Ως επιχείρηση στρατηγικής σημασίας χαρακτήρισε τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα ο Α. Τσίπρας κατά τη χθεσινή του επίσκεψη στις εγκαταστάσεις της ΠΥΡΚΑΛ

Του Φώτη Παπούλια

^[1]Το βήμα των εγκαταστάσεων της ΠΥΡΚΑΛ επέλεξε χθες ο Αλέξης Τσίπρας για να προβεί σε κριτική αποτίμηση των 39 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, στην ομιλία του στους εργαζόμενους των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (σύμπραξη της ΠΥΡΚΑΛ με την ΕΒΟ), επικέντρωσε στα ζητήματα δημοκρατίας όπως αυτά καταγράφονται στη μνημονιακή εποχή.

«Σήμερα δεν μπορούμε να πανηγυρίζουμε ούτε να είμαστε χαρούμενοι, διότι διαπιστώνουμε ότι μετά από 39 χρόνια αγώνων και αδικαίωτων προσδοκιών του ελληνικού λαού είμαστε μπροστά σε μια ανάπηρη δημοκρατία» είπε και συνέχισε:

Το Μνημόνιο

«Μετά από 3 χρόνια εφαρμογής μιας σκληρής, βάναυσης πολιτικής του Μνημονίου, που υποτίθεται ότι είναι για τη σωτηρία της χώρας, είναι πια κοινή διαπίστωση ότι δεν μπορούν να συμβαδίζουν τα μνημόνια της βαρβαρότητας με τη δημοκρατία, την κοινωνική συνοχή, την πρόοδο, την ανάπτυξη, αλλά και με όποια προσδοκία για την έξοδο από την κρίση».

Περιγράφοντας το πολιτικό αδιέξοδο ο Α. Τσίπρας τόνισε: «Τρία χρόνια τι κάνουμε; Θυσίες, κοινωνική διάλυση και από την άλλη μεριά κάποιες δόσεις, οι οποίες μας λένε ότι δεν πρόκειται για τη στήριξη της κοινωνίας αλλά για να ξεπληρώνουμε παλιότερα δάνεια, και αυτές οι δόσεις είναι υπό αίρεση».

Στην ομιλία του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε το δίλημμα προς τον ελληνικό λαό: «Ή θα αρνηθούμε την πορεία προς την καταστροφή γιατί είναι εγκληματική αυτή η συνταγή και θα μπορέσουμε να ξαναστηθούμε σιγά σιγά με δυσκολίες στα πόδια μας ή θα συνεχίσουμε να σερνόμαστε και να οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια κάθε μήνα και στιγμή που περνά σε χειρότερες καταστάσεις».

Ουσιαστικά, ο Α. Τσίπρας κάλεσε μέσω των εργαζομένων την ελληνική κοινωνία να κάνει το μεγάλο κινηματικό βήμα απέναντι «σε ένα κράτος μπαταχτσή απέναντι στον εργαζόμενο, απέναντι σε όσους χρωστάει», επισημαίνοντας με νόημα: «Το ίδιο το Σύνταγμα με το ακροτελεύτιο άρθρο του λέει ότι η πιστή τήρηση και η εφαρμογή του εναπόκειται στους ίδιους τους πολίτες».

Χαρακτήρισε τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα «επιχείρηση στρατηγικής σημασίας», τάχθηκε κατά της ιδιωτικοποίησής τους και επισήμανε: «Δεν μπορεί να υπάρξει σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης χωρίς να είναι υπό δημόσιο έλεγχο βασικοί μοχλοί της παραγωγικής βάσης». Διερωτήθηκε δε: «Ποιος πληρώνει τις αμυντικές δαπάνες της χώρας; Ο Ελληνας φορολογούμενος. Γιατί λοιπόν οι αμυντικές εξοπλιστικές δαπάνες να καλύπτονται από υπέρογκα αμυντικά προγράμματα σε εταιρείες εξωχώριες, που συνοδεύονται από μίζες δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και να μην τις καλύπτουμε από την εθνική αμυντική βιομηχανία;» Και παρουσίασε επτά σημεία ανασυγκρότησης της αμυντικής βιομηχανίας υπό δημόσιο έλεγχο, με ριζική αναθεώρηση του νόμου για τις προμήθειες αμυντικού υλικού και σύναψη διακρατικών συμφωνιών για προϊόντα και υπηρεσίες στον αμυντικό τομέα.