Του Νίκου Δουλγερίδη

 

Ας πούμε, λοιπόν, τα πράγματα με το όνομά τους. Όσοι βρεθήκαμε χθες στη Βουλή, ζήσαμε πολύ απλά τις τελευταίες ημέρες αυτής της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, άλλως τις τελευταίες ημέρες μιας χάρτινης Πομπηίας, που ζούσε, χρόνια τώρα, χάρη στα ψέματα. Και μόλις ήρθε το Μνημόνιο να πάρει βίαια όσα κερδήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, κατέρρευσαν όλα σαν χάρτινος πύργος.

 

 Μέσα και έξω

 

Το σκηνικό, προς στιγμήν, απολύτως ανάλογο μέσα κι έξω:

 

* Χιλιάδες Αθηναίων, κάθε ηλικίας και τάξης, πολιορκούσαν υπό καταρρακτώδη βροχή τη Βουλή των Αντιπροσώπων τους και δεν έφευγαν ούτε με τα παλιά (δακρυγόνα) αλλά ούτε και με τα νέα κατασταλτικά όπλα (αύρα).

 

* Μέσα στο κτίριο της Δημοκρατίας, οι κοινοβουλευτικές συγκρούσεις χτύπησαν κόκκινο, με τους βουλευτές της ανομοιογενούς αντιπολίτευσης να νιώθουν ότι ναι μπορούν, σύντομα, να ρίξουν την κυβέρνηση.

 

Αλλά και μετά την τρικομματική κυβέρνηση, ποιος θα έρθει; «Και εμείς να έρθουμε στην κυβέρνηση, πώς θα μπορέσουμε να δώσουμε όλα όσα υποσχεθήκαμε;», αναρωτιόταν με χαρακτηριστικό προβληματισμό βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

 

* Το πραγματικό νέο ήταν οι οξύτατες αντιδράσεις των υπαλλήλων της Βουλής. Μιας κάστας υπαλλήλων δηλαδή, κατά τεκμήριο ευνοημένων, που μόλις αντελήφθησαν ότι θα χάσουν και αυτοί από τα μέτρα, εξεμάνησαν.

 

Απείλησαν να εισέλθουν βιαίως στην αίθουσα της Ολομέλειας, και μόνο η παρουσία των παραταγμένων αστυνομικών απέτρεψε τα χειρότερα.

 

Αλλά δεν σταμάτησαν εκεί. Κυνήγησαν(!) κοινοβουλευτικούς συντάκτες, γιατί παρουσιάζουν στην κοινή γνώμη μια στρεβλή για εκείνους εικόνα. Ακόμη και αν είναι έτσι, οι σκηνές αυτές δεν περιποιούν τιμή για κανέναν –πόσω μάλλον στο ναό της Δημοκρατίας.

 

* Το θέμα των απολαβών των υπαλλήλων της Βουλής έδωσε ξαφνικά τροφή για μια ακόμη σκληρή σύγκρουση μεταξύ κυβέρνησης αφενός, ΣΥΡΙΖΑ –Ανεξάρτητων Ελλήνων αφετέρου.

 

Συνεργάτες του πρωθυπουργού άδραξαν την ευκαιρία να καταγγείλουν τα δύο κόμματα για υπόθαλψη «στη στάση των υπαλλήλων της Βουλής εντός αυτής» -προσοχή για «στάση» έκαναν λόγο, και με τις αύρες απ' έξω, θυμηθήκαμε παλιότερες εποχές.

 

Αλλά και επί της ουσίας της προτεινόμενης ρύθμισης, το Μέγαρο Μαξίμου είχε φροντίσει να αφήσει να διαρρεύσει νωρίτερα ότι είναι «προσωπική απόφαση του Αντ. Σαμαρά, δεν κάνει βήμα πίσω και θα γίνει πράξη η εξομοίωση των υπαλλήλων της Βουλής με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα».

 

Ανταπαντώντας σε υψηλούς τόνους τα κόμματα της αντιπολίτευσης υπογράμμισαν και το αντισυνταγματικό φάουλ, η εκτελεστική εξουσία να εμφανίζεται παρεμβαίνουσα στα της λειτουργίας του Κοινοβουλίου.

 

Από τα παραπάνω πάντως έμεινε εκκρεμής η εύλογη απορία της κ. Αλέκας Παπαρήγα που αναρωτήθηκε «γιατί τώρα» έφερε την εμπρηστική διάταξη ο Γ. Στουρνάρας, αλλά και η κυβέρνηση στο σύνολό της, μετά την κάλυψη που του παρείχε το πρωθυπουργικό Μέγαρο. Νωρίτερα η γ.γ. της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ είχε πει στους διαμαρτυρόμενους υπαλλήλους ότι θα έπρεπε να είχαν ξεσηκωθεί νωρίτερα.

 

Μύλος

 

Κατά τα λοιπά, μύλος :

 

* «Χάος». Με τη λέξη αυτή βουλευτής της γαλάζιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας –από εκείνους που στηρίζουν με συνέπεια τα μέτρα- δεν έκρυβε τον προβληματισμό του για όσα γίνονταν μέσα –έξω από τη Βουλή.

 

* «Πορεία προς τον λαό» έκανε και χθες η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που εξήλθε ομαδικά από το Κοινοβούλιο για να βρεθεί πλάι στους διαδηλωτές. Οι αντιδράσεις των οποίων συγκίνησαν πολλούς από τους βουλευτές, ιδίως τους νεότερους.

 

* Κάθε επανάσταση θέλει και τον ηγέτη της. Το ρόλο αυτό έπαιξε, ενδυματολογικά τουλάχιστον, ο πρύτανης των φωτορεπόρτερ και υποψήφιος βουλευτής με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» Ντ. Αργυρόπουλος. Με κατακόκκινο μπερέ, πάνω στο οποίον είχε τοποθετήσει μια κονκάρδα του κόμματος Καμμένου ήταν μια παρουσία που ξεχώρισε χωρίς άλλο.