32 προπονητές, 32 ξεχωριστές περιπτώσεις στους πάγκους του Champions League
Την Τρίτη ξεκινάει το Champions League, με τις 32 ομάδες να δηλώνουν πανέτοιμες για τη φετινή κούρσα. Στις άκρες των πάγκων τους, 32 άτομα που δεν θα μπορούσαν να είναι πιο όμοια και πιο διαφορετικά ταυτόχρονα μεταξύ τους…
Ας επιχειρήσουμε λοιπόν μια λεπτομερή ματιά στο «προπονητικό» ρόστερ της διοργάνωσης.
Ενα οικείο τρόπαιο…
Ανάμεσα στους 32 τεχνικούς του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ υπάρχουν έξι που σήκωσαν την κούπα με τα μεγάλα αυτιά ως παίκτες. Ενας μάλιστα, ο Κάρλο Αντσελότι, το κατάφερε δύο διαδοχικές χρονιές: το 1989 και το 1990 με τη Μίλαν.
Ο Φρανκ ντε Μπουρ, αφεντικό πλέον του Αγιαξ, και ο Τζον φαν ντεν Μπρομ που θα επισκεφθεί την Ελλάδα στις 10 Δεκεμβρίου ως προπονητής της Αντερλεχτ για την αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό, ήταν συμπαίκτες στον Αγιαξ το 1995, όταν αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης για 4η φορά στην ιστορία του.
Την επόμενη σεζόν, το 1996, πανηγύρισε ο Αντόνιο Κόντε με τη Γιουβέντους, την οποία τώρα υπηρετεί ως τεχνικός.
Ο Πεπ Γουαρδιόλα (νυν της Μπάγερν Μονάχου) ήταν μέλος της «ντριμ τιμ» του Γιόχαν Κρόιφ, που χάρισε στην Μπαρτσελόνα το πρώτο Πρωταθλητριών της ιστορίας της το 1992.
Πιο πρόσφατος πρωταθλητής Ευρώπης ως παίκτης είναι ο Σάμι Χίπια, που πήρε το Champions το 2005 με τη Λίβερπουλ στον αλήστου μνήμης τελικό της Κωνσταντινούπολης. Σήμερα ο Φινλανδός είναι προπονητής στην Μπάγερ Λεβερκούζεν του Κώστα Σταφυλίδη.
Το πιο «πλήρες» παλμαρέ
Αν εξετάσει κανείς με λεπτομέρεια τα «βιογραφικά» των 32 «αφεντικών» και υπολογίσει τις επιτυχίες τους ως ποδοσφαιριστών και ως προπονητών, συμπεραίνει ότι το πιο γεμάτο παλμαρέ ανήκει στον Κάρλο Αντσελότι, που φέτος το καλοκαίρι μετακόμισε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Μετρήστε:
Ως παίκτης κατέκτησε 3 φορές το Καμπιονάτο, τέσσερις το Κύπελλο Ιταλίας και ένα Σούπερ Καπ Ιταλίας, δύο Πρωταθλητριών, 2 Σούπερ Καπ Ευρώπης και 2 Διηπειρωτικά.
Ως προπονητής, πρόσθεσε στην τροπαιοθήκη του άλλο ένα Σκουντέτο, ένα Κόπα Ιτάλια και ένα Σούπερ Καπ Ιταλίας, δύο Τσάμπιονς Λιγκ (2003, 2007), ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Κατέκτησε επίσης από ένα πρωτάθλημα σε Αγγλία και Γαλλία, ένα Κύπελλο Αγγλίας και ένα Σούπερ Καπ στο «νησί».
Κατά πόδας ακολουθεί στην κατηγορία αυτή τον Ιταλό ο Πεπ Γουαρδιόλα, πρωταθλητής Ευρώπης και ως ποδοσφαιριστής και ως τεχνικός, δις μάλιστα: 2009, 2011.
