Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού
Ενα διήμερο διήρκεσε το επιστημονικό συνέδριο που διοργάνωσε το ΠΑΣΟΚ για να μελετήσει τη σημερινή κατάσταση της χώρας, να προτείνει λύσεις σε όλα τα φαινομενικά αδιέξοδα καθώς και σανίδες σωτηρίας για το ίδιο αλλά και για όλους τους Ελληνες. Αυτό που δεν κατάφεραν επί τριάντα εννέα χρόνια θέλησαν να το χωρέσουν σε ένα μόνο διήμερο. Στη διάρκεια του οποίου –παλιά μου τέχνη κόσκινο– εναλλάχθηκαν στο βήμα οι επιστήμονες του κόμματος και αλληλοεκτόξευσαν κατηγορίες, κατέκριναν ο ένας τον άλλο, επισήμαναν ότι «τα 'λεγαν αυτοί, αλλά κανείς δεν τους άκουγε», χώρισαν την ιστορία του ΠΑΣΟΚ σε περιόδους αρετής «της δικής τους» και κακίας «των άλλων» και κατέληξαν στην ομόφωνη απόφαση ότι πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να κατατροπώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, που όπως είναι σε όλους γνωστό ευθύνεται για κάθε ελληνική κακοδαιμονία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Τουλάχιστον, όμως, ένας από τους τέως μεγαλόσχημους του ΠΑΣΟΚ, με το τέλος της περιόδου των εορτασμών για την επέτειο της 3ης του Σεπτέμβρη, ανέλαβε την «ευθύνη που του αναλογεί» για το σημερινό κατάντημα της χώρας, «για τη χρεοκοπία και για τις εκδικητικές λύσεις των δανειστών». Ηταν ο κ. Τσοχατζόπουλος, ο οποίος, από το βήμα που του επεφύλαξε η Ιστορία, το εδώλιο του κατηγορουμένου, ζήτησε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό. Θα αντιτείνει κανείς πως από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο, και δίκιο θα έχει. Ομως η συγγνώμη όσο να 'ναι χαϊδεύει τα αυτιά περισσότερο από τις αυτάρεσκες αερολογίες των υπόλοιπων, που δεν παύουν να περιαυτολογούν για την τόλμη, τη φιλοπατρία, την αυτοθυσία αλλά και την ορθότητα των αποφάσεών τους. Την ίδια ώρα που δέχονται (γιατί οι αριθμοί δεν μπορούν να διαψευστούν) πως τελικά δεν είναι και τόσο ρόδινα τα πράγματα.
Από όλους τους αριθμούς που εκτοξεύτηκαν εναντίον μας αυτή την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου (νέα ποσοστά ανέργων, περικοπών, απολύσεων κ.λπ.), θα σταθώ στο 2, που δείχνει σεμνά πώς οι κυβερνώντες –Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ για να μην ξεχνιόμαστε– δεν θέλουν να κάνουν τίποτε να λειτουργεί σωστά. Δύο μέρες πριν από τη λήξη προθεσμίας πληρωμής της πρώτης δόσης στην Εφορία, ειδοποιήθηκαν όσοι δεν είχαν πάρει εκκαθαριστικό να το κατεβάσουν από το Διαδίκτυο και να πάνε να το πληρώσουν για να μην τους προκύψει πρόστιμο. Ειδοποιήθηκαν επίσης ότι το σύστημα χρειάζεται δύο μέρες από την κατάθεση στην τράπεζα για να ενημερωθεί. Δύο μέρες μετά την πάροδο των δύο ημερών, συνολικά τέσσερις μέρες από την πληρωμή, το σύστημα δεν είχε ενημερωθεί και ο φορολογούμενος φαινόταν στη ΓΓΠΣ να χρωστάει αυτά που είχε ήδη πληρώσει, καθώς και την αναλογούσα προσαύξηση. Δύο μέρες προσπαθούσε να πάρει τηλέφωνο στην εφορία για να ρωτήσει τι γίνεται, μέχρι που πέτυχε ευγενή υπάλληλο, που ενημέρωσε τον φορολογούμενο ότι προφανώς το σύστημα δεν είχε ενημερωθεί ακόμη. «Πότε να ανησυχήσω;» ρώτησε εκείνος. «Σε κάνα δυο εβδομάδες» απάντησε η καλή κυρία.
Τα τριάντα οχτώ χρόνια που το ΠΑΣΟΚ εναλλασσόταν στη διακυβέρνηση της χώρας με τη Ν.Δ. και τον έναν (και) χρόνο που κυβερνούν μαζί, αν είχαν τη βούληση να ανατρέψουν τέτοιες μικρές αγκυλώσεις σίγουρα θα είχαν καταφέρει να αποτρέψουν τις μεγάλες δυσλειτουργίες που οδήγησαν τη χώρα σ’ αυτό που είναι σήμερα. Ισως, σε επόμενη ευκαιρία, πρέπει να διοργανώσουν ένα συνέδριο που θα διερευνήσει γιατί ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. δεν ήθελαν ένα κράτος λειτουργικό. Αυτό θα είχε μεγαλύτερο επιστημονικό και κοινωνικό ενδιαφέρον.
