Η ήττα με 3-1 και ο πρόωρος αποκλεισμός της εθνικής μας ομάδας νέων από το Ουζμπεκιστάν απέδειξαν για μία ακόμη φορά ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρνει μόνον όταν έχει τον ρόλο του Δαυίδ.

Ο… Γολιάθ δεν της ταιριάζει με τίποτα γι’ αυτό και αποχαιρέτησε τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αν και είχε να αντιμετωπίσει τη θεωρητικά πιο αδύναμη ομάδα όπως ήταν (και… παραμένει) αυτή του Ουζμπεκιστάν. Απλά και σε επίπεδο συλλόγων όσο και σε αυτό των εθνικών ομάδων η Ελλάδα βολεύεται να παίζει στην άμυνα και να προσπαθεί να «κλέψει» τα παιχνίδια στην κόντρα επίθεση, ενώ τα βρίσκει «μπαστούνια» όταν είναι υποχρεωμένη να παίξει ποδόσφαιρο κυριαρχίας. Γι’ αυτό και εξάγουμε κεντρικούς αμυντικούς και όχι μέσους ή επιθετικούς. Είναι θέμα σχολής και φιλοσοφίας. Ή μήπως και δυνατοτήτων;

Μ.Μ.