Ο υπουργός Πολιτισμών της Βολιβίας Πάμπλο Σιζάρ Γκρου Κανέδο ταξίδεψε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά για να μεταφέρει μήνυμα αλληλεγγύης και εμπειρία αγώνων του λαού του

→«Αφού μπορέσαμε να ανακτήσουμε το νερό, μπορούσαμε να αλλάξουμε και την πολιτική και την ίδια μας την ιστορία»

→«Ο πόλεμος του νερού δεν είναι μεταφορικός αλλά… αληθινός»

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Του Νίκου Φωτόπουλου

«Αισθάνομαι ότι έχω ξαναζήσει αυτή την ιστορία…», είπε με νόημα ο υπουργός των Πολιτισμών -και όχι Πολιτισμού, όπως διευκρίνισε- της Βολιβίας Πάμπλο Σιζάρ Γκρου Κανέδο, μπαίνοντας στο υπό κατάληψη στούντιο της ΕΤ3, στη Θεσσαλονίκη, για να δώσει συνέντευξη Τύπου σχετικά με την ιδιωτικοποίηση του νερού.

Ο κ. Κανέδο ήλθε από την άλλη άκρη του κόσμου για το νερό! Χωρίς επισημότητες, αστυνομικές φρουρές, μέτρα ασφαλείας, πραγματοποίησε αυτό το ταξίδι-αστραπή στη Θεσσαλονίκη, ανταποκρινόμενος απλώς στην πρόσκληση της Ενωσης πολιτών και φορέων «ΣΟΣτε το νερό», που αγωνίζεται για να διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της ΕΥΑΘ.

Δίκαιος αγώνας

Η παρουσία του αποτελεί σημαντικό στήριγμα στον αγώνα των πολιτών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού που προωθεί η ελληνική κυβέρνηση παρά τις αντιδράσεις κατοίκων και Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Στην Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας οι κάτοικοι με αγώνες πέτυχαν να ακυρώσουν την παραχώρηση εκμετάλλευσης του πόσιμου νερού που προωθούσε κι εκεί η κυβέρνηση.

«Μακάρι να καταλήξει κι εδώ όπως στη Βολιβία. Σας μεταφέρω τον θαυμασμό του προέδρου Μοράλες για το κίνημα που θέλει να σώσει το νερό και στη χώρα σας», είπε για να συμπληρώσει αμέσως: «Το νερό είναι απλώς μια δικαιολογία, γιατί ο αγώνας απλώνεται σε όλους τους τομείς…».

Αναφορικά με το τι ακριβώς συνέβη στη Βολιβία με την πώληση των εταιρειών νερού στους ιδιώτες, εξήγησε: «Η χώρα μου συμπεριέλαβε στο Σύνταγμα που ψηφίσαμε το 2009 ότι το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε να χρησιμοποιείται σαν εμπόρευμα. Είναι ζωτικής σημασίας για τη ζωή των ανθρώπων και τη φύση.

Το θέμα το έχουμε φέρει ώς την έδρα του ΟΗΕ και πάνω από 20 χώρες το 2010 έχουν αναγνωρίσει αυτή την αρχή, ότι το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα», τόνισε και θυμήθηκε τι συνέβη όταν η γαλλική πολυεθνική εταιρεία Suez (σ.σ.: που κατέχει ήδη το 5,6% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΑΘ και ενδιαφέρεται να το αυξήσει) ανέλαβε τη διαχείριση του νερού στη χώρα του:

«Η τιμή του ανέβηκε 300%, ενεργοποιήθηκαν μέχρι και υδροφόρες που μετέφεραν νερό στα χωριά και το πωλούσαν, ακόμη και νερό βροχής που αποθηκευόταν σε συλλέκτες το χρέωναν. Φαίνεται απίστευτο, αλλά και η βροχή είχε τιμή! Είναι εταιρεία κι έχει ένα και μόνο ενδιαφέρον, να κερδίσει χρήματα. Τα συμφέροντα των εταιρειών μόνον η αξιοπρέπεια και η κινητοποίηση του λαού μπορούν να τα σταματήσουν».

