Τα «πώς» και τα «γιατί» που έφεραν τον Παναθηναϊκό στη σημερινή -δυσμενή- θέση

Του Κ. Μανωλιουδάκη

Για τους ψαγμένους στα παναθηναϊκά δρώμενα το σοκ του πρωτοφανούς ξηλώματος στο έμψυχο δυναμικό του Παναθηναϊκού αφορούσε μόνο τον επικοινωνιακό χειρισμό του εγχειρήματος.

Ανεξάρτητα, δηλαδή, από το γεγονός ότι η πρακτική της «ρετσινιάς» και του «πογκρόμ» από τον Γιάννη Αλαφούζο αποδείχτηκε άκομψη έως εξευτελιστική για τους παίκτες και τον σύλλογο, το αποτέλεσμα θα ήταν ίδιο -όποιος δρόμος κι αν είχε ακολουθηθεί- και απαράλλακτο.

Διότι ο βασικός λόγος, η γενεσιουργός αιτία για την οποία πάρθηκε η συγκεκριμένη απόφαση, ήταν η τραγική οικονομική κατάσταση του συλλόγου.

Κατάσταση που με σύγχρονους οικονομικούς όρους θα μπορούσε να είχε περιγραφεί από ορισμένους και ως «ελεγχόμενη χρεοκοπία».

Τα «βαριά» συμβόλαια, λοιπόν, πρέπει με κάθε θυσία να αποχωρήσουν και το κόστος του ποδοσφαιρικού τμήματος και του διοικητικού προσωπικού είναι απαραίτητο να περιοριστεί – περικοπεί δραστικά. Μόνο έτσι ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσει να ζει, έστω και «ημιθανής», με προοπτική να αντέξει, να σταθεί το γρηγορότερο (κατά το δυνατόν «καθαρός») στα πόδια του και σε ορίζοντα διετίας-τριετίας να επιστρέψει δυνατός και αυτάρκης, όπως παλιά…

Είναι αφοπλιστική η περιγραφή λίγο πριν από τις εξελίξεις στελέχους του «τριφυλλιού», που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του: «Οταν ο πρωθυπουργός πρέπει να πάρει μέτρα για να σώσει τον προϋπολογισμό και κατ' επέκταση τη χώρα, είναι σαφές ότι ο κόσμος θα τον «στολίσει» με ουκ ολίγα κοσμητικά επίθετα. Οπως κι αν το… πλασάρει, η πλατιά μάζα, η συντριπτική πλειονότητα θα εναντιωθεί. Ποιος θέλει να πληρώνει χαράτσια και να βλέπει το βιωτικό του επίπεδο να πέφτει; Ουδείς…».

Με αυτή την έννοια, του αναπόφευκτα μικρότερου κακού, ήταν ζήτημα χρόνου, θέμα τάιμινγκ αν προτιμάτε, το πότε και με ποιον τρόπο θα ξεσπούσε το «τσουνάμι»…

Οι τρεις απαντήσεις στο «γιατί»

1. Οταν ο Γιάννης Αλαφούζος δήλωσε στον ραδιοφωνικό «αέρα» του Sentra 103,3 ότι η φετινή χρονιά θα βγει δίχως πρόβλημα, είχε προφανώς κατά νου ότι για να συμβεί αυτό θα πρέπει το μπάτζετ να περιοριστεί αισθητά, σε ποσοστό περί το 30%! Ειδάλλως, πολύ απλά, η χρονιά δεν θα έβγαινε και ο Παναθηναϊκός θα οδηγούνταν στο Πρωτοδικείο, στη μη ελεγχόμενη πτώχευση.

Το χειρότερο, όμως, θα ήταν η επόμενη αγωνιστική περίοδος, όπου ο σύλλογος θα κουβαλούσε υπέρογκα -για τις παρούσες συνθήκες- συμβόλαια, μη έχοντας εξασφαλισμένη την ευρωπαϊκή προοπτική, άρα και τα έσοδα από τη συμμετοχή του στο Τσάμπιονς Λιγκ ή το Γιουρόπα Λιγκ. Αυτό το σενάριο ήταν εφιαλτικό και έσπειρε κατά έναν τρόπο τον πανικό.

Για φέτος, εν τούτοις, δεν είναι και τόσο σίγουρο ότι θα γλιτώσει και πολλά από τη συγκεκριμένη πρακτική, καθώς οι«ανεπιθύμητοι» έχουν συμβόλαια σε ισχύ και είναι θέμα διαπραγμάτευσης το ακριβές οικονομικό όφελος, εάν τελικά υπάρξει τέτοιο.

2. Μετά το ματς με τη Βέροια, όπως συνέβη και ύστερα από τη Μάριμπορ αλλά και με τον ΠΑΣ Γιάννινα, τα στελέχη της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και ορισμένοι από τους μετόχους συζητούσαν έντονα το ενδεχόμενο να γίνεται «επιλογή αγώνων» από ποδοσφαιριστές της ομάδας.

Ορισμένοι είχαν υπόνοιες και για παρεμβάσεις «εξωγενών παραγόντων» που προσδοκούσαν στην αποσταθεροποίηση και επιθυμούσαν την αποτυχία του εγχειρήματος. Ολοι συμφώνησαν ωστόσο ότι ακόμη και τίποτα απ' όλα αυτά να μην ίσχυε, η εικόνα της ομάδας ήταν τόσο τραγική που έπρεπε να παρθούν μέτρα προς παραδειγματισμό. «Προς γνώση και συμμόρφωση». Αρχικά, ήταν ο Κατσουράνης και ακολούθησε το «πογκρόμ».

3. Στο πλαίσιο του γενικότερου «ξεσκαρταρίσματος» και των περικοπών, εκτιμήθηκε ότι είναι η κατάλληλη χρονική στιγμή να γενικευτεί το «τσουνάμι» και μέσα στην ΠΑΕ. Στους διοικητικούς υπαλλήλους και δη σε ανθρώπους που δούλευαν επί χρόνια στην εταιρεία και είχαν προσληφθεί επί των ημερών του Γιάννη Βαρδινογιάννη.

Επειτα από παράπονα διαρκείας, υψηλά ιστάμενων συνεργατών του Αλαφούζου για «σαμποτάζ» με διαρροές για την οικονομική κατάσταση του συλλόγου ή άλλες κινήσεις που δεν έπρεπε να βγουν προς τα έξω, καθώς επίσης και για κωλυσιεργία στην εκτέλεση αποφάσεων που τους είχαν διαβιβαστεί, αποφασίστηκε ότι πλέον έχει έρθει η ώρα…