Κλιμάκιο τού εξαιρετικού θιάσου, με τον οποίο ο Βασίλης Παπαβασιλείου ανεβάζει το έργο τού Ευριπίδη, ανέβηκε σε διώροφο λεωφορείο των ΟΣΥ Α.Ε. και με τέσσερις στάσεις σε κεντρικά σημεία της πόλης κάλεσε τον κόσμο στην Επίδαυρο

Της Βένας Γεωργακοπούλου

Μια παρέα σατύρων εξέδραμε σαββατιάτικα στην καυτή Αθήνα και το ΄ριξε στο γλέντι. «Νεφραμιές, συκωταριές, μυαλουδάκια, κεφαλάκια, παϊδάκια και κοιλιές», τραγουδούσαν. Αλλά και χόρευαν, έπαιζαν όργανα, έκαναν πλάκες. Μοίραζαν και κάτι χαρτιά στους περίεργους, Ελληνες και τουρίστες, που μαζεύονταν γύρω τους, έκπληκτοι στην αρχή, παρασυρμένοι γρήγορα από το κέφι τους.

Δεν διαφήμιζαν, φυσικά, καμιά ταβέρνα με ελληνικές λιχουδιές. Τον «Κύκλωπα» του Ευριπίδη από το Εθνικό Θέατρο διαλαλούσαν, που θα παιχτεί στην Επίδαυρο στις 2 και 3 Αυγούστου, σε σκηνοθεσία αλλά και «ενίσχυση» του Βασίλη Παπαβασιλείου (έχει προσθέσει μια εισαγωγούλα για να μεγαλώσει το μόνο σατυρικό δράμα, που σώζεται ολόκληρο, αλλά και να το εντάξει στο σήμερα). Κι αν η παράσταση είναι έστω και στο… μισό το ίδιο καλή με τα χορικά, που ακούσαμε στους δρόμους της Αθήνας, τότε μια βόλτα στο αρχαίο θέατρο επιβάλλεται.

Η σαββατιάτικη εξόρμηση του θιάσου (έλειπε ο Νίκος Καραθάνος, που κρατάει τον ρόλο του Οδυσσέα) ήταν μια συνεργασία του Εθνικού με τις Οδικές Συγκοινωνίες. Αυτές έβαλαν το ωραίο, διώροφο λεωφορείο που κουβαλούσε τούς ηθοποιούς από στάση σε στάση. Τους πετύχαμε στη δεύτερη, στις 11.30 π.μ. στην πλατεία Μοναστηρακίου -είχε προηγηθεί μία στο βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου της Πανεπιστημίου. Τους πήραμε στο κατόπι (μας πρόσφεραν ευγενικά θέσεις στο λεωφορείο τους) και στην τρίτη στάση, στην αρχή της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Στην τελευταία, στο Golden Hall της Κηφισίας, δεν τους ακολουθήσαμε.

Εχω, όμως, την αίσθηση ότι στον ανοιχτό χώρο όλα λειτούργησαν καλύτερα. Οι ηθοποιοί, έστω και μέσα στη ζέστη, τα έδιναν όλα. Φωνή, χορός, ερμηνεία, παιχνίδι. Και είναι κι ένας κι ένας, δοκιμασμένοι, με πείρα, γνωστοί. Από τον Νίκο Χατζόπουλο, που παίζει τον Σιληνό, ήτοι τον μπαμπά των σατύρων, μέχρι τον Βασίλη Καραμπούλα, τον Μιχάλη Οικονόμου, τον Γιώργο Συμεωνίδη, τον Θανάση Δήμου, τον Γιάννη Κότσιφα, τον Λαέρτη Μαλκότση… Εντάξει, την παράσταση σ΄ αυτήν τη λαϊκή μίνι επίδειξη την έκλεψε ο υπέροχος Δημήτρης Πιατάς. Είναι, άλλωστε, ο Κύκλωπας της παράστασης.

Με πορτοκαλί μπλούζα, χρυσή καδένα, κι ένα περίεργο μαραφέτι (σαν μάσκα ψαροντουφεκά; σαν φακός;) γύρω από το μέτωπο («είναι το ένα μου μάτι», εξηγούσε στον κόσμο) ο δημοφιλής ηθοποιός κυριαρχούσε αεικίνητος στα αποσπάσματα, που είδαμε. Αλλά είχε αναλάβει και την επικοινωνία με τον κόσμο. Κρατώντας μια ντουντούκα φώναζε «Κύκλωπας, στην Επίδαυρο». Μοίραζε τα φυλλάδια -δυστυχώς μόνο στα ελληνικά, χάθηκε και μια αγγλική εκδοχή τους, υπάρχουν, ξέρετε, τουρίστες στην Αθήνα, τους είδαμε με τα μάτια μας. Μπορεί κάποιοι, ιδίως αυτοί που συνελήφθησαν από τους σατύρους, ενώ πήγαιναν στο Μουσείο Ακρόπολης, να είναι και θεατρόφιλοι. Δυο, μάλιστα, κυρίες τουρίστριες απήχθησαν από τον Κύκλωπα και βρέθηκαν να χορεύουν μαζί του. Το διασκέδασαν με την ψυχή τους.

Διότι, ναι, είναι πολύ χορευτική και αλέγκρα η μουσική του Δημήτρη Καμαρωτού, σε παρασύρει θες-δε θες. Γράφτηκε, όπως μας είπε ο Δημήτρης Πιατάς, στη διάρκεια των δοκιμών, κι αυτό είναι φανερό και από τον τρόπο που την έχουν κάνει δική τους οι ηθοποιοί. Γενικά, φαίνεται ότι αυτή η σαββατιάτικη εξόρμηση ήταν και γι΄ αυτούς κάτι πολύ ευχάριστο. Το αστειάκι «εκτός έδρας θα πάρουμε;», μου φάνηκε σαν ένα πολύ καλό σχόλιο πάνω στην εποχή και στην κρίση και σε όλα. Η θριαμβευτική, πάλι, διαπίστωση ενός άλλου ηθοποιού, «εδώ γεννιέται το θέατρο, στους δημόσιους χώρους», με συγκίνησε. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να παίρναμε από τη δουλειά μας τέτοια χαρά, μακάρι να την κάναμε με όλη μας την ψυχή. Εστω και χωρίς εκτός έδρας, με πετσέτα στο κεφάλι, αντηλιακό και μπουκαλάκι νερό στο χέρι.

[email protected]