Πώς η εργοδοτική αυθαιρεσία και η γραφειοκρατική αναλγησία του ΙΚΑ ταλαιπωρούν έναν ανασφάλιστο εργαζόμενο σε αθλητική εφημερίδα

→«Αντε, γιατί έχω κι άλλο κόσμο να εξυπηρετήσω», του απάντησε ο υπάλληλος όταν του εξήγησε το πρόβλημα, και τον παρέπεμψε στα κεντρικά

Της Σταυρούλας Ματζώρου

Δύο επιλογές έχει ο ανασφάλιστος εργαζόμενος: ή να σιωπήσει ή να έρθει αντιμέτωπος με τη μη κινητικότητα και τη μη διαθεσιμότητα των δημόσιων υπαλλήλων. Η πρώτη επιλογή τού εξασφαλίζει μια ανασφάλιστη θέση εργασίας, υποτυπώδη μισθό (και όχι πάντα στο ακέραιο) στην Ελλάδα της ανεργίας και προπάντων καλές σχέσεις με τον εργοδότη. Κι αν χρειαστεί εκτάκτως βιβλιάριο ασθενείας, τότε, όπως συμβουλεύει υπάλληλος του ΙΚΑ: «Δηλώστε μου ότι είστε άνεργος κι εγώ αμέσως σας εκδίδω το βιβλιάριο».

Η δεύτερη επιλογή είναι να καταγγείλει ο εργαζόμενος τον εργοδότη του επειδή δεν τον ασφαλίζει. Ε, τότε αρχίζει μια απίστευτη, χρονοβόρα περιπέτεια, όπου εμπλέκονται η γραφειοκρατία, η αδιαφορία, η εξαντλητική αναζήτηση του αρμόδιου. Στοιχεία στα οποία βασίζονται κάποιοι μεγαλοεργοδότες και αλωνίζουν, χωρίς να τους αγγίζει κανείς, και ακυρώνουν νόμους και απαξιώνουν πρόστιμα, αφού κανείς δεν ασχολείται με τις… γαλέρες τους.

Απλήρωτες οι εισφορές

Ο Ε.Α. εργάζεται ως δημοσιογράφος σε αθλητική εφημερίδα με σύμβαση αορίστου χρόνου, φαρδιά – πλατιά υπογραμμένη και από τα δύο μέρη (εργαζόμενο και εργοδότη), από τον Οκτώβριο του 2012. Αν και ζήτησε πολλές φορές να τακτοποιήσει η εργοδοσία το θέμα των ενσήμων στο ΙΚΑ, ώστε να μπορέσει να αποκτήσει βιβλιάριο ασθενείας, οι λογιστές της επιχείρησης (Τι κρίμα! Εργαζόμενοι κι αυτοί!) έδιναν μόνο υποσχέσεις, χωρίς όμως να πληρωθεί ποτέ καμία εισφορά. Ο Ε.Α. τούς προειδοποίησε, ακόμη και μέσω δικηγόρου, πως θα κάνει καταγγελία. Εδωσε μάλιστα και κάποιο χρονικό περιθώριο μήπως και ενεργοποιηθούν τα σε λήθαργο συναισθήματα: φόβος, φιλότιμο, ανθρωπιά, συναδελφικότητα. Εξαντλήθηκε ο χρόνος -ακόμη και η παράτασή του-, οπότε ξεκίνησε η μεγάλη περιπέτεια: Πού θα κάνει την καταγγελία.

Στο ΙΚΑ Καμινίων λογικά, μια και η εφημερίδα βρίσκεται στον Ρέντη. Στο τηλέφωνο απάντησε ο κ. Γεωργιάδης, ο οποίος δήλωσε και προϊστάμενος. Ακουσε το πρόβλημα, αλλά δήλωσε αναρμόδιος, επειδή η επιχείρηση μπορεί να λειτουργεί στον Ρέντη αλλά τα κιτάπια του, βάσει του ΑΦΜ και της επωνυμίας, γράφουν ότι η έδρα της εταιρείας είναι στην Πειραιώς και εκτός αυτού «είμαι μόνος μου με δύο υπαλλήλους και έχω 8 τομείς να καλύψω». Παρέπεμψε τον Ε.Α. στην ΕΥΠΕΑ, δηλαδή στην Ειδική Υπηρεσία Ελέγχου Ασφάλισης του ΙΚΑ.

