Υποτίθεται ότι η πρώην τρικομματική και τώρα δικομματική κυβέρνηση συγκροτήθηκε για να επανορθώσει τα κακώς κείμενα της έως τώρα διακυβέρνησης και των δύο αποχρώσεων. Να εξυγιανθεί ο δημόσιος τομέας, να επαναποκτήσει ο κόσμος την εμπιστοσύνη του στη Δικαιοσύνη, να λειτουργήσουν οι δημοκρατικοί θεσμοί, να επικρατήσει αξιοκρατία και λοιπά.

Πώς γίνεται και πράττουν ακριβώς τα αντίθετα, μόνο οι ίδιοι το ξέρουν, εγκλωβισμένοι μάλλον στην ανέξοδη ρητορική τους περί δημοκρατικής νομιμότητας. Εχει καταντήσει ένα δραματικό αστείο, από τη μια η κυβέρνηση να επικαλείται τη νομιμότητα και από την άλλη να κάνει οτιδήποτε δεν θυμίζει νομιμότητα, άλλως να παρανομεί κραυγαλέα. Δεν χρειάζεται να υπομνησθούν οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, που σημαίνει απαξίωση της Βουλής, οι κατασταλτικές μέθοδοι, οι μαζικές απολύσεις, η άρνηση γενικά διαλόγου με τα κοινωνικά στρώματα.

Ο αυταρχισμός και η αυθαιρεσία συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση και παρά ταύτα η ίδια αυτή κυβέρνηση εξακολουθεί να ρητορεύει ότι δήθεν υπερασπίζεται μια πολιτική του δικαίου, το ίδιο το δίκαιο. Αυτό δεν ερμηνεύεται πολιτικά μήτε ορθολογικά. Ή νομίζουν ότι απευθύνονται σε πολίτες με μνήμη χρυσόψαρου ή έχουν πρόβλημα οι ίδιοι, δεν μπορούν, δηλαδή, να ταυτίσουν τα λόγια με τα έργα.

Αλλά αυτό είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα, διότι οι πράξεις τους επισείουν σοβαρές πολιτικές και ποινικές ευθύνες.

Ο τρόπος που επέλεξαν να κλείσουν την ΕΡΤ με το ανατριχιαστικό μαύρο στην οθόνη, που σαφώς παραπέμπει σε χουντικές πρακτικές, φαίνεται ότι είναι ο μόνος που ξέρουν για την άσκηση της πολιτικής τους.

Τώρα επέλεξαν τα τηλεφωνήματα για να αναγγείλουν στους εκπαιδευτικούς δύο χιλιάδες απολύσεις! Το αποκορύφωμα της παρανομίας τους είναι ότι προχώρησαν στις απολύσεις προτού καν το νομοσχέδιο που τις περιέχει κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή. Η ΟΛΜΕ αντέδρασε με το αυτονόητο για τους κυβερνώντες, ότι δηλαδή αποφασίζουν – διατάσσουν – απολύουν.

Είναι αλήθεια ότι αυτό το καθεστώς δεν έχει σχέση με τη δημοκρατία· η τελευταία έχει χάσει κάθε έννοια και βαρύτητα, κάθε νομιμότητα συνταγματική είτε πολιτική.

Δημιουργούν εκρηκτική ατμόσφαιρα, έχοντας προφανώς τη βεβαιότητα ότι η κοινωνία θα παραμείνει στο καβούκι της παγωμένη από τον τρόμο. Παίζουν, δηλαδή, με τις αντοχές του κόσμου και αυτό είναι ένα επικίνδυνο παιγνίδι, ειδικά όταν συνδυάζεται με περιφρόνηση προς τη δημοκρατική νομιμότητα. Πυρπολούν, δηλαδή, οι ίδιοι τη δημοκρατική ομαλότητα. Είναι πρωτοφανής η εκβιαστική και συνάμα σαδιστική συμπεριφορά των κυβερνητικών οργάνων.

Οταν με τόση ευκολία σπέρνεις την τρόμο στις κοινωνικές ομάδες, το μέλλον της χώρας δεν προοιωνίζονται καλές εξελίξεις. Δεν σώζεται η χώρα με τέτοιες μεθόδους, δεν γίνεται κάτι καλό στη χώρα όταν οι κυβερνώντες έχουν κόψει κάθε δεσμό και επαφή με τον διάλογο και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Θα το πληρώσουν ακριβά αυτό, είναι βέβαιο.