Το τζάμπολ του Ευρωμπάσκετ των συναισθημάτων και των απουσιών πλησιάζει…
Του Γιάννη Ντεντόπουλου
Στο Κόπερ, μια μικρή πόλη 24 χιλιάδων κατοίκων στη νοτιοδυτική Σλοβενία, μοναδικό λιμάνι της χώρας και τόπο καταγωγής του Ιωάννη Καποδίστρια, εγκαταστάθηκε από χθες το μεσημέρι η αποστολή της Εθνικής μπάσκετ. Από εκεί ξεκινάει αύριο, με πρώτη αντίπαλο τη Σουηδία, το κυνήγι του ονείρου με τη συμμετοχή της στο 38ο Ευρωμπάσκετ.
«Ονειρο» μπορεί να θεωρήσει κανείς τον maximum στόχο της κατάκτησης του 6ου «γαλανόλευκου» μεταλλίου στην ιστορία της διοργάνωσης. Εχουν προηγηθεί τα δύο χρυσά της Αθήνας (1987) και του Βελιγραδίου (2005), το ασημένιο του Ζάγκρεμπ (1989) και τα δύο χάλκινα του Καΐρου (1949) και του Κατοβίτσε (2009).
Αλλά επειδή όποιος θέλει τα πολλά, μπορεί να χάσει και τα λίγα, οι πιο προσγειωμένοι έχουν υπολογίσει κι ένα minimum: μια θέση στην πρώτη 6άδα ή 7άδα (αν μέσα συμπεριλαμβάνεται και η Ισπανία) που θα της εξασφαλίσει την απευθείας συμμετοχή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2014 που θα φιλοξενηθεί στα γήπεδα της Ισπανίας. Είναι εξίσου σημαντικό να μένεις στο προσκήνιο με σταθερή παρουσία στα μεγάλα ραντεβού και να μην τα χάνεις τζάμπα και βερεσέ, όπως έγινε με το ολυμπιακό τουρνουά του Λονδίνου.
Το φετινό Ευρωμπάσκετ σημαδεύεται από δύο χαρακτηριστικά…
Το ένα αφορά τους διοργανωτές, που εξ αρχής ξεκαθάρισαν ότι θα προσπαθήσουν να δώσουν έμφαση στο συναίσθημα και όχι στη χλιδή.
Η μορφολογία της χώρας αλλά και οι χιλιομετρικές αποστάσεις προσφέρουν τη δυνατότητα σε έναν μανιακό του αθλήματος, που διαθέτει αυτοκίνητο, να προλαβαίνει να δει μέχρι και τρεις αγώνες σε διαφορετικές πόλεις-ομίλους την ημέρα!
Το άλλο έχει να κάνει με τον χάρτη των απουσιών. Πιθανότατα είναι το φτωχότερο από πλευράς συμμετοχής πρωτοκλασάτων ονομάτων. Οι απουσίες βασικών στελεχών, μετά και τον τραυματισμό του Ιταλού Τζίλι αλλά και το κόψιμο των Τεόντοσιτς και Μάρκο Πόποβιτς, ξεπερνούν τις 50.
Και μόνο τα ονόματα του Πάου Γκασόλ, του Νοβίτσκι, του Ναβάρο, του Κιριλένκο, του Χριάπα, του Νοά, του Γιασικεβίτσιους, του Πέκοβιτς, του Γκαλινάρι, του Μπαρνιάνι, του Σχορτσανίτη, του Καλάθη να αναφέρει κανείς, φτάνει.
Ενα τέτοιο απουσιολόγιο μπορεί να διαταράξει τις ισορροπίες και να αφήσει μεγαλύτερα περιθώρια για αποτελέσματα που άλλες χρονιές θα χαρακτηρίζονταν εκπλήξεις.
Με βάση τη στελέχωση των ομάδων και την εικόνα των φιλικών, η Ελλάδα συγκαταλέγεται στο γκρουπ των δυνατών ομάδων που δικαιούνται να τρέφουν φιλοδοξίες βάθρου, ειδικά αν καταφέρει να βελτιώσει την αμυντική της εικόνα και τον δυναμισμό της σε ματς που δεν της πάνε καλά.
Μαζί της οι ειδικοί τοποθετούν την πρωταθλήτρια του 2011 Ισπανία, τηνδευτεραθλήτρια Γαλλία, την ισχυρή Τουρκία, τη Λιθουανία αλλά και τη γηπεδούχο Σλοβενία.
Από εκεί πέρα η Ρωσία καθώς και οι χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, με αιχμή του δόρατος την ΠΓΔΜ και σε δεύτερο πλάνο τη Σερβία και την Κροατία, έχουν το μπασκετικό υπόβαθρο να παρουσιάσουν ομάδες έτοιμες να αρπάξουν τις ευκαιρίες που θα τους δώσει η πιο μακρά διοργάνωση των τελευταίων ετών, αφού η FIBA Europe ανέβασε τις συμμετοχές στην τελική φάση σε 24, για να εξυπηρετήσει προεκλογικές υποσχέσεις.
