Ενα αγροτικό με μια δεξαμενή των 500 λίτρων είναι το πυροσβεστικό που διαθέτει η Ανάφη
Του Χάρη Φραντζή
Τo πλοίο πλησίαζε στο νησί. Το βλέμμα μας μαγνήτιζε το επιβλητικό, ερημικό και απότομο τοπίο. Η Ανάφη, το νησί που επιλέξαμε για τις φετινές ολιγοήμερες διακοπές, υψωνόταν μπροστά μας, αρκετά μακριά από τα πολύβουα κοσμοπολίτικα νησιά. Εδώ στο νοτιοανατολικό τμήμα των Κυκλάδων βρήκαμε φέτος την ηρεμία, με τη φυγή από την Αθήνα, την πρωτεύουσα της κατάθλιψης. Η εικόνα μοναδική.
Ο μύθος θέλει τον Απόλλωνα να φωτίζει με τη λάμψη ενός κεραυνού αυτό το νησί, όταν οι Αργοναύτες, χαμένοι στο αγριεμένο πέλαγος, έχοντας πέσει σε καταιγίδα μέσα στη νύχτα, τον εκλιπαρούσαν να τους σώσει. Αυτοί βάφτισαν αυτό το νησί Ανάφη (από το ρήμα αναφαίνω) και ανήγειραν βωμό προς τιμήν του Απόλλωνα του «Αιγλήτη.
Οι δικοί μας «βωμοί» ήταν τα μικρά γραφικά ταβερνάκια, τα καφενεία και οι εκπληκτικές παραλίες. Οι μόνιμοι κάτοικοι γκρίνιαζαν για τα προβλήματα που έχουν στον τομέα της υγείας και της συγκοινωνίας.
Χρειάστηκε όμως μια πυρκαγιά για να φανερώσει τη γύμνια του νησιού και το πόσο ξεχασμένο είναι από το κράτος. Το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, τελευταίας μέρας τυπικά του καλοκαιριού, περίπου στις εφτά, προκλήθηκε πυρκαγιά στην Ανάφη για άγνωστους λόγους μέχρις στιγμής.
«Ηταν η τρίτη φωτιά μέσα σε μία εβδομάδα», μας είπε ο Ιάκωβος Ρούσσος, δήμαρχος Ανάφης. «Η μία ξέρουμε ότι προκλήθηκε από ανθρώπινο λάθος, αλλά οι άλλες δύο, ειδικά η τελευταία που ήταν μεγάλη, δεν φαίνεται να είναι τυχαίο γεγονός».
Οι φλόγες ήταν ορατές από τη Σαντορίνη και οι κάτοικοι του γειτονικού νησιού ειδοποίησαν τους Αναφιώτες για την πυρκαγιά.
Περιμέναμε το νησί να έχει πυροσβεστικό όχημα. Καθώς οι φλόγες δυνάμωναν, αντικρίσαμε ένα αγροτικό όχημα με ένα βυτίο 500 λίτρων να εκτελεί χρέη πυροσβεστικού. Πυροσβέστες, ο δήμαρχος, ο αντιδήμαρχος Ανδρέας Συρίγος και ο δασοφύλακας Ματθαίος Σιγάλας.
Η φωτιά από τα ορεινά έκαιγε στο πέρασμά της θυμάρια, ρίγανη και ελιές. Χωρίς δρόμους ήταν αδύνατον να την πλησιάσει το αγροτικό-πυροσβεστικό. Κάποιοι περίμεναν το πυροσβεστικό από τη Σαντορίνη. Αλλά δεν ήρθε. Με ένα πλοιάριο έφτασαν μόνο λίγοι πυροσβέστες με τσάπες και αλυσοπρίονα. Οι κάτοικοι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, παρακολουθούσαν την καταστροφή σχεδόν με απάθεια.
«Εχει γούστο», ακούσαμε να λέει νεαρός Αναφιώτης την ώρα που η φωτιά έκαιγε μερικά λιόδεντρα. Την ίδια ώρα, τουρίστες προσπαθούσαν να σώσουν σπίτια, καθώς οι φλόγες πλησίαζαν απειλητικά. Μέχρι το πρωί, 800 στρέμματα γης είχαν γίνει στάχτη.
Στις 7 το πρωί, την ώρα που αναχωρούσαμε από το νησί, οι τελευταίες φλόγες έκαιγαν στη δυτική πλευρά της Ανάφης, Ο ήλιος, που λίγο πριν είχε ανατείλει, φώτιζε τον Βράχο, τον τρομακτικό ασβεστολιθικό μονόλιθο, τον δεύτερο μεγαλύτερο της Μεσογείου μετά το Γιβραλτάρ, που δεσπόζει στο νησί.. Πιο «τρομακτικός» από ποτέ, φάνταζε στα μάτια μας όμορφος και επιβλητικός.
Δεν μας προκαλούσε αυτός όμως τον τρόμο, όπως προκαλούσε παλιότερα στους ξένους περιηγητές. Αποχαιρετώντας την Ανάφη, τον τρόμο μάς προκαλούσε, ακόμη μια φορά, η απουσία του επίσημου κράτους
