^[1]Δεν πά’ να θαυμάζει ο πρωθυπουργός τον Γιάννη Σμαραγδή, δεν πα’ να τον τιμά, να θέλει να τον διορίσει σε υψηλές καλλιτεχνικές θέσεις, να του κάνει τον πορτ-παρόλ της νέας του ταινίας για τον Καζαντζάκη. Δεν είναι, άλλωστε, ο μόνος που έχει εμμονή με τον σκηνοθέτη. Ο Γιάννης Σμαραγδής μπορεί να περηφανεύεται ότι ενώνει τον μνημονιακό Σαμαρά με τον αντιμνημονιακό Λαζόπουλο. Ο μεγαλοϊδεατισμός και η εθνικοφροσύνη σ’ αυτή τη χώρα ούτε καν σε άνω και κάτω πλατεία δεν χωρίζονται, έτσι για τα μάτια του κόσμου. Είναι ενιαίοι, αδιαίρετοι και πάντα αμφίβολου γούστου.

Εμένα ένα πράγμα με απασχολεί σφόδρα μετά την τελετή στην Πύλο. Μπας και ο δημόσιος έπαινος προς τον Σμαραγδή σημαίνει και κάμποσα, πίσω από την πλάτη, εκατομμύρια προς τον σκηνοθέτη; Μήπως ο Καζαντζάκης του γίνει το νέο εθνικό τάμα για το οποίο θα ξηλωθεί το υπουργείο Πολιτισμού;

Γίνονταν αυτά κάποτε. Τότε με τους ειδικούς λογαριασμούς, που επέτρεπαν στον κάθε γενικό γραμματέα και υπουργό να μοιράζουν με το έτσι θέλω χρήματα δεξιά και αριστερά. Δεν λέω, είχαν επωφεληθεί (εκτός του Σμαραγδή) και σπουδαίοι σκηνοθέτες από αυτή την απευθείας χρηματοδότηση του υπουργείου Πολιτισμού. Μέχρι που έπεσε ο Ζαχόπουλος από το μπαλκόνι. Γερουλάνος (στο ΥΠΠΟ) και Παπαλιός (στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου) βγήκαν και δήλωσαν τσεκουράτα ότι η μόνη οδός επιδοτήσεων στο σινεμά είναι η διαφανής. Κάντε αιτήσεις σε Κέντρο και ΕΡΤ (αχ, αυτό το 1,5%, μην το φάει η μαρμάγκα στη νέα δημόσια τηλεόραση) και αφήστε τις επισκέψεις σε υπουργικά γραφεία και την επίκληση των διεθνών σας περγαμηνών.

Ασε που, αν πιάσουμε αυτό το τελευταίο, ο Γιάννης Σμαραγδής θα βρεθεί χαμένος από χέρι. Δεν θυμάμαι οι ταινίες του για Ελ Γκρέκο και Βαρβάκη να συγκίνησαν και κανένα πρωτοκλασάτο φεστιβάλ (μου έχουν, αντίθετα, μείνει κάτι φριχτές κριτικές στον ξένο Τύπο). Αντί λοιπόν ο φιλότεχνος πρωθυπουργός να αποθεώνει τη μετριότητα, ας πληροφορηθεί για τη νέα γενιά του ελληνικού σινεμά που πάει στα Οσκαρ, στις Κάνες, στη Βενετία, στο Βερολίνο, στο Λοκάρνο, στο Ρότερνταμ, στο Σαν Σεμπαστιάν. Και βραβεύεται. Που απασχολεί μεγάλες ξένες εφημερίδες. Που κάνει τέχνη, όχι αμπελοφιλοσοφία και μαντινάδες.

Βένα Γεωργακοπούλου