→Ο προπονητής του Ολυμπιακού δεν πρόσθεσε, έως τώρα, τίποτα σε σχέση μ’ εκείνο που παρέλαβε

Του Ν. Ασημακόπουλου

Το μεγάλο πρόβλημα που έχει ο Ολυμπιακός είναι η απουσία του προπονητή του την ώρα του αγώνα… Ο κόουτς σχεδιάζει στα αποδυτήρια ό,τι είναι να σχεδιάσει, ξεπατικώνει τις έτσι κι αλλιώς γνωστές τακτικές αναλύσεις που βγαίνουν με τον σωρό από διάφορα σεμινάρια προπονητών, τις δίνει στους παίκτες να τις εφαρμόσουν και στη συνέχεια… αποσύρεται, καθώς δεν μπορεί να ακολουθήσει, κι ακόμη περισσότερο, να αντιμετωπίσει το αντισχέδιο του αντιπάλου και τις όποιες κινήσεις του από τον πάγκο.

Φάνηκαν όλα αυτά και πέρυσι, όταν δεν μπόρεσε να νικήσει σε κανένα δύσκολο παιχνίδι, αλλά και στα δύο έως τώρα φιλικά προετοιμασίας.

Η κατάσταση λογικά δεν θα αλλάξει. Ούτε όταν θα πάρει ο κάθε ποδοσφαιριστής τον χρόνο που χρειάζεται να προσαρμοστεί, ούτε όταν θα έρθουν οι παίκτες που τους ζητάει με τις δηλώσεις του ύστερα από κάθε φετινό ματς.

Φυσικά, ο Ολυμπιακός χρειάζεται μεγάλο αμυντικό χαφ, ώστε να μην του κάνει τρεις φάσεις χωρίς να πιέζει ακόμη κι εκείνη η άγνωστη ομαδούλα από το Αζερμπαϊτζάν.

Και βέβαια, πρέπει να κρατήσει τον Τζιμπούρ ή να βρει αντι-Τζιμπούρ, αφού με τον Μήτρογλου μόνο και αναντικατάστατο είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα του βγουν στην πορεία τα προβλήματα που είχαν αναγκάσει τον Βαλβέρδε να τον διώξει.

Αυτονόητο πως θέλει παίκτη μπροστά και αριστέρα, αν δεν μπορέσει να μείνει ο Αμπντούν.

Ομως, και να τα λύσει όλα αυτά, το θέμα θα παραμένει η αντιμετώπιση του κάθε δύσκολου αγώνα από τον προπονητή, αφού (απορώ πώς δεν το βλέπουν ή γιατί, αφού το βλέπουν, δεν το λένε…) ο άνθρωπος δεν είναι προπονητής, αλλά ένας απλός ραδιοσχολιαστής, για τον οποίο έκραζαν οι Ισπανοί, όταν είδαν τον Μαρινάκη να τον παίρνει και να τον καθίζει στον πάγκο της ομάδας…

Απ’ όποια πλευρά και να το δούμε, ο Μίτσελ μέχρι τώρα δεν πρόσθεσε τίποτα σ’ εκείνο που παρέλαβε.

• Δεν αξιοποίησε τον χρόνο που του δόθηκε από πέρυσι για να ξεκαθαρίσει το υλικό του.

• Δεν έστησε από νωρίς την ομάδα, όπως είχε συμφωνήσει, και με τις προδιαγραφές που σχεδίαζε.

• Δεν έφερε ούτε έναν παίκτη από εκείνους που ήθελε, με κορυφαία παραδείγματα τον Μπόατενγκ και τον Πέδρο Λεόν.

• Και ανάγκασε την ΠΑΕ να φορτωθεί με επιπλέον πρόσωπα, όπως ο Καρεμπέ και ο Ισά, για να καταφέρει να τα βγάλει πέρα στις μεταγραφές – με αμφίβολα κι εκεί προς το παρόν αποτελέσματα.

Η περίπτωση Μίτσελ μοιάζει να είναι πεταμένα λεφτά, που όλοι οι πρόεδροι τα έχουν πληρώσει μέχρι να μάθουν, και ο Μαρινάκης δεν αποτελεί εξαίρεση.

Από τη άλλη, θα μπορούσε κάποιος να πει… «περίμενε, νωρίς είναι ακόμη και μη στέκεσαι στα τέσσερα από τη Φράιμπουργκ».

Ομως δεν είναι τα γκολ που έφαγε με τόση ευκολία, ως αποτέλεσμα του αιφνιδιασμού και της προχειρότητας με την οποία αντιμετώπισε τις αντίπαλες επιθετικές προσπάθειες. Είναι ο ίδιος ο προπονητής, ο οποίος φαίνεται να γνωρίζει το πρόβλημα, αλλά να αγνοεί τις λύσεις, επειδή αυτές βρίσκονται έξω και πέρα από τις δικές του δυνατότητες…