Ηταν αναμενόμενο να πυροδοτηθεί το κλίμα στη Βουλή μετά την πρωτοφανή για τα κοινοβουλευτικά χρονικά τακτική να κατατεθεί το πόρισμα της πλειοψηφίας στον πρόεδρο της Βουλής χωρίς να κοινοποιηθεί στους εκπροσώπους των άλλων κομμάτων, ώστε να ακολουθήσει η σχετική διαβούλευση. Οι κυβερνητικοί εταίροι, με τη συμβολή της ΔΗΜΑΡ, έλαμψαν και πάλι διά της συμπεριφοράς τους. Εμαθαν πλέον καλά το σύστημα «fast track» μετά την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια και το εφαρμόζουν χωρίς φειδώ, αλλά και χωρίς αιδώ, σε κάθε υπόθεση, ο εξονυχιστικός έλεγχος των οποίων θα τους ενοχλούσε.

Εχουν επίσης μάθει καλά και πώς θα αντιπαρέρχονται τη βάσανο της ενημέρωσης και της διαβούλευσης. Η αιτιολόγηση του προέδρου της επιτροπής, Χρ. Μαρκογιαννάκη, γι' αυτή την κίνηση, ότι δηλαδή τα μέλη της επιτροπής είχαν ενημερωθεί προφορικά από προηγούμενη συνεδρίαση για τις βασικές κατευθύνσεις του πορίσματος, μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί. Δεν είναι δυνατόν να καταπατώνται οι θεσμικές διεργασίες με τέτοιου είδους δικαιολογίες, που δεν προκαλούν απλώς ιλαρότητα, αλλά παραπέμπουν σε τακτικές που θυμίζουν μαύρες εποχές, τότε που το Κοινοβούλιο δεν ήταν καν στο λεξιλόγιο των κυβερνώντων. Εξ ου και ο χαρακτηρισμός της πλειοψηφίας της επιτροπής, εκ μέρους της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ως χούντας. Η αντίδραση του εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ δεν αξίζει καν να αναφερθεί, δείχνει όμως το επίπεδο της πολιτικής συμπεριφοράς που διακρίνει μερικούς από τους αντιπροσώπους του έθνους.

Το ελληνικό Κοινοβούλιο διανύει τις χειρότερες, ίσως, στιγμές του. Απαξιωμένο από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και υποκατεστημένο από πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, φαντάζει ερημωμένο και αποξενωμένο από την κοινωνία. Την τακτική του πρωθυπουργού ακολουθούν οι περισσότεροι της πλειοψηφίας καθώς και το αγχωμένο να παραμείνει στην εξουσία, ξεπουλώντας ιδεολογίες και αισθήματα της κοινής γνώμης, ΠΑΣΟΚ. Κοντά τους η ΔΗΜΑΡ. Δυστυχώς αυτό είναι το πολιτικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο της χώρας. Παρέλκουν οι αναφορές στην ουσία του ζητήματος, που είναι η περίφημη λίστα Λαγκάρντ και το περιεχόμενο των πορισμάτων των κομμάτων. Εκείνο που μετεωρίζεται στο πολιτικό στερέωμα είναι η απαξίωση των θεσμών του πολιτεύματος, την ώρα που όλα βοούν για ψευδορκίες, νόθευση και υπεξαγωγή εγγράφων, απιστία, παράβαση καθήκοντος και άμεση συνέργεια σε φοροδιαφυγή. Αυτά αφορούν «πρωταγωνιστές» της πολιτικής σκηνής με σοβαρές πολιτικές και ποινικές ευθύνες. Η υπέρβαση ή παραβίαση της θεσμικής οδού είναι ίσως μια απελπισμένη προσπάθεια να μετακινηθεί το ενδιαφέρον από την ουσία στους τύπους.

Αλλά κι αυτή η «στρατηγική» έχει χάσει τη λάμψη της. Οι ευθύνες είναι εδώ και οφείλουν να αποδοθούν.