Δεν είναι μόνο η περιγραφή της καθημερινής αγωνίας που έκανε το blog της Τζακ να ξεχωρίζει. Είναι και οι συνταγές της: «Το καλύτερο τσίλι της Μαμάς Τζακ, 34 λεπτά», για παράδειγμα, ή «Θεέ μου, δείπνο, 30 λεπτά»

Της Ελλης Πάνου

^{[1] [2]}

Το blog agirlcalledjack.com άρχισε να γράφεται πριν από περίπου ένα χρόνο, όταν η 24χρονη άνεργη μητέρα Τζακ Μονρό από το Εσεξ είχε πιάσει πάτο: δεν είχε χρήματα, τα ντουλάπια της κουζίνας ήταν άδεια, το επίδομα ενοικίου ήταν για κάποιο ανεξήγητο λόγο 100 λίρες λιγότερα.

H Τζακ περιγράφει με επώδυνες λεπτομέρειες πώς ξεπούλησε όλα της τα υπάρχοντα για να πληρώσει τους λογαριασμούς: την τηλεόραση, το ρολόι της, το κινητό της τηλέφωνο. Γράφει για το πώς υπονομεύτηκε η καθημερινότητά της από την πληκτική διαδικασία τού «να προσπαθεί να τα βγάζει πέρα», αλλά και για το παράδοξο φαινόμενο να αυξάνεται ο λογαριασμός του ρεύματος όσο βούλιαζε στη φτώχεια.

«Σήμερα έστειλα 14 αιτήσεις για δουλειά, γράφοντάς τες με πολύ κόπο στο παμπάλαιο τηλέφωνό μου, για δουλειά σε σπίτι, για δουλειά σε μαγαζί, για δουλειά σε εργοστάσιο, για δουλειά με το κατώτατο μεροκάματο, για κάθε είδους δουλειά, επειδή απλώς αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο. Για λόγους άγνωστους προς εμένα, αυτό τον μήνα το επίδομα σπιτιού ήταν 100 λίρες λιγότερο. (…) όποιος και να είναι ο λόγος, πάντως, είναι πιο εύκολο για μένα τώρα να υπολογίσω ότι το ενοίκιο των 670 λιρών δεν μπορεί με τίποτα να εξοφληθεί με το επίδομα των 438 λιρών. Δεν έχω μόνο καθυστερήσει να πληρώσω τις δόσεις μου, αλλά χθες βράδυ, όταν άνοιξα το ψυγείο μου για να βρω υπόλοιπα από μακαρόνια, ένα κρεμμύδι κι ένα κομμάτι γλυκό τζίντζερ, έδωσα τα μακαρόνια στον γιο μου και πήγα να κοιμηθώ πεινασμένη, έχοντας πιει μόνο ένα τσάι, για να ηρεμήσω λίγο τους πόνους στο στομάχι μου».

Φτηνές συνταγές

Και δεν είναι μόνο η περιγραφή της καθημερινής αγωνίας που έκανε το blog της Τζακ να ξεχωρίζει, σημειώνει η «Guardian». Ηταν και οι συνταγές της. Δεκάδες συνταγές, ωραία στημένες και προσεκτικά κοστολογημένες: «Το καλύτερο τσίλι της Μαμάς Τζακ, 34 λεπτά», για παράδειγμα, ή «Θεέ μου, δείπνο, 30 λεπτά». Με μπόλικες δόσεις χιούμορ και πραγματικές συμβουλές για τις αλλαγές των τιμών των τροφίμων στα σουπερμάρκετ, είναι κι ένας απλός, πρακτικός οδηγός μαγειρικής σε εποχή λιτότητας -στην κυριολεξία, πώς να μαγειρέψεις για σένα και το μικρό παιδί σου με 11 ευρώ την εβδομάδα, με τέτοιο τρόπο ώστε να βάζεις στο τραπέζι φαγητό υγιεινό, νόστιμο και με ποικιλία. Οι συνταγές απαιτούν ελάχιστο εξοπλισμό κουζίνας, ελάχιστο ρεύμα και σπάνια χρειάζεσαι περισσότερα από 15 λεπτά για να τις ετοιμάσεις. Μπορείς να μαγειρέψεις φτηνά, υποστηρίζει η Τζακ, αλλά το πρόβλημα είναι πιο περίπλοκο για τον πρωτάρη.

«Σήμερα το μικρό αγόρι μου έφαγε τα τελευταία του δημητριακά, να πλέουν μέσα σε νερό -με ένα ποτήρι νερό δίπλα για να πάνε κάτω. «Πού είναι το πρωινό της μαμάς;» ρωτάει, με γουρλωμένα τα γαλάζια μάτια και την ανησυχία του δίχρονου. Του είπα ότι δεν πεινάω, αλλά το γουργούρισμα στο στομάχι φώναζε ότι είμαι ψεύτρα. Αυτό, όμως, έπρεπε να κάνω… Η φτώχεια στο φαγητό έχει δύο στάδια. Το πρώτο είναι να μην έχεις αρκετά χρήματα για να αγοράσεις τρόφιμα για σένα και την οικογένειά σου. Το δεύτερο είναι φτώχεια στην εκπαίδευση.

