Του Τάσου Πετρόπουλου*

Τα δικαστήρια διατυπώνουν τη θέση τους στην απόφαση που εκδίδουν κι αν είναι ελλιπής, τη συμπληρώνουν ή την τροποποιούν επίσης με απόφασή τους. Το πρωτοφανές ολίσθημα του Συμβουλίου της Επικρατείας να διατυπώνει ερμηνευτικές δηλώσεις, ωσάν να πρόκειται για εγκυκλίους που εκδίδουν δημόσιες υπηρεσίες και τα κατά περίπτωση αρμόδια υπουργεία, εκτρέπει τη Δικαιοσύνη από τον ρόλο της και υποβιβάζει τον θεσμικό της ρόλο στο επίπεδο της διοίκησης. Διότι αν φτάνει να προδικάζει ακόμα και την τύχη των εργαζομένων στην ΕΡΤ και ουσιαστικά να προαναγγέλλει την απόφαση των πολιτικών δικαστηρίων που έχουν την αρμοδιότητα να κρίνουν τις αναμενόμενες αγωγές των εργαζομένων αυτών για τη διατήρηση της απασχόλησής τους, τότε υπερβαίνει τη δικαιοδοτική του αρμοδιότητα και υποκαθιστά τον φυσικό δικαστή, δηλαδή τα πολιτικά δικαστήρια που θα κληθούν να κρίνουν την ακυρότητα της απόλυσης των εργαζομένων στην ΕΡΤ. Ανακύπτει δηλαδή ζήτημα συνταγματικής εκτροπής ακόμα και ως προς τη δικαιοδοσία ανάμεσα στα πολιτικά και στα διοικητικά δικαστήρια. Εκτός του ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν είχε αυτή τη δικαιοδοσία, ο πρόεδρός του οφείλει να εξηγήσει πώς είναι δυνατόν η υπουργική απόφαση που ο ίδιος ανέστειλε (προφανώς κρίνοντας ότι δεν είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα), να μπορεί εν τούτοις να θεωρηθεί ότι παρήγαγε απρόσβλητο αποτέλεσμα ειδικά για την απόλυση των εργαζομένων στην ΕΡΤ. Και ποιες είναι αυτές οι συνθήκες που επιτρέπουν στη Δικαιοσύνη να σχηματίζει σήμερα την πεποίθηση ότι η Βουλή –διακριτή κατά τα άλλα εξουσία- θα ψηφίσει το νομοσχέδιο που έχει εισαγάγει η κυβέρνηση για την ίδρυση του διάδοχου φορέα της ΕΡΤ; Με άλλα λόγια, εάν η Βουλή δεν ψηφίσει τον νόμο για την ίδρυση νέου φορέα, η χώρα θα στερείται δημόσιο ραδιόφωνο και τηλεόραση; Ή θα λειτουργεί με τον ανέλεγκτο ή περιορισμένης ευθύνης διαχειριστή του υβριδίου που σκέφτονται να δημιουργήσουν, με προσλήψεις, αδιαφανείς και διαβλητές, προσώπων στιγματισμένων με τον ψόγο της μεροληψίας, ακόμα και αν διέθεταν τα ανάλογα προσόντα που απαιτούνται για την άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος; Αυτά τα αδιέξοδα μόνο με πολιτικές λύσεις μπορούν να επιλυθούν. Και ασφαλώς με σεβασμό στις θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος. Που υπάρχουν για να περιορίζουν την εκτελεστική εξουσία και όχι να υποχωρούν ανάλογα με τις επιδιώξεις της, κατά παράβαση της δημοκρατικής αρχής που διέπει το πολίτευμά μας. Και τον σεβασμό στο Σύνταγμα οφείλει να επιβάλλει με τις αποφάσεις του το Συμβούλιο της Επικρατείας. Για τούτο και αναμέναμε ότι τουλάχιστον θα ερευνήσει αυτεπαγγέλτως τη νομιμότητα της πράξης νομοθετικού περιεχομένου και πολύ περισσότερο τη χορηγηθείσα με αυτή νομοθετική εξουσιοδότηση, πράγμα που προς το παρόν δυστυχώς δεν έκανε.

…………………………………………………………………………..

* Εργατολόγος