Τη διολίσθηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε μια μορφή τεχνοκρατίας στην οποία συμμετέχουν τα κράτη-μέλη, απουσιάζουν όμως οι πολίτες τους, στιγμάτισε ο Γερμανός φιλόσοφος στη χθεσινή πολιτική του παρέμβαση στις εργασίες του 23ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Φιλοσοφίας στην Αθήνα.

Ταυτόχρονα δεν εφείσθη καταγγελιών γι' αυτούς που βρίσκονται στο τιμόνι της χώρας του. Δειλούς και καιροσκόπους τους αποκάλεσε, ακριβώς διότι αποφεύγουν, όπως και τα άλλα ισχυρά κράτη της Ε.Ε., να πουν στους Ευρωπαίους πολίτες ότι χρειάζεται η πολιτική αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών και ότι χωρίς αυτή την αλληλεγγύη δεν θα υπάρξουν ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα στην ευρωζώνη.

Ιδού, ένας φιλόσοφος ανοίγει τα μάτια στους πολιτικούς ηγέτες για το πώς θα βγει από το αδιέξοδο η Ευρωπαϊκή Ενωση. Οχι υπακούοντας σε ό,τι προστάζει η ελίτ ή υποδεικνύουν οι τεχνοκράτες, αλλά με την εμβάθυνση σε μια θεσμοθετημένη συνεργασία. Μόνο κατ' αυτό τον τρόπο περιφρουρείται αλλά και διευρύνεται η Δημοκρατία στην Ευρώπη.

Η Ευρώπη, μηνύει σε όλους ο Γιούργκεν Χάμπερμας, μάλλον η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, δεν είναι ένα άθυρμα στα σχέδια της ευρωπαϊκής ελίτ, αλλά ένα σχέδιο που έπρεπε να αφορά όλους τους πολίτες. Αυτό προαπαιτεί την ενεργό ανάμιξη των πολιτών στα κοινά, κάτι που, όμως, δεν συμβαίνει στα καθεστώτα των χωρών-μελών. Βρίσκουν έτσι την ευκαιρία ακροδεξιά πολιτικά μορφώματα να αναδειχτούν εκφραστές των λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν και δεν βρίσκουν στήριγμα στα πολιτικά κόμματα, καθώς παραμένουν απληροφόρητα και ευκόλως χειραγωγούμενα.

Η πληροφόρηση αυτών των στρωμάτων είναι το μόνο όπλο για την έξοδό τους από το αδιέξοδο και τον σκοταδισμό, κατά τον Γερμανό φιλόσοφο – και βεβαίως έχει δίκιο.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο λόγος ενός φιλοσόφου, με βαθιά πολιτικό υπόβαθρο όμως, ασκεί τόση γοητεία στην κοινωνία και φιγουράρει στα πρώτα θέματα των μέσων ενημέρωσης.

Η «Εφ.Συν.», γνωρίζοντας τη δύναμη αυτού του λόγου, τον πρόταξε ως κύριο θέμα ώστε να λειτουργήσει και παιδευτικά, ως εναλλακτική πολιτική πρόταση από έναν διανοούμενο συνεπή στην ιδεολογία της πολιτικής αλληλεγγύης, δεκαετίες τώρα. Είναι παρήγορο και ελπιδοφόρο να ακούγεται τέτοιος λόγος, διότι εστιάζει στην ουσία, αποφεύγοντας οικονομικά δόγματα και δήθεν θεωρίες που υμνούν την εγκαθίδρυση του φιλελευθερισμού.

Η συμμετοχή των πολιτών στη λήψη αποφάσεων είναι το απόσταγμα της πολιτικής φιλοσοφίας που εκφράζει με συνέπεια ο Γερμανός φιλόσοφος. Είναι ένα μάθημα Δημοκρατίας και οφείλουμε να εντρυφήσουμε άπαντες σε αυτό, πρωτίστως, όμως, οι Ευρωπαίοι ηγέτες, που διακατέχονται από την αλαζονεία του ηγεμόνα, και οι δικοί μας χειροκροτητές της ηγεμονίας τους.