ΙΤΑΛΙΑ Επιδίωξη του πολιτικο-οικονομικού συστήματος είναι να ολοκληρώσει η κυβέρνηση το έργο της, ώστε να επιτευχθεί η πολυπόθητη ανάπτυξη στη βάση των νέων ελαστικών σχέσεων εργασίας που εγκαινιάστηκαν με μια συμφωνία-«λαγό» με τα συνδικάτα

Της Μαργαρίτας Βεργολιά

^[1]«Σταθερότητα» και «ευελιξία»: αυτό είναι το νέο σύνθημα της Ρώμης. Η σταθερότητα αφορά την… κεντροαριστεροδεξιά κυβέρνηση συνασπισμού που -κατά πώς ξεκαθάρισε για πολλοστή φορά ο πρόεδρος Ναπολιτάνο, με χθεσινή επιστολή του στην «Corriere della Sera» θα πρέπει πάση θυσία να ολοκληρώσει το έργο της. Και η ευελιξία; Κατά δήλωση του πρωθυπουργού Ενρίκο Λέτα, θα είναι η εφεξής «συνταγή» για την οικονομική ανάπτυξη, αρχής γενομένης από την αγορά εργασίας.

Η συμφωνία… πρότυπο

Τον δρόμο δείχνει η συμφωνία-«λαγός», στην οποία κατέληξαν τα ιταλικά συνδικάτα Cgil, Cisl, Uil και η Expo 2015 S.p.A. (έχει αναλάβει τη διοργάνωση, σε δύο χρόνια, της Διεθνούς Εκθεσης στο Μιλάνο). Αφορά τη δημιουργία 835 νέων «ευέλικτων θέσεων εργασίας». Και επιγραμματικά προβλέπει:

• Προσλήψεις 340 νέων ηλικίας έως 29 ετών, που θα απασχοληθούν ως ασκούμενοι, με συμβόλαια διάρκειας 7-12 δώδεκα μηνών.

• 300 6μηνες και 12μηνες συμβάσεις, για τις οποίες θα έχουν προτεραιότητα όσοι παίρνουν επίδομα ανεργίας ή βρίσκονται σε λίστες «κινητικότητας» (κατά τον γνωστό και σε εμάς πια όρο).

• 195 θέσεις stage σε συνολικά 17 τομείς επαγγελματικού προσανατολισμού, όπου οι μαθητευόμενοι θα αμείβονται με 516 ευρώ τον μήνα, συν μία ημερήσια αποζημίωση ύψους 5,29 ευρώ για το κολατσιό τους.

«Είναι μια άριστη συμφωνία, που μπορεί να αποτελέσει μοντέλο για μελλοντικές συμφωνίες, σε εθνικό επίπεδο», έσπευσε να πανηγυρίσει ο κεντροαριστερός πρωθυπουργός. Προφανώς πρόκειται για τη νέα λογική στις προσλήψεις, παρατηρούν αναλυτές. Κι εκτιμούν ότι η συμφωνία του Μιλάνου δημιουργεί ένα σοβαρό προηγούμενο για την εθνική διαπραγμάτευση με τα συνδικάτα, που θα αρχίσει τον Σεπτέμβρη…

Η συγκυβέρνηση Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς προλειαίνει εν τω μεταξύ το έδαφος, προωθώντας νέα πακέτα μέτρων για την τόνωση της ανάπτυξης. Ενα από αυτά κατάφερε να περάσει διά της… πλαγίας χθες στη Βουλή, ανάγοντας –εκ του ασφαλούς– την ψηφοφορία σε παροχή ψήφου εμπιστοσύνης.

Δοκιμασμένο πολλάκις στο παρελθόν, το τέχνασμα αυτό κρίθηκε από την κυβέρνηση Λέτα αναγκαίο, προκειμένου να επισπεύσει τις διαδικασίες στην έγκριση κυβερνητικού διατάγματος, το οποίο εκδόθηκε τον Ιούνιο. Το διάταγμα μεταξύ άλλων προβλέπει τη διάθεση επιπλέον κονδυλίων για δημόσια έργα, στήριξη των ιδιωτικών επιχειρήσεων και μείωση της γραφειοκρατίας, αλλά δεν είχε πάρει ακόμη το «πράσινο φως» από τη Βουλή, καθώς είχαν κατατεθεί περισσότερες από 800 προτάσεις με τροποποιήσεις.

