Ο Ζοζέ Μπαρόζο κατηγόρησε όλους τους άλλους για την κρίση, «έκλαψε» για τους άνεργους και τάχθηκε υπέρ της συνέχισης της… λιτότητας

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ Του Κώστα Μοσχονά

Λες και δεν έχει καμία ευθύνη, ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για τις αποτυχημένες συνταγές των Βρυξελλών από την έναρξη της κρίσης, ο Ζοζέ Μπαρόζο δικαιολόγησε για μία ακόμη φορά όσους τον αποκαλούν χαμαιλέοντα κατά τη χθεσινή ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την κατάσταση στην Ε.Ε. πριν από τις ευρωεκλογές του Μαΐου 2014.

Επαιξε τον ρόλο του θλιμμένου συγγενή αναφερόμενος στην εκρηκτική άνοδο της ανεργίας, έβγαλε την ουρά του απέξω μιλώντας γενικά για τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, αλλά τάχθηκε ανεπιφύλακτα υπέρ της συνέχισης της πολιτικής των μεταρρυθμίσεων και της λιτότητας , διαφορετικά οι αγορές είναι έτοιμες να… τιμωρήσουν.

Η Ελλάδα τον «εντυπωσίασε»

Εξέφρασε την ανησυχία του για την αύξηση του ευρωσκεπτικισμού και των άκρων εν όψει των ευρωεκλογών, χωρίς φυσικά να επεκταθεί στα αίτια, και φρόντισε να μιλήσει για «εντυπωσιακές» αλλαγές στην ελληνική οικονομία κατά την τελευταία τριετία, χωρίς να διευκρινίσει αν εννοεί την αναρρίχηση της ανεργίας στο 27% ή στις δραματικές επιπτώσεις της συνεχιζόμενης ύφεσης.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής παρατήρησε ότι έπεσαν έξω όλοι οι επιφανείς οικονομολόγοι που προέβλεπαν την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, με αποτέλεσμα να παρασυρθούν και άλλες χώρες. «Οι προσπάθειές μας αποδίδουν» είπε, υποστηρίζοντας ότι η χώρα πλησιάζει σε πρωτογενές πλεόνασμα. Για τον Ζ. Μπαρόζο η ανάκαμψη είναι πλέον ορατή για την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία.

Προειδοποίησε ότι η αμφισβήτηση των μεταρρυθμίσεων και της σημερινής πολιτικής λιτότητας που εφαρμόζεται στις προβληματικές χώρες «τιμωρείται» άμεσα από τις αγορές. Και ανέφερε ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος πισωγυρίσματος σήμερα είναι πολιτικός και όχι οικονομικός, δίνοντας έμφαση στην αύξηση του ευρωσκεπτικισμού και την ενίσχυση των άκρων.

Κάπως αργά «ξύπνησε» ο Ζ. Μπαρόζο εν όψει των ευρωεκλογών, παραβλέποντας ότι το οικονομικό και το πολιτικό αλληλοσυνδέονται. Για τους 26 εκατ. ανέργους είπε ότι η Ε.Ε. δεν μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένη όταν η ανεργία βρίσκεται σε επίπεδα ρεκόρ και αυτό κοινωνικά δεν είναι αποδεκτό. Και έριξε το μπαλάκι στα κράτη-μέλη για την καθυστέρηση της υλοποίησης των πολιτικών αποφάσεων που έχουν ληφθεί από τους Ευρωπαίους ηγέτες.