Του Σωτήρη Μανιάτη

Τι έδειξε, αλήθεια, και τι μηνύματα έστειλε στους πολίτες ο πρόσφατος ανασχηματισμός και η νέα (δικομματική πλέον) κυβέρνηση που μας προέκυψε; Σε καμία περίπτωση δεν εξέπεμψε σταθερότητα και σιγουριά για το αύριο.

Πρώτα απ’ όλα φανέρωσε τη… φτώχεια πολιτικών στελεχών, την ένδεια ιδεών και την πλήρη έλλειψη θέλησης να εντοπιστούν προσωπικότητες που μπορεί να τραβήξουν μια διαφορετική πορεία. Οχι υποχρεωτικά διαφορετική πολιτική. Αλλά εναλλακτικό δρόμο, αφού αυτός που τραβάμε δείχνει αδιέξοδος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι θέση υπουργού δόθηκε και πάλι στον άνθρωπο που είχε παραδεχτεί ότι ψήφισε το Μνημόνιο χωρίς να γνωρίζει το περιεχόμενό του, καθώς δεν είχε… προλάβει να το διαβάσει. Ο λόγος για τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη που έγινε υπουργός Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων. Οταν δήλωνε ότι δεν είχε διαβάσει το Μνημόνιο ήταν και πάλι υπουργός. Προφανώς οι δύο πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων της συγκυβέρνησης θεώρησαν ότι έπειτα από δύο χρόνια θα το έχει μάθει… απέξω κι ανακατωτά. Και μόνο αυτό αποδεικνύει την έλλειψη στελεχικού δυναμικού των κομμάτων. Κυρίως, όμως, την επιμονή στις ίδιες λογικές και τις ίδιες επιλογές που οδήγησαν και συνεχίζουν να σπρώχνουν τη χώρα στον γκρεμό.

Στην ίδια λογική εντάσσεται και ο διαχωρισμός ορισμένων υπουργείων και η επαναδημιουργία άλλων. Δηλαδή, όταν υποχρεώνεσαι ουσιαστικά να δημιουργήσεις και πάλι υπουργείο Πολιτισμού, μόνο και μόνο για να βολέψεις εκεί τον πρώην υπουργό Αμυνας Πάνο Παναγιωτόπουλο, ποιο ακριβώς μήνυμα στέλνεις στους πολίτες; Οταν έτσι αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση ο Πολιτισμός αλλά και η Ενημέρωση από τα δημόσια ΜΜΕ, είναι δυνατόν να πείσει ότι έχει έστω γι’ αυτούς τους τομείς συγκεκριμένη στρατηγική και σχεδιασμό;

Κυρίαρχα όμως από τον ανασχηματισμό βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς εμφανίζεται ή δειλός ή… αδιόρθωτος και γέρνοντας ολοένα και πιο (ακρο)δεξιά γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος. Και μπορεί να θεωρηθεί αυτό ιδιαίτερα βαρύ, αλλά πώς αλλιώς να εκληφθεί η άρνησή του ουσιαστικά να αποδεχτεί το λάθος του (σκόπιμο ή μη) να δώσει «πράσινο» φως για λουκέτο και «μαύρο» στην ΕΡΤ; Από τη στιγμή που αποφάσισε να διατηρήσει στις θέσεις τους τόσο τον Σίμο Κεδίκογλου (υφυπουργός στον πρωθυπουργό) όσο και τους συμβούλους του (Μουρούτης, Λαζαρίδης κ.ά.) αλλά και τον υπουργό Επικρατείας Δημήτρη Σταμάτη, που υποστήριξαν (ή αποδέχτηκαν) το λουκέτο και το «μαύρο» στις συχνότητες της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, ενώ από εκεί έπρεπε ν’ αρχίσει το ξεσκαρτάρισμα, ποιο μήνυμα στέλνει; Αποδεικνύει ότι είτε δεν έχει το σθένος να αναγνωρίσει και να αναλάβει το λάθος και τα ολέθρια αποτελέσματά του είτε ότι παραμένει… αδιόρθωτος, θεωρώντας την πραξικοπηματική κίνησή του μοναδικό εργαλείο αντιμετώπισης παρόμοιων ζητημάτων. Κι αυτό προκαλεί, αν μη τι άλλο, φόβο για το τι μέλλει γενέσθαι. Και δυστυχώς αντιστάσεις δεν φαίνεται να υπάρχουν από τον κυβερνητικό εταίρο που απέμεινε, καθώς ο Ευάγγελος Βενιζέλος τα αποδέχτηκε όλα αναλαμβάνοντας απλά ο ίδιος αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών και τοποθετώντας άλλα 10 στελέχη του ΠΑΣΟΚ σε θέσεις υπουργών και υφυπουργών. Και ξεμπέρδεψε…

Αλλά με τι να πρωτοασχοληθείς σε αυτόν τον ανασχηματισμό; Ποια επιλογή να πιάσεις και ποια να αφήσεις; Τον Αδ. Γεωργιάδη στο υπουργείο Υγείας, τον Μιλτ. Βαρβιτσιώτη στο Ναυτιλίας, τον Γ. Μιχελάκη στο Εσωτερικών ή τα δίδυμα που επιλέχθηκαν;

Την ίδια αποτυχημένη πολιτική συνταγή και νοοτροπία απ’ τα παλιά δείχνει και η δημιουργία υφυπουργείου Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης. Πώς είναι δυνατόν να διαχωρίζεις την πολιτική για τα ΜΜΕ, με άλλον υφυπουργό για τα ιδιωτικά και άλλον για τα δημόσια; Τι σόι λογική είναι αυτή; Επειδή δεν θέλεις να παραδεχτείς τη (σκοπίμως ή μη) λανθασμένη στρατηγική στην υπόθεση της ΕΡΤ ακολουθείς την τακτική τού… «στρίβειν διά του αρραβώνος»; Κρατάς και αυτόν που δημιούργησε το αδιέξοδο (κι ας μην ήταν πλήρως δική του η πρόταση και η ευθύνη) και βάζεις και κάποιον άλλο να παίξει μπάλα διότι ο πρώτος σίγουρα αδυνατεί; Σύντομα αυτή η τακτική θα οδηγήσει σε νέα, ακόμα πιο δυσεπίλυτα, προβλήματα. Εκτός κι αν πρόκειται για στοχευμένες κινήσεις εξυπηρέτησης συμφερόντων. Διότι τεχνηέντως η δημόσια ραδιοτηλεόραση πετάχτηκε εκτός της διαβούλευσης για τον διαγωνισμό σχετικά με τον πάροχο δικτύου, εμπιστευτικές κρατήθηκαν όλως περιέργως δύο μόνο, από τις συνολικά 31, απαντήσεις, και είναι αυτές της Digea και του ΟΤE TV. Δειλοί ή ύποπτοι. Διαλέγουν και παίρνουν…