Σχετικά με το πώς διαχειρίζεται το νερό σήμερα η Βολιβία, ανέφερε: «Το 2002 ζήσαμε έναν πόλεμο με νεκρούς, σύγκρουση του λαού με τον στρατό. Γυναίκες και παιδιά, άντρες καταλάμβαναν δρόμους. Ο πόλεμος του νερού δεν είναι μεταφορικός αλλά αληθινός. Ολος ο κόσμος θα έπρεπε να μάθει από μια αρνητική συνέπεια… Είναι υποχρέωση των κρατών. Μεγάλο λάθος να εμπορευματοποιείς το νερό. Σήμερα στις πόλεις μας υπάρχουν δημόσιες εταιρείες νερού και αποχέτευσης. Υπάρχουν συγκεκριμένοι χώροι διοίκησης όπου συμμετέχουν οι πολίτες και οι εργαζόμενοι μαζί. Στις αγροτικές περιοχές το κράτος επενδύει με τα κέρδη από το νερό για να δημιουργήσει σύστημα πόσιμου νερού. Το λέμε πρόγραμμα “Το νερό μου”. Υπάρχουν μέρη της Βολιβίας στα οποία οι πολίτες πρώτη φορά τώρα μαθαίνουν να χρησιμοποιούν μια βρύση. Εχουμε τρεις μεθόδους διαχείρισης: μέσω των δημόσιων υπηρεσιών, των συνεργατικών επιχειρήσεων και την άμεση επένδυση του κράτους για την ανάπτυξη και τη διαχείριση του νερού».

Οσο για την κατάσταση πριν: «Ο νεοφιλελευθερισμός ιδιωτικοποίησε το πετρέλαιο, τις μεταφορές, τα αεροπλάνα, τα τρένα κ.λπ… Στο τέλος, ιδιωτικοποίησαν και το νερό. Δεκαπέντε χρόνια κράτησε αυτό. Αυτή ήταν η αρχή μιας μεγάλης νύχτας.

Τεράστια αύξηση

»Η πλειονότητα των ανθρώπων δεν ήξερε καν τι είναι μια πετρελαιοπηγή ή δεν είχε ταξιδέψει με αεροπλάνο, δεν είχε ρεύμα. Το νερό όμως είναι ζωτικό κι έτσι υπήρχε μια συλλογική αντίληψη ότι θα υποφέρουμε από την ιδιωτικοποίηση του νερού. Από 5 ευρώ έφτασε να κοστίζει 20.

»Οι άνθρωποι του πανεπιστημίου, οι κοινωνικές οργανώσεις κινητοποιήθηκαν και βγήκαν να αγωνιστούν στους δρόμους. Αφού μπορέσαμε ν’ ανακτήσουμε το νερό, μπορούσαμε ν’ αλλάξουμε και την πολιτική και την ίδια μας την ιστορία…», εξήγησε.

Σε ερώτημα πώς αντέδρασαν οι ιδιωτικές εταιρείες που… εξωπετάχτηκαν από τη Βολιβία, θυμήθηκε: «Ξεκίνησαν δικαστήρια και ζητούσαν 20 εκατομμύρια ευρώ αποζημίωση. Εμείς όμως δουλεύουμε και σε άλλους χώρους, στον ΟΗΕ, στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, επισημαίνοντας ότι είναι νόμιμη η απόφαση του λαού και τελικά οι εταιρείες απέσυραν το αίτημά τους. Καταφέραμε να αποφύγουμε την αποζημίωση. Συμβουλεύω τα κινήματα: Οργανωθείτε σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, γιατί το νερό απασχολεί όλους μας. Δείξτε τη δύναμη της αξιοπρέπειας στον κόσμο. Ταξίδεψα χιλιάδες χιλιόμετρα για να φέρω μήνυμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης του βολιβιανού λαού. Δεν είναι υποχρεωτική η βία. Το συναίσθημα ότι τα πράγματα μας ανήκουν, ο σεβασμός σ’ ένα ανθρώπινο δικαίωμα θα πρέπει να είναι το κίνητρο», κατέληξε.

Μετά το πέρας της συνέντευξης Τύπου, ο κ. Κανέδο είχε συζήτηση με εκπροσώπους τοπικών φορέων και κινημάτων της Θεσσαλονίκης.