ΒΑΤΙΚΑΝΟ Η φράση «ποιος είμαι εγώ για να κρίνω τους ομοφυλόφιλους» αποτελεί «βελούδινη επανάσταση» για την Αγία Εδρα

Tου Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη

^[1]Το ότι πρόκειται για έναν Πάπα ιδιαίτερο και ασυνήθιστο το καταλάβαμε όλοι σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή του ως διαδόχου του Βενέδικτου, τον περασμένο Μάρτιο. Λίγοι όμως περίμεναν να αλλάξει τόσες πολλές ισορροπίες, στο εσωτερικό της Καθολικής Εκκλησίας, μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Ο Φραγκίσκος μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων και δεν φοβάται να ξεφύγει από το πρωτόκολλο και τις διάφορες καθιερωμένες επισημότητες. Δεν είναι όμως μόνον το περιτύλιγμα, είναι θέμα ουσίας.

Η φράση του «ποιος είμαι εγώ για να κρίνω έναν ομοφυλόφιλο;» πιστεύω ότι μπορεί να θεωρηθεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά, από τα πιο «δυνατά» δείγματα γραφής του. Μια απλή -ειλικρινής- ερώτηση, η οποία δείχνει ότι ο ανθρώπινος παράγοντας -για τον ποντίφικα αυτόν που έφτασε ίσαμε τη Ρώμη από τη Λατινική Αμερική- έχει λάβει κύρια και αδιαμφισβήτητη σημασία.

Αν θέλουμε να δούμε το θέμα από την επίσημη, εκκλησιαστική άποψη, η προσέγγιση του Βατικανού στο θέμα της ομοφυλοφιλίας θα μπορούσε να πει κανείς ότι, κατά βάθος, παραμένει η ίδια. «Οι άνθρωποι αυτοί δεν πρέπει να απομονώνονται ή να είναι θύματα διακρίσεων, το λέει και η κατήχησή μας. Είναι αδέλφια μας και όταν κάποιος νιώθει χαμένος πρέπει να βοηθηθεί» πρόσθεσε ο πάπας Βεργκόλιο, μιλώντας με τους δημοσιογράφους στο αεροπλάνο που τον έφερνε πίσω από τη Βραζιλία στην Ιταλία.

Σαν να λέμε ότι «αν κάποιος είναι γκέι, αλλά αναζητά τον Κύριο, αν νιώθει έλξη προς το ίδιο του το φύλο αλλά δείχνει εγκράτεια, τότε πρέπει να του φερθούμε με αγάπη και κατανόηση». Ο,τι υποστήριζε, δηλαδή, τα τελευταία χρόνια η Καθολική Εκκλησία, με τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’ και τον Βενέδικτο.

Αλλά το θέμα είναι αλλού. Είναι στον τόνο που χρησιμοποιεί ο Βεργκόλιο, ο οποίος, αυτομάτως, μετατρέπεται και σε ουσία. Ο άνθρωπος που για τους καθολικούς θεωρείται ο διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου και ο εκπρόσωπος του Θεού επί της Γης, ξαφνικά, λέει στους απεσταλμένους των εφημερίδων και δεκάδων τηλεοράσεων «ποιος είμαι εγώ για να κρίνω…». Υποσχόμενος, παράλληλα, να βρεθεί λύση και στο χρόνιο πρόβλημα των διαζευγμένων, που για τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία συνεχίζουν να θεωρούνται αμαρτωλοί.

Ο εκπρόσωπος του Θεού δείχνει να κατανοεί τις ανάγκες, τις ευαισθησίες, τον πόνο ψυχής των ανθρώπων. Μπορεί να ακούγεται σχηματικό, αλλά, τελικά, είναι βαθύτατα πραγματικό. Με μια φράση, ο Φραγκίσκος επιβεβαίωσε τελικά ότι επιθυμεί να βασίσει την αποστολή του στην κατανόηση και όχι την καλλιέργεια του αισθήματος ενοχής, που τόσο βαθιά λειτούργησε στη μέχρι τώρα εξέλιξη του Βατικανού.

Ο ποντίφικας μπορεί και να συνεχίσει να εναντιώνεται στους γάμους των ομοφυλόφιλων, αλλά έχω την αίσθηση ότι με την παρέμβασή του αυτή έκανε ένα βήμα που δεν θα τεθεί, πλέον, υπό αμφισβήτηση. Ολοι μας, δηλαδή, είμαστε παιδιά του Θεού. Για το αν και πώς πρέπει να μετανοήσουμε, υπάρχει χρόνος και διάθεση να το εξετάσουμε.