Β΄ ΜΕΡΟΣ - Από τη Γλυφάδα μέχρι την Ανάβυσσο. Καταγράφουμε τις μικρές παραλίες όπου δεν χρειάζεται να πληρώσεις για να κάνεις… βουτιά

Του Δημήτρη Αγγελίδη

^[1]Οσο και αν η βιομηχανία της διασκέδασης, με τα παραλιακά κλαμπ και τις ξαπλώστρες, προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο, η νότια Αττική, από τη Γλυφάδα μέχρι την Ανάβυσσο, έχει ακόμα ελεύθερες παραλίες που προσφέρονται είτε για βουτιές είτε, αν τα νερά δεν είναι κατάλληλα, για ηλιοθεραπεία. Καλού κακού, ας τις απαθανατίσουμε στον φακό του κινητού μας για να έχουμε να δείχνουμε στις επόμενες γενιές ότι εκεί που θα έχουν χτιστεί μεγάλες πόλεις και, αν ευοδωθούν τα σχέδια της κυβέρνησης, ξενοδοχειακά συγκροτήματα, πολυτελή διαμερίσματα και καζίνα α λα Ριβιέρα, κάποτε οι γονείς και οι παππούδες τους έκαναν εκδρομή και χαίρονταν τη θάλασσα χωρίς να τη χρυσοπληρώνουν.

Ακόμα και στη Γλυφάδα μπορεί κανείς να χαρεί δωρεάν παραλία. Δύο μικρές παραλίες μάς περιμένουν, μία πριν από τη Γ’ μαρίνα και μία μεταξύ της Γ’ και της Β’, με εύκολη πρόσβαση με το τραμ και στοιχειώδεις υποδομές από τον δήμο: ντουζιέρα, χώρο να αλλάξουμε και παρατηρητήριο ναυαγοσώστη.

Αλλη μια μικρή παραλία βρίσκεται στην καρδιά της Γλυφάδας, μπροστά από το παλιό δημαρχείο, λίγο πριν αρχίσει η εμπορική παραλιακή ζώνη, με τα κέντρα και τα παραθαλάσσια μπαράκια. Μετά από αυτά, ακολουθεί η παραλία τού ΠΙΚΠΑ, με ελεύθερη πρόσβαση για τους εργαζόμενους, τους εθελοντές, τους φιλοξενούμενους και τους συγγενείς τους.

Κάμπινγκ Βούλας

^[2]Συνεχίζουμε στη μικρή παραλία του παλιού κάμπινγκ Βούλας, που άνοιξε πέρσι και λειτουργεί με αυτοδιαχείριση εθελοντών που φροντίζουν για την καθαριότητα και οργανώνουν πολιτιστικές εκδηλώσεις, όλα δωρεάν. Στη συνέχεια, η παραλία, αν και υποτίθεται ότι είναι ελεύθερη, γεμίζει συχνά με ομπρέλες και ξαπλώστρες από τον διπλανό χώρο των Α′ Απολλώνιων Ακτών, της γνωστής Α′ Πλαζ Βούλας, που τον εκμεταλλεύεται επιχειρηματίας. Συνεχίζοντας νότια, συναντάμε κέντρα διασκέδασης, που δεν λειτουργούν τα περισσότερα, αλλά εξακολουθούν να δεσμεύουν την παραλία.

Ας τα προσπεράσουμε για να εξερευνήσουμε μικρούς κολπίσκους με βραχάκια και μια αμμουδιά γύρω στο μισό χιλιόμετρο που προσφέρεται για πιο απόμερο μπάνιο. Ακολουθεί άλλο ένα εγκαταλειμμένο κέντρο, το Σμαράγδι, κι ύστερα η καφετέρια «Νότος». Οι κάτοικοι έχουν ανακαλύψει σκαλάκια που οδηγούν σε δύο απόμερες μικρές παραλίες, αριστερά και δεξιά από την καφετέρια.

Ο επόμενος κολπίσκος βρίσκεται κάτω από το κέντρο «BO» και είναι δημόσιος, παρ’ όλο που το κέντρο εμφανίζει επεκτατικές τάσεις. Ακολουθεί ένα δημοτικό θεατράκι, το δημαρχείο της Βούλας, το μόνο παραθαλάσσιο δημαρχείο της Αττικής, και η καφετέρια «Viva Mare», που αποκόπτουν την πρόσβαση στη θάλασσα. Μετά το παρακείμενο τέρμα των λεωφορείων αρχίζει ο χώρος των Β′ Απολλώνιων Ακτών, της γνωστής Β’ Πλαζ Βούλας, που παραμένει κλειστή περισσότερα από δέκα χρόνια και έχει γεμίσει σκουπίδια.

