Ο 37χρονος ζωγράφος Αλέκος Κυραρίνης στα νέα έργα του εμπνέεται από τον «δράκο», το σύμβολο του κακού, που ξορκίζεται από την πίστη και την αρετή

^{[1] [2]}Η αρχαία ελληνική μυθολογία, η βυζαντινή παράδοση, η κληρονομιά της γενιάς του ’30 αλλά και οι κατακτήσεις της σύγχρονης τέχνης συνυπάρχουν στο έργο του ζωγράφου Αλέκου Κυραρίνη. Η έκθεσή του με τίτλο «Καρδία Νήφουσα» μόλις εγκαινιάστηκε στον Πόρο, στην γκαλερί Citronne, η οποία τα τελευταία χρόνια με το ενδιαφέρον πρόγραμμά της αποτελεί έναν ακόμα πόλο έλξης στο νησί.

Με κεντρικό άξονα μια αυστηρά προσωπική αναζήτηση ο καλλιτέχνης ανακαλεί συλλογικές μνήμες. Στη νέα του δουλειά κυριαρχεί ο «δράκος», το σύμβολο του κακού, που φοβερίζει και καταστρέφει μέχρι να υποταχτεί από τον ήρωα.

Παραπέμπει στα μυθικά τέρατα, τη Μέδουσα και τη Λερναία Υδρα, αλλά και στον όφι του προπατορικού αμαρτήματος. Στους δρακοκτόνους βυζαντινούς αγίους, στο φτερωτό ερπετό-πειρασμό των ερημιτών και τον μοναχών. Στον «κατηραμένο όφι» του Καραγκιόζη, στον δράκοντα των λαϊκών τραγουδιών και παραμυθιών. Η «Καρδία Νήφουσα», ευχή και στόχος, είναι το επίτευγμα της πάλης εναντίον του κακού, του πονηρού, του διαβολικού. Ο δράκων εξορκίζεται με την πίστη, η αρετή κυριαρχεί, η ψυχή ηρεμεί, η καρδία «νήφει».

Γεννημένος πριν από 37 χρόνια στην Αθήνα, ο Αλέκος Κυραρίνης μεγάλωσε στον τόπο καταγωγής του, την Τήνο. Από μικρός εργάστηκε με τον μαρμαρογλύπτη πατέρα του μέχρι την εισαγωγή του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου φοίτησε στα εργαστήρια του Δημήτρη Μυταρά και του Γιάννη Ψυχοπαίδη. Μεταξύ άλλων έχει εκθέσει στην γκαλερί «Εκφραση», στον Χώρο Τέχνης 24, στην Πινακοθήκη Γιώργου Ν. Βογιατζόγλου κ.α.

Ο Α. Κυραρίνης προσπαθεί να αξιοποιήσει δυνάμεις που δεν είναι δικές του. «Ανήκουν στους παππούδες μου και στους γονείς μου και στην πατρίδα μου» αναφέρει χαρακτηριστικά. «Προσπάθησα να συγκλίνουν η ιδεολογία μου, η πίστη μου, η φιλοσοφία μου, η θεώρησή μου ως ανθρώπου, με τη ζωγραφική μου. Να συγκλίνουν αβίαστα και να φτιάξω έναν κορμό στέρεο, στον οποίο θα αναπτυχθεί πάνω σαν κισσός η ζωγραφική για να σταθεί. Δεν αρκεί από μόνη της. Χρειάζεται έναν στέρεο κόσμο δίπλα της. Και μάλιστα όσο πιο αφαιρετική είναι, όσο αποστασιοποιείται από το συναίσθημα και από την τρέχουσα αποδοχή και μόδα, τόσο πιο πολύ χρειάζεται μια ισχύουσα φιλοσοφία».

Το έργο του παραπέμπει σε μια απλοποίηση, σε μια ιχνογραφία, με τον τρόπο του Κλέε. Χρησιμοποιεί μια δισδιάστατη υφή και με πλήρη αδιαφορία για την απόδοση του πραγματικού παραπέμποντας στην κληρονομιά της λαϊκής τέχνης. Δημιουργεί έναν μικρόκοσμο, παραθέτει μορφές και σύμβολα χωρίς προοπτική και σκορπάει διάχυτα λευκούς γραμμωτούς φωτισμούς, δάνεια της βυζαντινής εικονογραφίας.

Επισημαίνει η ιστορικός τέχνης Λουίζα Καραπιδάκη στον κατάλογο της εκθεσης: «Πίσω από τον υλικό κόσμο που ζωγραφικά προβάλλει, αφήνει να διακριθεί μια πνευματικότητα αποκαλύπτοντας συναισθήματα, εντάσεις, προβληματισμούς και κοσμοθεωρίες. Αϋλες σαρκωμένες μορφές, αρχετυπικά σύμβολα οικεία και ανοίκεια, τερατώδεις και θείες φιγούρες συνυπάρχουν σε μια «αναγνωρίσιμη» και «απέραντη» αρμονία και συντελούν στη βαθιά εσωτερικότητα των έργων. Στις συνθέσεις του κυριαρχεί μια θρησκευτική μυστικοπάθεια που ταλαντεύεται μεταξύ κατάνυξης και έξαρσης».

Παρή Σπίνου

INFO: Μέχρι 9 Σεπτεμβρίου. Citronne Gallery, Πόρος-παραλία, τηλ. 2298022401 (www.citronne.com).