^[1]Γιατί κλείνει το μοναδικό κρατικό λυρικό θέατρο της χώρας; Τι ακριβώς ζητούν οι τεχνικοί και το προσωπικό της Εθνικής Λυρικής Σκηνής; Τι χρεώνουν στον καλλιτεχνικό διευθυντή Μύρωνα Μιχαηλίδη; Και τι κινδύνους επιφυλάσσει μια απεργία διαρκείας;

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε η Λυρική ήταν σαν να γύρισε μερικά χρόνια πίσω. Δύο sold out παραστάσεις της ακυρώθηκαν, οι τεχνικοί συνεχίζουν μέχρι σήμερα την αποχή από τα καθήκοντά τους και το μέλλον διαγράφεται… συννεφιασμένο. Κι όλα αυτά διότι το τεχνικό και διοικητικό προσωπικό του Οργανισμού (δηλαδή 115 τεχνικοί και 45 διοικητικοί) δεν εξαιρέθηκε από το ενιαίο μισθολόγιο, όπως συνέβη με τους καλλιτέχνες.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

* Oι μουσικοί της Ορχήστρας της Λυρικής (όπως και οι συνάδελφοί τους στην ΚΟΑ και την ΚΟΘ) εξαιρέθηκαν από το ενιαίο μισθολόγιο και τις περικοπές που αυτό συνεπάγεται.

* Οι καλλιτέχνες, που απασχολούνται στην Εθνική Λυρική Σκηνή με συμβάσεις αορίστου χρόνου (χορωδία, μπαλέτο κ.λπ.), επίσης εξαιρούνται από το ενιαίο μισθολόγιο και οι αμοιβές τους θα καθορίζονται από σχετική υπουργική απόφαση.

Η εξαίρεση του συνόλου των καλλιτεχνών από το ενιαίο μισθολόγιο έχει μια λογική που βασίζεται στο γεγονός ότι η καλλιτεχνική αξία κάποιου κατ' αρχήν δεν κρίνεται από τα πτυχία. Επίσης η καλλιτεχνική εκπαίδευση στην Ελλάδα δεν πιστοποιείται με πτυχίο από κάποιο ανώτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα και άρα αν τελικά οι καλλιτέχνες εντάσσονταν στο ενιαίο μισθολόγιο θα αμείβονταν όσο οι απόφοιτοι λυκείου. Δηλαδή ο σολίστ ή ο μονωδός θα έπαιρναν λιγότερα από κάποιον γραμματέα.

Οι συνδικαλιστές βεβαίως θεωρούν ότι αδικούνται από αυτήν την εξαίρεση κι ότι με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται αδικαιολόγητες διακρίσεις. Χρεώνουν δε, στον Μύρωνα Μιχαηλίδη έλλειψη θέρμης, προσοχής και ενδιαφέροντος επειδή διεκδίκησε -λένε- μόνο τα οφέλη των καλλιτεχνών.

Ο ίδιος απαντά ότι έκανε το καθήκον του στέλνοντας από πέρσι το φθινόπωρο επιστολή προς το υπουργείο Πολιτισμού με την οποία ζήτησε να εξαιρεθεί από το ενιαίο μισθολόγιο το σύνολο των εργαζομένων στη Λυρική (καλλιτέχνες, διοικητικοί, τεχνικοί).

Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, και μέλη του διοικητικού συμβουλίου προσπάθησαν να πείσουν κύκλους του υπουργείου Οικονομικών ότι το τεχνικό προσωπικό της Λυρικής αξίζει ιδιαίτερης περιποίησης.

Εν πάση περιπτώσει αν συνεχιστούν οι αντιδράσεις, οι οικονομικές επιπτώσεις στον Οργανισμό θα είναι τεράστιες: οι παραστάσεις του «Μαγικού Αυλού» (Παρασκευή), αλλά και οι «Σικελικοί εσπερινοί» του Βέρντι (19 Ιανουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής) κινδυνεύουν να τιναχτούν στον αέρα – αν χαθεί πολύτιμος χρόνος είναι αμφίβολο αν θα προλάβουν να ετοιμαστούν τα «απαιτητικά», μεγάλων διαστάσεων σκηνικά τους.

Μην ξεχνάμε ότι η διεύθυνση της Λυρικής προσπαθεί να βάλει τάξη στο οικονομικό χάος του οργανισμού καταφέρνοντας –αν μη τι άλλο- να ανεβάζει παραστάσεις που όχι μόνο βγάζουν τα έξοδά τους, αλλά γεμίζουν χρήματα το ταμείο και δεν υστερούν σε καλλιτεχνική αξία.

Συνδικαλιστές «καρφώνουν» αμοιβές Μιχαηλίδη

Μία από αυτές ήταν και η καλοκαιρινή παραγωγή τής «Τόσκα», που παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο. Κόστισε 500.000 ευρώ και είχε έσοδα 560.000 ευρώ. Οι συνδικαλιστές ωστόσο παραβλέπουν τα έσοδα και στέκονται στην αμοιβή του Μύρωνα Μιχαηλίδη. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του οργανισμού πληρώθηκε για τη δίμηνη προετοιμασία τής «Τόσκα» αλλά και τις 4 παραστάσεις 24.000 ευρώ μεικτά.

Σύμφωνα με τον νόμο 2273/1994 (άρθρο 11, παράγραφος 16, εδάφιο Β), ο καλλιτεχνικός διευθυντής τής ΕΛΣ (όπως και όλων των κρατικών θεάτρων) δικαιούται να συνάπτει έως δύο καλλιτεχνικές συμβάσεις ετησίως για όλη τη διάρκεια της θητείας του. Δηλαδή, οι διευθυντές μπορούν να συμμετάσχουν σε δύο παραγωγές και να πληρωθούν έξτρα από την αμοιβή που λαμβάνουν ως καλλιτεχνικοί διευθυντές.

Ο Μύρων Μιχαηλίδης, παρ' όλο που ανέλαβε τη Λυρική Σκηνή τον Ιανουάριο του 2011, δεν έκανε την πρώτη χρονιά καθόλου χρήση του δικαιώματος που του παρέχει ο νόμος – το 2011 δεν σύναψε καμία καλλιτεχνική σύμβαση. Ισα ίσα που για να αντεπεξέλθει στο βαρύ φορτίο που του ανατέθηκε ακύρωσε τόσο τη συναυλία που θα έδινε με την ΚΟΘ στο Ηρώδειο όσο και μια προγραμματισμένη με τη φημισμένη Φιλαρμονική του Βουκουρεστίου.

Το 2012 σύναψε δύο συμβάσεις με τη Λυρική: μία για την προετοιμασία και για τις 8 παραστάσεις του «Φάουστ», για την οποία δεν έλαβε καμία αμοιβή, και μία δεύτερη για την προετοιμασία και τις 4 παραστάσεις της «Τόσκα». Εν ολίγοις, ο οργανισμός για 12 παραστάσεις μέσα στο 2012 πλήρωσε τον μαέστρο με 2.000 ευρώ μεικτά (την παράσταση).

Την ίδια στιγμή τα κασέ των Ελλήνων αρχιμουσικών αυτού του επιπέδου κυμαίνονται από 4.000-6.000 ευρώ και των ξένων πολύ περισσότερα. Μήπως τελικά να ξόδευαν κάτι παραπάνω από το κρατικό ταμείο για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο;

Μ.Κ.