Το να παίζουν στην ίδια ταινία ο Κόλιν Φερθ και η Νικόλ Κίντμαν, δυο από τα ωραιότερα και πιο ταλαντούχα πλάσματα του σινεμά, σε κάνει από μόνο του να μη δίνεις πεντάρα για το θέμα και για την αξία της. Δόξα τω θεώ, το «The Railway man» τού Τζόναθαν Τεπλίτζκι, που έκανε την πρεμιέρα του στο φεστιβάλ του Τορόντο, πήρε καλές κριτικές (τέσσερα αστεράκια η «Guardian»). Το ίδιο και η ερμηνεία του Φερθ σε έναν πολύ δύσκολο ρόλο.
Υποδύεται ένα πραγματικό πρόσωπο, που δυστυχώς δεν πρόλαβε να δει την ταινία, πέθανε πέρυσι, τον Σκοτσέζο Ερικ Λόμαξ. Μανιώδης με τα τρένα, όπως άλλωστε και πολλοί Βρετανοί, είχε την τραγική εμπειρία να πέσει στον Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο (1942) αιχμάλωτος των Γιαπωνέζων, να περάσει φρικτά βασανιστήρια και να αναγκαστεί (τι ειρωνεία) να δουλέψει, μαζί με 12 χιλιάδες άλλους στρατιώτες των συμμάχων (Βρετανούς, Αυστραλούς, Αμερικανούς, Καναδούς κ.λπ.) στην κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής τής Μπούρμα (415 χιλιόμετρα). Οι νεκροί ήταν χιλιάδες.
Η επιστροφή για όσους επέζησαν δεν ήταν, όμως, παράδεισος. Αυτό ακριβώς διηγείται ο Λόμαξ στην αυτοβιογραφία του, είναι το θέμα της ταινίας, αλλά και τόνισε στο Τορόντο η χήρα του, Πάτι, αυτή που ερμηνεύει η Νικόλ Κίντμαν. Συνέδεσε ευθέως την τύχη του συζύγου της με τους στρατιώτες που επιστρέφουν σήμερα από Αφγανιστάν και Ιράκ. «Αν δεν πάρουν αμέσως πραγματική βοήθεια οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, τότε τα ψυχικά τους τραύματα θα χρωματίσουν όλη τη ζωή τους» είπε. Και συμπλήρωσε ο Φρανκ Κοτρέλ Μπόις, που διασκεύασε για την οθόνη τα απομνημονεύματα του Λόμαξ: «Επειδή κερδίσαμε τον πόλεμο, κλείσαμε τα αυτιά στις εμπειρίες αιχμαλωσίας των στρατιωτών μας. Δεν θέλαμε να ακούμε ιστορίες για ήττες και παραδόσεις. Και οι ίδιοι οι άνδρες ήταν τόσο βαθιά τραυματισμένοι που δεν μιλούσαν. Δεν απέκτησαν ποτέ φωνή».
Η ταινία ξεκινά μετά την επιστροφή του Λόμαξ. Συναντά και ερωτεύεται την μόλις διαζευγμένη Πάτι. Τα πρώτα 20 λεπτά, όπως γράφει η «Guardian», είναι έξοχα, ρομαντικά και ο Κόλιν Φερθ στα καλύτερά του. Ομως, η ερωτική ιστορία αμέσως μετά τον γάμο βυθίζεται στη δυστυχία. Το μετατραυματικό στρες του Λόμαξ επιδεινώνεται, γίνεται αφόρητο, και η σχέση κινδυνεύει να διαλυθεί από τα εύθραυστα νεύρα και τη βαριά μελαγχολία του. Ιδίως όταν μαθαίνει ότι ο βασανιστής του κυκλοφορεί ελεύθερος και ξεναγεί τους τουρίστες στο στρατόπεδο. Η ταινία δείχνει, πάντως, τους δύο άνδρες να συναντιούνται ύστερα από πολλά χρόνια και να συμφιλιώνονται.
Αυτό είναι και το μήνυμα του «The Railway Man». Συγχώρεση. Οπως είπε στο Τορόντο η χήρα Λόμαξ: «Το να γαντζώνεσαι από παλιούς θυμούς και ταπεινώσεις δεν σε βοηθάει να συνεχίσεις τη ζωή σου. Αυτή είναι η κληρονομιά που μου άφησε ο άνδρας μου. Και είναι εξίσου σημαντική σήμερα, όπως ήταν χθες».
Επιμ.: Β. Γεωργ.
