Ογδόντα οχτώ οικοδομικά τετράγωνα, από την οδό Παραμυθίας μέχρι την Ιάσονος, για περίπου ένα μήνα, μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου, θα πλημμυρίσουν εκθέσεις ζωγραφικής, φωτογραφίας, βίντεο αρτ, εγκαταστάσεις, χάπενινγκ, προβολές. Καθωσπρέπει χώροι, εγκαταλελειμμένα κτίρια και άδεια οικόπεδα καταλαμβάνονται από Ελληνες και ξένους καλλιτέχνες. Ορεξη να ’χουμε
Της Παρής Σπίνου
H σχέση της σύγχρονης τέχνης με το αστικό τοπίο, το ένδοξο αρχαίο παρελθόν, την οικονομική κρίση και το αβέβαιο μέλλον είναι μόνο ορισμένα από τα θέματα που κεντρίζουν τους καλλιτέχνες, περισσότερους από 120, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, οι οποίοι συμμετέχουν στο φετινό ReMap4. Η διεθνής πλατφόρμα σύγχρονης τέχνης επανακάμπτει για τέταρτη φορά δυναμικά, από αύριο και μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου, για να ενεργοποιήσει και να κινητοποιήσει το ιστορικό κέντρο της Αθήνας, στις γειτονιές του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου, αναδεικνύοντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους. Μια περιοχή καλλιτεχνική, όπου θέατρα, γκαλερί, εργαστήρια, η Ταινιοθήκη και η Δημοτική Πινακοθήκη συνυπάρχουν με μεγάλα σκυλάδικα και πορνεία. Μια περιοχή υβριδική, καθώς ντιζαϊνάτα λοφτ χτίστηκαν στη σκιά αρχαίων σπαραγμάτων, δίπλα σε ερειπωμένα λαϊκά σπίτια και πολυκατοικίες του ’70. Μα μια περιοχή πολυπολιτισμική, όπου οι παλιοί και νέοι κάτοικοι συμβιώνουν με μετανάστες και πρόσφυγες, συχνά υπό την απειλή επιχείρησης-σκούπα.
Συλλογικό, πολυφωνικό, συμμετοχικό το φετινό ReMap αξιοποιεί καλλιτεχνικούς χώρους αλλά και εγκαταλελειμμένα κτίρια και αδειανά οικόπεδα με εκθέσεις ζωγραφικής, φωτογραφίας, βίντεο αρτ, εγκαταστάσεις, χάπενινγκ, προβολές, μουσικές, εργαστήρια, καλύπτοντας 88 οικοδομικά τετράγωνα, από την οδό Παραμυθίας μέχρι την Ιάσονος. Η σύγχρονη δημιουργία απλώνεται στο αστικό τοπίο ενισχύοντας την πολιτιστική ταυτότητα της περιοχής, που γίνεται πιο ανοιχτή και προσιτή σε μόνιμους κατοίκους και νέους επισκέπτες, οι οποίοι ψάχνουν το φρέσκο, το πρωτότυπο, το προκλητικό.
Ποια είναι η ιδιαιτερότητα της φετινής διοργάνωσης; Δίνει πρώτα τον λόγο σε νέους καλλιτέχνες και επιμελητές, πολλοί από τους οποίους έχουν αναδυθεί από μεγάλες εικαστικές διοργανώσεις και θεσμούς (Μπιενάλε Βενετίας, Palais de Tokyo, Art Basel). Ενισχύει τον διεθνή χαρακτήρα της με συμμετοχές από τη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Ιταλία, τη Γαλλία αλλά και τη Νέα Υόρκη και την Τουρκία. Χωρίζεται σε άξονες: Gallery shows (a. antonopoulou, Ρεβέκκα Καμχή, Ιλεάνα Τούντα, Ελένη Κορωναίου, Τhe Breeder, The Apartment, Galleria Lorean O’ Neill, κ.ά.), ανεξάρτητα πρότζεκτ, ιδρύματα, events/ έργα in situ.
