τη δολοφονία μιας πλούσιας Γαλλίδας και της κόρης της από τις υπηρέτριές τους, τις αδελφές Παπέν, πρωτοανέβηκε στο Παρίσι από τον Λουί Ζουβέ το 1947, μέσα σε θύελλα αντιδράσεων. Από τότε έχει εμπνεύσει βιβλία, ταινίες, όπερες.

Οι κριτικές είναι διθυραμβικές, όχι μόνο για τις δυο σταρ, αλλά και για τη νεαρή Elizabeth Debicky, που παίζει μια ιδιαίτερα νέα και όμορφη Κυρία. Οπως έγραψε η «Γκάρντιαν», «μπορεί με μια ανεπαίσθητη κίνηση να ταπεινώσει την Κλερ και τη Σολάνζ` να τις κάνει παιχνιδάκια της».

Ο Ζενέ ήθελε οι «Δούλες» να παίζονται από άνδρες και οι σκηνικές του οδηγίες προς τις γυναίκες ηθοποιούς είναι αυστηρές. «Χαλιναγωγήστε τη σεξουαλικότητά σας και μη βάζετε τα αιδοία σας στο τραπέζι». Ο σκηνοθέτης Μπένεντικτ Αντριους, που υπογράφει και μια νέα μετάφραση του κειμένου σε συνεργασία με τον Σαμ Απτον, έφερε πάντως τις «Δούλες» «στην εποχή των βιντεο-μπλόγκερ και της συνεχούς καταγραφής των εαυτών μας με κάθε τρόπο», όπως λέει η Κέιτ Μπλάνσετ. Ο σκηνικός χώρος, τεράστιος και περίκλειστος από παραβάν με περσίδες, παρακολουθείται από πολλές μικρές κάμερες. Προβάλλουν συνεχώς σκηνές, εκφράσεις και γκροπλάν των ηθοποιών σε μια οθόνη πάνω από τη σκηνή. Οι περίφημοι «καθρέφτες» του Ζενέ έχουν στην εποχή μας περισσότερη σημασία από ποτέ.

Επιμ.: Β.Γεωργ