Του Μπάμπη Μιχάλη

«Είναι η Ανγκελα Μέρκελ η θηλυκή μετενσάρκωση του “Deutsche Michel”, όπως αυτός πλασαρίστηκε στον γερμανικό λαό πριν από 170 χρόνια; Το ερώτημα υποβλήθηκε πριν από λίγο καιρό από τον καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ Λόρενς Τις και αναπαράχθηκε από τον Νίαλ Φέργκιουσον στους χθεσινούς «Financial Times». Ο τελευταίος είναι κάθετος: Είναι ενδιαφέρον να βλέπουμε στις σημερινές συζητήσεις για τα αίτια και τις συνέπειες της κρίσης στην ευρωζώνη την αναγέννηση αυτής της προ Βίσμαρκ εικόνας, που εμφάνιζε τον μέσο Γερμανό, θύμα των ασυνείδητων γειτόνων.

Αρκετοί Γερμανοί οικονολόγοι όπως ο Χανς Βέρνερ Σιν θεωρούν ότι η ερμηνεία της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους βρίσκεται κάπου εκεί. Υποστηρίζουν ότι, σε αντίθεση με τους Γερμανούς πολίτες που μόχθησαν στη 10ετία του 2000 μεταρρυθμίζοντας έγκαιρα την αγορά εργασίας και ελέγχοντας το κόστος εργασίας, τα λιγότερο ευσυνείδητα κράτη της περιφέρειας «περιδρόμιαζαν» εκείνη την εποχή τις φθηνές πιστώσεις που τους διασφάλιζε το ευρώ, χάνοντας ανταγωνιστικότητα. Οταν η κρίση ξέσπασε, ΕΚΤ και Βρυξέλλες έτρεξαν να σώσουν τους τελευταίους σε βάρος των Γερμανών Michel. Οι περισσότεροι Γερμανοί είναι έτσι πεπεισμένοι σήμερα, όπως και ο Σιν, ότι οι περιφερειακές χώρες πρέπει να κάνουν αυτό που έκανε η Γερμανία μετά το 2003, να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητα τους μέσω της καταστροφικής πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης. Η Γερμανίδα καγκελάριος επιβεβαίωσε την προσήλωσή της σε αυτήν την πολιτική της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Σε συνέντευξή της στη γερμανική «Die Zeιt» έστειλε μήνυμα -προς εταίρους και Deutsche Michel που ψηφίζουν σύντομα- ότι «η Ευρώπη πρέπει να πάρει τα σωστά μαθήματα από την κρίση κρατικού χρέους, ώστε να μπορεί στο τέλος να υποστηρίξει τις αξίες και τα συμφέροντά της [...] η ιστορία δίνει στους Ευρωπαίους κάτι σαν το δικαίωμα να αποτελούν την ηγέτιδα ήπειρο του κόσμου!». «Με ενδιαφέρει μια ισχυρή Ευρώπη και αυτό έχει ανάγκη τον μετασχηματισμό της ευρωζώνης σε ένωση σταθερότητας στην οποία θα τηρούνται τα συμφωνηθέντα (του Μάαστριχτ)».

«Ολα αυτά μπορεί να είναι καλά για εσωτερική κατανάλωση. Μπορεί να βοηθήσουν τη Μέρκελ να σιγουρέψει την επανεκλογή της. Είναι όμως πραγματικά απαίσια οικονομικά», απήντησε ο Φέργκιουσον. «Η άποψη αυτή δεν είναι αξιόπιστη [...] ξαναγράφει την ιστορία προσποιούμενη ότι η υιοθέτηση του ευρώ δεν είχε δημοσιονομικές επιπτώσεις [...] υποτιμά αυτά που οι Michel κέρδισαν από το ευρώ και αυτά θα χάσουν από την κατάρρευσή του [...] καταδικάζει τη Νότια Ευρώπη σε παρατεταμένη και βαθιά ύφεση που τελικά μπορεί να καταστρέψει το ευρώ».