Μεγάλο Καβούρι

Φτάσαμε στο Μεγάλο Καβούρι, τη μεγάλη αμμουδιά που συγκεντρώνει την προτίμηση πολλών κατοίκων του Λεκανοπεδίου. Η ανάπλαση που έχει ξεκινήσει ο δήμος στο δασάκι πίσω από την παραλία ίσως βελτιώσει την κίνηση και το παρκάρισμα. Κόβοντας δρόμο μέσα στη χερσόνησο, βρισκόμαστε στην παραλία του παλιού εστιατορίου «Νηρηίδες», την οποία ακολουθούν μικροί, απόμεροι κολπίσκοι, κάτω από τον λόφο του Ορφανοτροφείου, έκτασης 62 στρεμμάτων. Ο λόφος ανήκει στην Εκκλησία, η οποία, σύμφωνα με δημοσιεύματα του τοπικού Τύπου, ετοιμάζεται να τα πουλήσει εν όψει της σχεδιαζόμενης μετατροπής της περιοχής σε κάτι σαν Ριβιέρα.

Ο καθαρός αέρας έχει ανοίξει την όρεξη των μεγαλοεπενδυτών και της κυβέρνησης. Ισως βέβαια τα σχέδια τα ανατρέψει το ΚΑΣ, που χαρακτηρίζει αρχαιολογικό χώρο την περιοχή και τον ναό του Απόλλωνα Ζωστήρα, που βρίσκεται μέσα στα όρια του ξενοδοχείου «Αστέρας». Αν βρεθούμε εκεί, ας τον επισκεφτούμε και ας πάμε για μπάνιο απέναντι, στη μεγάλη ελεύθερη παραλία του Λαιμού.

Διαφορετικά, προσπερνώντας τη λίμνη Βουλιαγμένης, αρχίζουν μικροί κολπίσκοι, αρκετοί προσπελάσιμοι, που προαναγγέλλουν τα γνωστά, υπέροχα λιμανάκια της Βουλιαγμένης. Το πρώτο έχει εξέδρα για βουτιές και σκαλίτσες για να κατεβαίνουμε σιγά σιγά στα παγωμένα νερά. Το τρίτο είναι παραδοσιακά των γυμνιστών, αν και τελευταία εμφανίζονται αρκετά μαγιό.

Να ‘μαστε στη Βάρκιζα. Προσπερνάμε την καφετέρια, βρίσκουμε ένα λιμανάκι για ψαράδες και δημοτικές εγκαταστάσεις, προσπερνάμε και το YABANAKI, και βρισκόμαστε στη μεγάλη ελεύθερη παραλία της Βάρκιζας, που αποτελεί πολύ δημοφιλή προορισμό. Βοηθάει ότι εδώ βρίσκεται το τέρμα της γραμμής- κορμός του λεωφορείου 171.

Στην Αγία Μαρίνα

Συνεχίζουμε στην παραλιακή, με μικρά κολπάκια για ψάρεμα και μπάνιο, που διακόπτονται από κλαμπ που έχει κλείσει την παραλία με ξαπλώστρες για τους θαμώνες. Περνάμε τα γνωστά μικρά τούνελ και φτάνουμε στην παραλία της Αγίας Μαρίνας, ελεύθερη δεξιά κι αριστερά από τις ξαπλώστρες του παραλιακού κέντρου.

Τα επόμενα χιλιόμετρα προσφέρονται για εξερεύνηση. Κολπάκια και αμμουδιές, μερικές κρυμμένες πίσω από ταβέρνες και ξενοδοχεία, που όμως δεν εμποδίζουν την πρόσβαση. Πολλοί προτιμούν τη μεγάλη παραλία πριν από το Λαγονήσι, που σε μεγάλο μέρος της είναι βολική για μπάνιο. Προσπερνάμε το «Grand Resort» στο Λαγονήσι και συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο. Πριν από τη στροφή για Ανάβυσσο, στο τέλος της Σαρωνίδας, μπορούμε να σταθμεύσουμε προσεκτικά στην άκρη του δρόμου κοντά στο 48ο χιλιόμετρο και να αναζητήσουμε τα σκαλάκια που θα μας βγάλουν στις υπέροχες ελεύθερες παραλίες του Μαύρου Λιθαριού. Στη δεύτερη και την τρίτη, ο γυμνισμός είναι ο κανόνας. Μετά τη στροφή, αρχίζει η Ανάβυσσος, όπου μας περιμένει μια μεγάλη ελεύθερη παραλία.