Της Β. Παπαντωνοπούλου
Ανύπαρκτοι ως παίκτες, αλλά τοπ προπονητές
Υπάρχουν, και οι κόουτς που ως παίκτες δεν ήταν τίποτε το ιδιαίτερο (ή δεν ήταν τίποτα…), αλλά ως προπονητές «σκίζουν».
Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι ο Ζοσέ Μουρίνιο της Τσέλσι, με την τροπαιοθήκη των δύο Champions League, του ενός Κυπέλλου UEFA και τους τίτλους πρωταθλητή σε τέσσερις διαφορετικές χώρες: Πορτογαλία, Αγγλία, Ιταλία και Ισπανία. Αλλά και ο Ράφα Μπενίτεθ της Νάπολι, ο Γιούργκεν Κλοπ της Ντόρτμουντ, ο Ελί Μποπ της Μαρσέιγ, ο Λουτσιάνο Σπαλέτι της Ζενίτ Αγ. Πετρούπολης και ο Μανουέλ Πελεγκρίνι της Μάντσεστερ Σίτι.
Οι Ισπανοί ξενιτεύονται
Εξετάζοντας κανείς τη «γεωγραφία» των προπονητών παρατηρεί ότι η Ιταλία και η Ισπανία έχουν τους περισσότερους εκπροσώπους: 4 τον αριθμό. Από τους τέσσερις Ισπανούς όμως μόλις ένας εργάζεται στη χώρα του: ο Αράσατε της Σοσιεδάδ. Οι υπόλοιποι έχουν ξενιτευθεί: στο Μόναχο ο Πεπ Γουαρδιόλα για λογαριασμό της Μπάγερν Μονάχου, στη Νάπολι ο Ράφα Μπενίτεθ και στην Ελλάδα ο Μίτσελ που από τον περασμένο Φεβρουάριο έχει αναλάβει τις τύχες του Ολυμπιακού.
Οι τέσσερις Ιταλοί έχουν «μοιραστεί» στη μέση: δύο εντός συνόρων, ο Αντόνιο Κόντε στη Γιουβέντους και ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι στη Μίλαν, και δύο «λεγεωνάριοι» στα δύο άκρα της Ευρώπης: στη Μαδρίτη ο Κάρλο Αντσελότι και στην Αγία Πετρούπολη ο Λουτσιάνο Σπαλέτι.
Ομάδες ναι, προπονητές όχι
Η φάση των ομίλων του φετινού Champions League φιλοξενεί συλλόγους από 18 χώρες, όπως και τεχνικούς από 18 χώρες.Ομως «κοινές» είναι μόλις 12 εθνικότητες. Για παράδειγμα, παρά την παρουσία τεσσάρων ομάδων από την Αγγλία, δεν υπάρχει ούτε ένας Αγγλος τεχνικός. Οπως δεν υπάρχει Ελληνας ή Βέλγος ή Ουκρανός ή Δανός ή Αυστριακός, παρά την εκπροσώπηση των χωρών αυτών στους ομίλους μέσω των πρωταθλητών τους.
Κόουτς ναι, ομάδες όχι
Αντίθετα, υπάρχει λατινοαμερικανική νότα στη φετινή διοργάνωση, με την παρουσία των Αργεντίνων Ντιέγο Σιμεόνε και Χεράρδο «Τάτα» Μαρτίνο στην Ατλέτικο Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα αντίστοιχα, καθώς και του Χιλιανού Μανουέλ Πελεγρίνι στη Μάντσεστερ Σίτι. Η Σκανδιναβία εκπροσωπείται από τον Φινλανδό Σάμι Χίπια της Λεβερκούζεν και τον Νορβηγό Στέλε Σολμπάκεν της Κοπεγχάγης και η βρετανική ποδοσφαιρική σχολή δηλώνει «παρούσα» μέσω του Βορειοϊρλανδού Νιλ Λένον της Σέλτικ.