Η κυρία Γραμμένου υπομονετικά άκουσε (χωρίς όμως να θέλει να ακούσει) την ιστορία του ανασφάλιστου. Ηταν ανενημέρωτη πως οι δημοσιογράφοι έχουν μία συνταξιοδοτική ασφάλιση στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και μία ιατροφαρμακευτική στο ΙΚΑ, τα πρώτα χρόνια, και στον ΕΔΟΕΑΠ αργότερα. Αν και της διευκρινίστηκε αυτό τρεις φορές, εξακολουθούσε να μη θέλει να το καταλάβει, λες και η ουσία ήταν αυτή κι όχι ότι ένας εργοδότης δεν καταβάλλει εισφορές στο ΙΚΑ. Βεβαίως ούτε ζήτησε λίγο χρόνο να ελέγξει αν έχουν βάση αυτά που της καταγγέλλονται. Παρέπεμψε και πάλι στον κ. Γεωργιάδη, αν και της δηλώθηκε ότι εκ μέρους εκείνου γινόταν το τηλεφώνημα.

Αυτή τη φορά ο κ. Γεωργιάδης έδειχνε πράγματι κουρασμένος, βαριεστημένος και κυρίως ενοχλημένος. Ξαναείπε κοφτά ότι «η συνάδελφος κακώς σας παρέπεμψε και πάλι σε μένα, δεν μπορώ να κάνω τίποτα, απευθυνθείτε στην Περιφερειακή, Πειραιώς 46-48». Αγνωστο αν ο υπάλληλος της Περιφερειακής βρισκόταν σε καθεστώς διαθεσιμότητας ή κινητικότητας σύμφωνα με τις κυβερνητικές αποφάσεις.

Σταμάτησε την αναζήτηση

Πάντως σίγουρα ήταν δύο στοιχεία που του έλειπαν σε σχέση με τους πολίτες – δεν ήταν ούτε διαθέσιμος γι’ αυτούς ούτε τον χαρακτήριζε κάποια κινητικότητα για την εξυπηρέτησή τους. Και αφού άκουσε το περιεχόμενο της καταγγελίας και την αγωνιώδη ερώτηση του νεαρού εργαζόμενου πού πρέπει να πάει να την καταθέσει, απάντησε ότι η επιχείρηση με τη συγκεκριμένη επωνυμία και τον ΑΦΜ δηλώνει έδρα στην Πειραιώς και πως από το 2007 δεν έχει κανέναν εργαζόμενο. Τέλος.

Το ότι αυτός που τηλεφωνούσε δούλευε σ’ αυτήν ακριβώς την επιχείρηση, ότι είναι εύκολο να διαπιστώσει κάποιος τη λειτουργία της από το καθημερινό, επί επτά μέρες την εβδομάδα, φύλλο, ότι μπορεί οι διευθύνσεις να αλλάζουν αλλά ο ΑΦΜ μένει σταθερός, δεν υποψίασε καθόλου μα καθόλου τον υπάλληλο στο τμήμα ελέγχων. Και στην ερώτηση «Πώς γίνεται να δουλεύω στον Ρέντη και να έχω μπροστά μου την αναγγελία πρόσληψης από αυτήν την εταιρεία, που εκδίδει εφημερίδα με όλα τα στοιχεία της τυπωμένα;», ο χωρίς όνομα υπάλληλος παρέπεμψε στη Διοίκηση του ΙΚΑ, στην Αγίου Κωνσταντίνου, «Αντε, γιατί έχω κι άλλο κόσμο να εξυπηρετήσω».

Ο Ε.Α. σταμάτησε την αναζήτηση του γραφείου όπου θα μπορούσε να πάει να καταθέσει την καταγγελία του, και τις υπόλοιπες ενέργειες σε ΙΚΑ και Επιθεώρηση Εργασίας θα τις κάνει με δικηγόρο, αφού διαπίστωσε ότι μόνος του δεν θα τα καταφέρει.

Που σημαίνει πως πέραν του ότι πληρώνει όποιες ιατρικές εξετάσεις χρειάζεται (λόγω προβλήματος υγείας), θα πληρώσει και δικηγόρο, όχι πια για να μπορέσει να πάρει ένα βιβλιάριο υγείας, αφού πιο πιθανή είναι η απόλυση, αλλά για να έχει να λέει ότι τα 27 του χρόνια προτίμησε να μην τα χαλαλίσει σε μια συμβιβασμένη καριέρα.