Του Ν. Ασημακόπουλου

Τα ώς τώρα ματς πρωταθλήματος χρησιμεύουν στον Ολυμπιακό περίπου σαν φιλικά προετοιμασίας λίγες μέρες πριν από το ξεκίνημα της προσπάθειας στο Champions League.

Είναι μια πολυτέλεια που ελάχιστες ομάδες τη διαθέτουν στην Ευρώπη. Να έχουν πάρει το πρωτάθλημα από πέρυσι τον Δεκέμβριο, να προσλαμβάνουν τον νέο προπονητή τους στα μέσα Ιανουαρίου της προηγούμενης σεζόν, να τον αφήνουν να μάθει τους παίκτες για να ξέρει ποιους να κρατήσει και ποιους να διώξει, να περνάει ολόκληρο το καλοκαίρι μέσα στην ανασφάλεια της ομάδας αλλά και του ίδιου του Μίτσελ, να έρχονται συνέχεια παίκτες χωρίς να φεύγει σχεδόν κανένας, και όλο αυτό το πράγμα να γίνεται μια… ομελέτα, που κανένας δεν μπορεί να προβέψει πότε θα ψηθεί και πόσο νόστιμη θα είναι.

Για να κάνουμε μια σύγκριση με τον ΠΑΟΚ, που θα είναι και ο βασικός ανταγωνιστής, ο Στέφενς εκεί, με λίγες μόνο εβδομάδες στην ομάδα του, έχει καταλήξει στον βασικό κορμό των ποδοσφαιριστών στους οποίους θα βασιστεί: Χακόμπο, Κίτσιου, Λίνο (Τζαβέλας, τώρα που ο άλλος τραυματίστηκε), Κατσουράνης και Μιγκέλ Βίτορ στην άμυνα, Κάτσε, Τζιόλης, Λούκας και Στοχ στο κέντρο, με Σαλπιγγίδη και Αθανασιάδη στην επίθεση. Αντε με την προσθήκη του Νίνη να αλλάξει το ένα ενδέκατο. Στον Ολυμπιακό όλα αυτή τη στιγμή βρίσκονται… υπό δοκιμήν. Αν ψάξουμε τις ενδεκάδες με τις οποίες κατέβηκε η ομάδα στα τρία πρώτα («φιλικά» να επαναλάβω…) ματς πρωταθλήματος θα δούμε, με εξαίρεση την άμυνα, τρία εντελώς διαφορετικά και πειραματικά σχήματα με τα οποία ο Ισπανός προσπαθεί να στρώσει ομάδα…

Αναλυτικά:

■ Στο 1-0 με την Καλλονή: Ρομπέρτο, Σαλίνο, Σιόβας, Μεντζανί, Χολέμπας, Μανιάτης, Φέισα, Κάμπελ, Τσόρι (81’ Φουστέρ), Βάις (46’ Φετφατζίδης), Σαβιόλα (59’ Μήτρογλου).

■ Στο 2-1 με τον Ατρόμητο: Ρομπέρτο, Σαλίνο (46’ Σαβιόλα), Μανωλάς, Σιόβας, Μπονγκ, Μανιάτης (73’ Μεντζανί), Σάμαρης, Τσόρι, Κάμπελ, Φετφατζίδης (46’ Φουστέρ), Μήτρογλου.

■ Στο 5-0 με τον Λεβαδειακό: Ρομπέρτο, Σαλίνο, Μανωλάς, Σιόβας, Μπονγκ, Μανιάτης, Σάμαρης, Κάμπελ (58’ Βάις), Φουστέρ, Σαβιόλα (73’ Ιμπαγάσα), Ολαϊτάν (65’ Μήτρογλου).

Σύνολο, 19 παίκτες σε τρεις αγωνιστικές. Και ναι μεν, μερικοί… εκστασιάζονται να λένε ότι όλο αυτό δείχνει «βάθος πάγκου» και πολλές εναλλακτικές, αλλά από την άλλη δημιουργεί ένα μπέρδεμα στο μυαλό του προπονητή, ο οποίος φαίνεται να μην έχει αποφασίσει ούτε τα βασικά: Ενας ή δύο φορ περιοχής; Ενας ή δύο αμυντικοί χαφ; Πού ακριβώς θα παίζει ο Βάις; Πού ο Τσόρι Ντομίνγκες; Ποια είναι η ιδανική θέση για τον Κάμπελ; Αντέχει ο Φετφατζίδης βασικός; Μπορεί να σταθεί ο Μήτρογλου σε δύσκολες ευρωπαϊκές συνθήκες; Τι θα γίνει με τον Μανιάτη;

Ολα αυτά είναι ερωτήματα που δεν έχουν ακόμη απάντηση.

Απόδειξη, οι μεταγραφές της τελευταίας στιγμής που ήταν ο Γιαταμπαρέ και ο Εντινγκά, οι οποίοι θα πρέπει να αφήσουν έξω κάποιους από εκείνους που τόσο καιρό θέλουν να πιστεύουν πως θα παίζουν ενδεκαδάτοι, ενώ ήρθε ακόμη κι ο Στσέποβιτς (Σέρβος σέντερ φορ λέει…) και θα είναι ο τρίτος της παρέας μπροστά, χωρίς κανένας να καταλαβαίνει για ποιον ακριβώς ρόλο προορίζεται, όταν ακόμη ο Σαβιόλα δεν έχει βρει θέση βασικού – βασικού.

Την ίδια ώρα βρίσκονταν στον αέρα ώς το τελευταίο δευτερόλεπτο της μεταγραφικής περιόδου μια σειρά από παίκτες: Χολέμπας, Φετφατζίδης, Τζιμπούρ, Μασάντο, Ντε Βισέντι, Κοντρέρας… Ενα μικρό χάος.

Εδώ είναι, δηλαδή, φανερό ότι ενώ ξοδεύονται πολλά (για την Ελλάδα και την εποχή) λεφτά, δεν υπάρχει ο παραμικρός προγραμματισμός με βάση μια στοιχειωδώς ποδοσφαιρική λογική.

Κι ο προπονητής που… μένει μέχρι να φύγει, αλλά… μπορεί και να μείνει επειδή ο Ολυμπιακός νίκησε με 5-0 μια ομάδα – φάντασμα, είναι αναγκασμένος να σχεδιάσει σε 15 μέρες εκείνο που δεν κατάφερε 7 μήνες τώρα. Εκτός αν δεν προλάβει…