Εγκριση με 427 «ναι»

Τελικά, με 427 «ναι» και 167 «όχι», το διάταγμα πήρε χθες την άγουσα για την τελική έγκριση από τη Γερουσία. Εν τω μεταξύ, ο πρόεδρος του σώματος, Πιέτρο Γκράσο, έσπευσε κι αυτός με τη σειρά του να τονίσει χθες ότι «πρέπει να διασφαλιστεί η σταθερότητα, ανεξάρτητα από την τελική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου για τον γερουσιαστή Σίλβιο Μπερλουσκόνι». Κομβικής σημασίας για τη συνοχή της κυβέρνησης, η ετυμηγορία αφορά την καταδίκη του Καβαλιέρε και αναμένεται να εκδοθεί στις 30 αυτού του μήνα…

«Από το 2011 μάς κυβερνά το Ενιαίο Κόμμα: το κεντροδεξιό PDL και το κεντροαριστερό PD – μείον το-L», έγραφε χθες ο αντιπολιτευόμενος Μπέπε Γκρίλο στο προσωπικό του blog. «Αυτό συντηρείται από το κρατικό χρήμα, τις χάρες, τα λόμπι, τα άχρηστα μεγάλα έργα όπως η EXPO και η υπερταχεία TAV, τη συναίνεση των κοινωνικών ομάδων που αδιαφορούν για την καταστροφή του κράτους. Εδώ και μήνες, η κυβέρνηση Λέτα παίζει με τη μία μονάδα μείωσης του ΦΠΑ και την αναστολή του φόρου ακίνητης περιουσίας, με μοναδική επιδίωξη να αναβάλει τη λήψη αποφάσεων, την ώρα που η Οικονομία καταρρέει. Ανέχεται έναν καταδικασμένο σε Β΄ βαθμό για φοροδιαφυγή να εμφανίζεται στη Γερουσία χαμογελαστός και να χλευάζει αρχηγούς κομμάτων. Ανέχεται ένα ξένο κράτος να αρπάζει μία μητέρα και την κορούλα της μέσα από το ίδιο τους το σπίτι [σκάνδαλο Σαλαμπάγεβα]. Κάνει τα στραβά μάτια στη συνεχή παραβίαση του Συντάγματος», σχολιάζει. Παρ’ όλα αυτά, «τίποτε δεν πρέπει να αλλάξει»…

«Σταθερότητα: την επικαλούνται τόσο συχνά και τόσο ένθερμα στην Ιταλία, ώστε να μην αντιλαμβανόμαστε ότι έχει αναχθεί σε… Ευαγγέλιο, επισκιάζοντας τα πάντα», έγραφε στο ίδιο πνεύμα χθες, σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο της στη «Repubblica», η δημοσιογράφος και συγγραφέας Μπάρμπαρα Σπινέλι. «Δεν είμαστε οι μόνοι που υφιστάμεθα αυτόν τον εκβιασμό: σε όλη την Ευρώπη, την χρησιμοποιούν κατά κόρον σε όλες τις “συνταγές” κατά της κρίσης. Λένε ότι η Ελλάδα είναι ευτυχώς μακριά από εμάς, όμως είναι τόσο κοντά, σαν να είναι στο πετσί μας»…

«Η εθνική ενότητα, ακόμη και σε κανονικές δημοκρατικές συνθήκες, είναι πάντα η εφεδρική λύση που οδηγεί σε αστάθεια. Οι μεγάλοι συνασπισμοί στη Γερμανία είναι πάντα ασταθείς: οι αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις έγιναν από την Αριστερά ή τη Δεξιά, όταν κυβερνούσαν μόνες. Στη Γαλλία, οι πολιτικές συγκατοικήσεις αντίθετων πλειοψηφιών στην προεδρία και στη Βουλή ήταν ασταθείς και δυσκίνητες », υπενθυμίζει.

Προεδρική προειδοποίηση

«Τα προβλήματα αρχίζουν όταν η συνήθεια της μη ανάληψης ευθυνών γίνεται βασικό κομμάτι της σταθερότητας ή της κυβερνησιμότητας. Κανείς δεν πρέπει να τραβήξει την πρίζα, προειδοποιεί ο πρόεδρος Ναπολιτάνο. Ούτε να προσπαθήσει να εξοργίσει τις αγορές και τις τράπεζες, που έχουν ήδη καταστήσει σαφές ότι δεν εμπιστεύονται τα κράτη με συντάγματα που “γεννήθηκαν” στην Αντίσταση (έκθεση JP Morgan 28/05/2013). Γι΄ αυτό είναι ενδιαφέρον να μάθουμε τι σκοπεύει να κάνει η Τράπεζα της Ιταλίας, όταν βλέπει ότι η αστάθεια βάζει φρένο στην ανάπτυξη».

Ομως για ποια σταθερότητα μιλάμε, αναρωτιέται εύλογα η Σπινέλι. Από την κατάρτιση του ιταλικού συντάγματος και εντεύθεν, παρατηρεί, «όσοι μας κυβέρνησαν ήταν περισσότερο σταθεροποιητές, παρά υπεύθυνοι. Κι όταν ένας σταθεροποιητής απευθύνεται στους πολίτες, τους δείχνει λίγο σεβασμό κι από ένστικτο χρησιμοποιεί τη φρασεολογία ενός γκάνγκστερ: «θα σας κάνω μία προσφορά, που δεν θα μπορέσετε να αρνηθείτε»!