Αλλο προπονητής, άλλο παίκτης…
Οι 32 προπονητές του Champions League είναι ελαφρώς καλύτεροι ως τεχνικοί παρά ως παίκτες. Σύμφωνα με την καταμέτρηση, έχουν πάρει 68 πρωταθλήματα ως τεχνικοί έναντι των 61 ως παίκτες. Κατά τι πιο αυξημένα είναι και τα εγχώρια Κύπελλα (35 έναντι 29), πολύ πιο αυξημένα είναι τα Σούπερ Καπ, 39 έναντι 25, ενώ τα Λιγκ Καπ είναι ίδια, 6 προς 6. Στην Ευρώπη βέβαια παρατηρείται το παράδοξο της απόλυτης ταύτισης: 7 έναντι 7 τα Champions League, 6 προς 6 τα Κύπελλα UEFA, 8 προς 8 τα Σούπερ Καπ Ευρώπης και 4 προς 4 τα Διηπειρωτικά – ή, όπως ονομάζεται πλέον η διοργάνωση, Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Η μόνη απόκλιση –υπέρ των «παλιών»- είναι φυσιολογική και αφορά δύο Κύπελλα Κυπελλούχων που είχαν κατακτήσει στις ημέρες της αγωνιστικής τους καριέρας οι νυν προπονητές. Συγκεκριμένα ο Λοράν Μπλαν και ο Πεπ Γουαρδιόλα. Μια διοργάνωση που καταργήθηκε το 1999.
Διεθνείς και τρεις κατοστάρηδες
Περισσότεροι από τους μισούς, συγκεκριμένα 18, προπονητές έχουν αγωνιστεί στις εθνικές ομάδες των χωρών τους. Μάλιστα, τρεις από αυτούς έχουν σπάσει το φράγμα των 100 αγώνων με τα συγκροτήματά τους. Ο λόγος για τον Φρανκ ντε Μπουρ του Αγιαξ (112 συμμετοχές με την Ολλανδία), τον Αργεντινό Ντιέγο Σιμεόνε της Ατλέτικο Μαδρίτης (106 ματς) και τον Σάμι Χίπια της Λεβερκούζεν (105 αγώνες).
Ο ολυμπιονίκης…
Μέσα σε όλα τα τρόπαια, «εντοπίστηκε» και ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλια. Το κατέκτησε ο Πεπ Γουαρδιόλα στη Βαρκελώνη το 1992, όταν η Ισπανία επικράτησε της Πολωνίας στην παράταση του «Καμπ Νόου» με 3-2! Ηταν μια ονειρεμένη χρονιά για τον Καταλανό, που δύο μήνες νωρίτερα είχε βοηθήσει την Μπαρτσελόνα να… σπάσει το ρόδι και, ύστερα από χρόνια αποτυχιών, να αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Xωρίς τρόπαιο στη ζωή τους
Ανάμεσα σε όλες αυτές τις διακρίσεις και τα κύπελλα, υπάρχουν τρία άτομα που δεν έχουν καταφέρει ποτέ να βάλουν τα χέρια τους σε κάποιο τρόπαιο, είτε ως παίκτες είτε ως προπονητές.
Πρόκειται για τον Χαγόμπα Αράσατε της Ρεάλ Σοσιεδάδ, τον Νέναντ Μπγέλιτσα της Αούστρια Βιέννης και τον Γενς Κέλερ που διαδέχθηκε πέρσι τον χειμώνα τον Χουμπ Στέφενς στον πάγκο της Σάλκε.