Ετσι, με μια χωρική εγκατάσταση στη διασταύρωση Αγ. Κωνσταντίνου και Δεληγιώργη οι Μαρία Λάλου και Aymo-Boot επιχειρούν να κάνουν προσβάσιμο στο κοινό ένα κτίριο-φάντασμα. Ο Ανδρέας Σάββα δημιουργεί μια αιωρούμενη σχολική τάξη με παγιδευμένες καρέκλες, θρανία, χάρτες, μαυροπίνακα. Το ίδρυμα NEON παρουσιάζει στο αναπαλαιωμένο νεοκλασικό τής Αγησιλάου 92 έργα (Γιόζεφ Μπόις, Σάρα Λούκας, Λουίζ Μπουρζουά, Νίκου Κεσσανλή κ.ά.) που «απειλούν» τη συνεκτικότητα και ηρεμία του οικιακού ιστού. Το CAMP προβάλλει βίντεο που χαρτογραφούν την Αθήνα και το αστικό τοπίο των μεγαλουπόλεων (Αn Urban Film Map).
Ακόμα, θα παρουσιαστούν τα έργα του καλλιτεχνικού εργαστηρίου Station Athens όπου συμμετέχουν νέοι πρόσφυγες ηλικίας 15 έως 30 ετών. To Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης θα οργανώσει «κυνήγι θησαυρού» και εργαστήρια για παιδιά. H δραστήρια πλατφόρμα Souzy Tros με ομάδα φοιτητών από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας θα κάνουν τη «γλυκιά» περφόρμανς Choco Choco Bam Bam στα εγκαίνια (8/9 στις 18.00). Την ίδια μέρα καλλιτέχνες που ζουν και εργάζονται στην περιοχή, ο Μιχάλης Κατζουράκης, ο Γιώργος Λαζόγκας, ο Γιώργος Ξένος και η Κατερίνα Κανά θα ανοίξουν τα εργαστήριά τους στους επισκέπτες.
Χώρος συνάντησης και σημείο εκκίνησης είναι η οδός Γιατράκου 2, η «Αυλή» ενός παλιού αθηναϊκού σπιτιού που διαμορφώθηκε με ανακυκλούμενα οικοδομικά υλικά κι εκεί μπορείτε να βρείτε ενημερωτικό υλικό, καταλόγους και τον απαραίτητο για την περιήγησή σας χάρτη.
Μεταξύ άλλων, θα ψάξουμε και θα δούμε: Την έκθεση της Kunsthalle με φωτογραφικό υλικό από ατελιέ γνωστών καλλιτεχνών, που ζουν στην Αθήνα και το εξωτερικό. Το ανεξάρτητο πρότζεκτ της Λουκίας Αλαβάνου, που συνδέει την έννοια των ερειπίων με τη «γεωγραφία του κινηματογράφου». Το λαμπρό μέλλον για την Αθήνα του 2267, όπως το σχεδίασαν οι Spiritual Studio. Την ομάδα καλλιτεχνών από το Λος Αντζελες, που διακωμωδούν την αύρα του μυθικού καλλιτέχνη και τις «μεγάλες χειρονομίες» της μεταπολεμικής αμερικανικής τέχνης.
Τους κορινθιακούς κίονες του Blind Adam, φτιαγμένους με μαύρο ακριλικό μαλλί και κόμπους που αντιπροσωπεύουν τη γραφή μπράιγ. Τους θαλάσσιους ελέφαντες σε ενυδρείο του Χ. Ο. Καρστάιν, σε μια αλληγορία για την «ηδονοβλεψία» των αριστουργημάτων στα μεγάλα μουσεία. Τα βίντεο των Εντι Πικ, Πρεμ Σαχίμπ με ηλεκτρονική μουσική και ήχους ανθρώπινων λειτουργιών: γέλιο, αναπνοή, φτύσιμο.
Την ενότητα Critical Μass του Βασίλη Μπαλάσκα, που ερευνά τη σχέση μαζικών κινημάτων και κριτικής σκέψης. Την οπτικοακουστική εγκατάσταση των Βέρα Χόφμαν, Σαμπίνε Σρέντερ, Γιώργου και Ηρακλή Λαμπρόπουλου, οι οποίοι με αφετηρία τα γεγονότα στις καλλιέργειες φράουλας της Μανωλάδας σχολιάζουν το θέμα της μετανάστευσης στην Ευρώπη. Το «Οικογενειακό τραπέζι» του Μιχάλη Καλιμόπουλου με κούκλες-γόνους των πολιτικών οικογενειών, που σημάδεψαν τη μεταπολεμική Ελλάδα. Κι επειδή μια σελίδα δεν φτάνει… περισσότερες πληροφορίες στο: remapkm.org
