Ο Πολ Κρούγκμαν επισημαίνει ότι οι πολιτικοί παρερμηνεύουν τη χρεοκοπία της αμερικανικής μεγαλούπολης, όπως ακριβώς έκαναν και στην κρίση του ελληνικού χρέους

Του Γιώργου Τσιάρα

→«Ντιτρόιτ, η Νέα Ελλάδα»: έτσι τιτλοφόρησε το τελευταίο του άρθρο στους New York Times ο διάσημος οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν.

^[1]Οπως αναφέρει ο νομπελίστας καθηγητής, ο δημόσιος διάλογος που έχει ανοίξει γύρω από τη μεγαλύτερη χρεοκοπία δήμου στην ιστορία των ΗΠΑ θυμίζει έντονα, σε αυτόν αλλά και πολλούς συναδέλφους του, την αντίστοιχη συζήτηση πριν από μερικά χρόνια για την κρίση χρέους στην Ελλάδα, και ιδιαίτερα τον τρόπο με τον οποίο η κατάρρευση μιας σχετικά μικρής οικονομίας (μιάμιση μόνο φορά μεγαλύτερης από την οικονομία του Ντιτρόιτ, όπως γράφει χαρακτηριστικά) χρησιμοποιήθηκε από πολιτικούς σε όλο τον κόσμο σαν εργαλείο για να στρέψουν την κοινή γνώμη στη λάθος κατεύθυνση, δηλαδή την ανάγκη επιβολής αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και μέτρων λιτότητας, αντί για προγράμματα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.

Η «πειρατεία» της συζήτησης από τους πολιτικούς, όπως την αποκαλεί ο Κρούγκμαν, δεν έγινε τυχαία: η Ελλάδα ήταν βέβαια μια «πολύ ειδική περίπτωση… όπου τα δημόσια ελλείμματα ήταν ένα μόνο μέρος του προβλήματος». Κι όμως, «για ένα διάστημα η πολιτική συζήτηση σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο “ελληνοποιήθηκε”- όλες οι χώρες είτε ήταν στα ίδια χάλια με την Ελλάδα είτε θα γίνονταν Ελλάδα από στιγμή σε στιγμή. Και αυτή η λανθασμένη νοητική παράκαμψη έκανε μεγάλη ζημιά στην προοπτική της οικονομικής ανάκαμψης», αναφέρει με νόημα.

Και συνεχίζει: «Τώρα με το Ντιτρόιτ οι κυνηγοί των ελλειμμάτων έχουν νέα ιστορία για να παρερμηνεύσουν (…). Ηταν άραγε το Ντιτρόιτ τόσο πολύ ανεύθυνο; Οχι βέβαια. Το Ντιτρόιτ ήταν απλά ένα ακόμη αθώο θύμα των δυνάμεων της αγοράς. Πώς; Εχουν θύματα οι αγορές; Ασφαλώς και έχουν (…). Κάποιες φορές οι χαμένοι από τις οικονομικές αλλαγές είναι άτομα που βλέπουν τις δεξιότητές τους να αχρηστεύονται. Αλλες φορές είναι εταιρείες που τροφοδοτούν μια αγορά η οποία παύει να υπάρχει. Κι άλλες φορές είναι ολόκληρες πόλεις, σαν το Ντιτρόιτ, που χάνουν τη θέση τους στο οικονομικό οικοσύστημα. Η παρακμή είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους, και κάποιες περιφερειακές οικονομίες θα συρρικνωθούν, ό,τι κι αν κάνουμε», γράφει.

«Είναι απαραίτητο να συζητήσουμε σοβαρά τους τρόπους με τους οποίους οι πόλεις μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα την απώλεια του συγκριτικού τους πλεονεκτήματος, αλλά και τις υποχρεώσεις μας, ως κράτους, απέναντι στους συμπολίτες μας που είχαν την ατυχία να ζουν και να δουλεύουν στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή.

Το πιο σημαντικό όμως είναι να μην αφήσουμε αυτή τη συζήτηση να πέσει θύμα πειρατείας, όπως έγινε με την Ελλάδα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με επιρροή που θέλουν να σας πείσουν πως η πτώση του Ντιτρόιτ είναι αποτέλεσμα δημοσιονομικής ανευθυνότητας και/ή της απληστίας των δημοσίων υπαλλήλων – αλλά δεν είναι έτσι», σχολιάζει ο διάσημος οικονομολόγος.