Πού έπαιζαν στα νιάτα τους
Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιοι παίκτες γίνονται προπονητές; Τι θέση έπαιζαν στα νιάτα τους; Η σχετική έρευνα στο παρελθόν των 32 δείχνει ότι στη συντριπτική τους πλειονότητα (28 τον αριθμό) αγωνίζονταν στο κέντρο ή στην άμυνα. Μόλις 2 ήταν τερματοφύλακες: ο Ελί Μποπ της Μαρσέιγ και ο Λεονίντ Σλούτσκι της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ενας εξτρέμ: ο Μιρτσέα Λουτσέσκου της Σαχτάρ Ντόνετσκ. Κι ένας κυνηγός: ο Βάσκος τεχνικός της Ρεάλ Σοσιεδάδ, Χαγόμπα Αράσατε. Μεταξύ των 28 μέσων και αμυντικών, δύο αγωνίζονταν ως λίμπερο (ο Ράφα Μπενίτεθ και ο Φρανκ ντε Μπουρ), ενώ δύο ήταν κλασικοί αμυντικοί μέσοι. Ο λόγος για τους Ντιέγο Σιμεόνε και Πεπ Γουαρδιόλα.
Ο παππούς και ο Βενιαμίν
Ο Μιρτσέα Λουτσέσκου της Σαχτάρ Ντόνετσκ είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία προπονητής του φετινού Champions League. Σε ηλικία 68 χρόνων έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη θητεία μεταξύ των ομάδων της διοργάνωσης, καθώς βρίσκεται στον ουκρανικό σύλλογο από τον Μάιο του 2004.
Ο δεύτερος «γηραιότερος», ο Αρσέν Βενγκέρ που θα κλείσει τα 64 τον Οκτώβριο, είναι μακράν ο αρχαιότερος στο προπονητικό του πόστο. Η θητεία του στην Αρσεναλ ξεκίνησε τον… προηγούμενο αιώνα. Τον Σεπτέμβριο του 1996!
Ο «πιτσιρικάς» της παρέας είναι 33 χρόνια νεότερος του Λουτσέσκου. Ο Χαγόμπα Αράσατε γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1978 και φέτος κάνει ντεμπούτο στη διοργάνωση. Μάλιστα, η ομάδα του, η Σοσιεδάδ, έχει κληρωθεί στον όμιλο όπου αγωνίζεται και η Σαχτάρ του Ρουμάνου πολύπειρου τεχνικού.
Η πιο ένδοξη καριέρα
Μεταξύ των 32 τεχνικών του φετινού Champions League, μόλις ένας έχει στεφθεί στην καριέρα του πρωταθλητής Ευρώπης και Κόσμου με την εθνική του ομάδα.
Πρόκειται για τον Λοράν Μπλαν της Παρί Σεν-Ζερμέν, τον επονομαζόμενο και «Monsieur le Président». Ηταν μέλος της εντυπωσιακής γαλλικής ομάδας που κατέκτησε το Μουντιάλ του 1998 στη χώρα της και το Euro 2000 στα γήπεδα της Ολλανδίας και του Βελγίου.
Και ο φιλόζωος…
Η περίπτωση του Λεονίντ Σλούτσκι της ΤΣΣΚΑ Μόσχας είναι ξεχωριστή. Τερματοφύλακας στα νιάτα του καθώς υπερασπιζόταν την εστία της Ζβέζντα Γκορόντιστσε, αναγκάστηκε να κρεμάσει τα γάντια του μόλις στα 19 χρόνια του.
Ο λόγος; Επεσε από ένα δέντρο προσπαθώντας να σώσει τη γάτα του γείτονά του, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο γόνατο! Αυτό που επίσης κάνει εντύπωση στον Σλούτσκι είναι η κακή του σχέση με τη… μετεωρολογία. Θα τον δει κανείς συχνά να φοράει ένα πουκαμισάκι και ένα ανοιχτό σακάκι τη στιγμή που δίπλα του όλο το επιτελείο και οι παίκτες του είναι καλυμμένοι με χοντρά μπουφάν και κουβέρτες για να αντιμετωπίσουν το κρύο. Ή να φοράει πουλόβερ στις μεγάλες ζέστες του καλοκαιριού στο Περμ…
