Η δημοσκόπηση της Pulse RC που δημοσιεύουμε σήμερα δείχνει τη ρευστότητα που επικρατεί στο πολιτικό σκηνικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει στην πρώτη θέση ύστερα από καιρό, χωρίς ωστόσο να έχει καταφέρει μέχρι τώρα να πείσει ότι διαθέτει την πλειοψηφική δυναμική και τη σιγουριά της ήρεμης πολιτικής δύναμης που έρχεται να λύσει προβλήματα. Η Ν.Δ., παρά το επικοινωνιακό μπαράζ με την κατασκευή του success story, τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη από Γερμανούς και Αμερικανούς, τη θεωρία του μονόδρομου και την αμέριστη υποστήριξη που της προσφέρουν τα μεγάλα δίκτυα ενημέρωσης, δεν μπορεί να καθιερωθεί ως ηγεμονική πολιτική δύναμη. Το ΠΑΣΟΚ δείχνει να σταθεροποιείται σε χαμηλά βέβαια επίπεδα, πιάνοντας ποσοστά ρυθμιστή και όχι πρωταγωνιστή. Το ΚΚΕ παρουσιάζει μια οριακή αύξηση των ποσοστών του, που μάλλον οφείλεται στην υπερδραστηριότητα του νέου γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής, ενώ σε κάμψη είναι οι Ανεξάρτητοι Ελληνες. Η ΔΗΜΑΡ, που βρίσκεται σε φάση αναζητήσης νέου ρόλου, πληρώνει έως τώρα την απόφασή της να αποχωρήσει από την κυβέρνηση συνεργασίας.

Το πιο ανησυχητικό εύρημα είναι οι υψηλές επιδόσεις της Χρυσής Αυγής -σταθερά στην τρίτη θέση σε όλες τις μετρήσεις μετά τις εκλογές- αλλά εκείνο που πρέπει να επισημανθεί ως κίνδυνος για τη δημοκρατία είναι ότι η Χρυσή Αυγή στις ηλικίες 18-44 ετών προηγείται της Νέας Δημοκρατίας. Η κρίση ριζοσπαστικοποιεί τα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από τις πολιτικές λιτότητας, μόνο που, όπως συνάγεται από την ιστορία, σε συνθήκες κατάρρευσης πολλοί πολίτες προτιμούν την Ακρα Δεξιά. Γι' αυτό, προφανώς, η ηγετική ομάδα της συντηρητικής παράταξης έχει επιλέξει ακροδεξιά ρητορική και πολιτικές πυγμής κατά των αντιφρονούντων πολιτών. Ωστόσο, πετυχαίνει το ακριβώς αντίθετο απ' αυτό που επιδιώκει. Υιοθετώντας την ατζέντα της Ακρας Δεξιάς με την προσδοκία να δελεάσει τους ψηφοφόρους που στρέφονται προς το νεοναζιστικό μόρφωμα, σπρώχνει τους ανθρώπους πιο βαθιά στην αγκαλιά της. Είναι η διαφορά ανάμεσα στο πρωτότυπο και το αντίγραφο. Το δοκίμασαν και άλλοι, για παράδειγμα ο Σαρκοζί στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, και το αποτέλεσμα ήταν ολέθριο για τον ίδιο.

Ωστόσο, από τη δημοσκόπηση «βγαίνει» κάτι που αξίζει να προσεχτεί κυρίως από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και στην περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές και πάρει το μπόνους των 50 εδρών, με βάση τα σημερινά δεδομένα, δεν υπάρχει συνομιλητής για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Η Ν.Δ. έχει εξασφαλίσει την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι είναι ένα κόμμα «μπαλαντέρ» που θα συμμετέχει σε συνεργατικά σχήματα με κορμό τη Νέα Δημοκρατία. Για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως αυτό το ερώτημα παραμένει αναπάντητο. Οι ΑΝ.ΕΛΛ. προσφέρονται λόγω της αντιμνημονιακής τους στάσης, αλλά δεν μπορεί να γίνουν σύμμαχος μακράς πνοής. Το ΚΚΕ αρνείται κάθε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η ΔΗΜΑΡ μετεωρίζεται. Υπάρχουν στο εσωτερικό της δυνάμεις που θέλουν την εξομάλυνση των σχέσεων με τον ΣΥΡΙΖΑ, για την ώρα όμως είναι μειοψηφικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διασκεδάσει τις απορίες σχετικά με το αν θέλει και αν μπορεί να κυβερνήσει. Οφείλει ωστόσο να απαντήσει και στο συνοδό ερώτημα «Με ποιους;».