Εάν δώσεις σε κάποιον 23 ευρώ και του πεις να τραφεί αυτός και η οικογένειά του όλη την εβδομάδα, απλώς δεν θα τα καταφέρει, γιατί οι έτοιμες λύσεις στο φαγητό μάς έχουν κάνει να ξεχάσουμε πόσο απλό και φτηνό μπορεί να είναι να ετοιμάσεις μόνος σου το γεύμα σου».

Ολες οι καταγραφές της Τζακ στο online ημερολόγιο είναι γεμάτες με μικρολεπτομέρειες μιας ζωής που έχει βουλιάξει στην ανέχεια: το βασανιστικό μέτρημα και της τελευταίας δεκάρας σε κάθε βόλτα στο σουπερμάρκετ, η ντροπή τού να ζητά φαγητό από τράπεζα τροφίμων, η περίοδος που πούλησε σχεδόν όλο τον εξοπλισμό του σπιτιού της -από τα πιάτα μέχρι τις κουρτίνες, τα πάντα όλα- για να πληρώσει το χρωστούμενο νοίκι, οι εκατοντάδες αδιέξοδες αιτήσεις για δουλειά, ο τρόμος ότι αυτή η φτώχεια θα προσελκύσει την προσοχή των κοινωνικών υπηρεσιών, με τον κίνδυνο να θεωρηθεί ακατάλληλη μάνα για τον γιο της.

Μιλάει για το πόσο δύσκολο είναι για όσους ήδη ζουν με το κατώτατο εισόδημα να αντιμετωπίσουν κι άλλες περικοπές. Η απώλεια 5 ευρώ την εβδομάδα, λόγω αύξησης φόρων ή κατάργησης φοροαπαλλαγών, μπορεί να μη φαίνεται σπουδαίο σε μερικούς. Για άλλους, όμως, σημαίνει ότι θα πάνε για ύπνο νηστικοί.

Με μολύβι και χαρτί

«Κάθισα στο τραπέζι», γράφει, «με το μολύβι και το χαρτί στο χέρι κι άρχισα να κάνω μια λίστα. Ο,τι έχω και δεν έχω, είτε μου το έχουν δώσει γενναιόδωροι φίλοι είτε τα είχα αγοράσει όταν κέρδιζα 27.000 τον χρόνο. Ακόμα έχω αμυδρές μνήμες από τότε που περίσσευε εισόδημα. Τα περισσότερα υπάρχοντά μου έχουν ήδη φύγει. Το ρολόι Omega, δώρο για τα 21α γενέθλια μου, ήταν το πρώτο που πούλησα όταν απολύθηκα από την Πυροσβεστική. Η σκέψη μου τότε, ότι «δεν μπορείς να λες ότι είσαι φτωχή με ένα ρολόι Omega στο χέρι», τώρα ακούγεται πιο αληθινή από ποτέ, καθώς δεν μπορώ πλέον να πληρώσω ούτε τη στέγη πάνω από το κεφάλι μου. Ο σπιτονοικοκύρης μου, άλλωστε, φροντίζει να μου θυμίζει ότι δεν έχω μόνιμο συμβόλαιο και μπορεί να με πετάξει έξω ανά πάσα στιγμή.

Πούλησα, βεβαίως, το iPhone για λιγότερο από ένα τέταρτο της τιμής του και έβαλα την κάρτα SIM σε αυτό το πανάρχαιο κινητό που βρήκα ξεχασμένο σε ένα συρτάρι.

»Αύριο, ο μικρός γιος μου θα γνωρίσει τον κόσμο των ενεχυροδανειστηρίων, βλέποντας τη μάνα του να παραδίδει την τηλεόραση και την κιθάρα της για μια προσβλητική τιμή, μόνο και μόνο για να γεφυρώσει λίγο το χάσμα μεταξύ του να είσαι άστεγος και να βολευτείς για μια-δυο εβδομάδες ακόμα. Η προσπάθεια να βουλώσω τρύπες, να πληρώσω δόσεις, να αποφύγω την έξωση είναι ένας αγώνας μέρα με τη μέρα, που μου παίρνει σιγά σιγά όλα αυτά που θεωρούσα δικά μου. Αναρωτιέμαι, πόσο χρειάζομαι τον φούρνο μικροκυμάτων; Πόσο χρειάζομαι την τηλεόραση; Γιατί πρέπει το ψυγείο να λειτουργεί συνέχεια; Πάνω απ’ όλα χρειάζομαι ένα σπίτι. Και το πιο σπουδαίο, το μικρό μου αγόρι χρειάζεται ένα σπίτι».

Διαβάστε επίσης: Οδηγός επιβίωσης ή πώς να μαγειρέψετε με λιγότερα από 15 ευρώ για μία εβδομάδα ^[3]