Στόχος του Hona Zarqa είναι «να δώσουμε φωνή στους πολίτες»
Της Χριστίνας Πάντζου
Η Σάλι Ζαρίρ δουλεύει στο προσφυγικό στρατόπεδο Ζάρκα, στο βιομηχανικό κέντρο της Ιορδανίας, όπου φιλοξενείται ο παλαιότερος παλαιστινιακός προσφυγικός καταυλισμός της Ιορδανίας.
Η 24χρονη Ζαρίρ είναι μία από τις δημοσιογράφους του Hona Zarqa, ενός εγχειρήματος μιας ομάδας 15 γυναικών ηλικίας από 18 έως 40 ετών, στην πλειονότητά τους Παλαιστίνιες και όλες τους γεννημένες στη Ζάρκα, που εκδίδει δεκαπενθήμερο περιοδικό και παράγει μια εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή. «Μάταιη προσπάθεια», έλεγαν οι απαισιόδοξοι σε αυτή την πόλη-στρατόπεδο που δεν απασχολεί συχνά τα μίντια, εκτός κι αν την επισκεφθεί κάποιος επίσημος ή γνωρίσει όπως τώρα τη μαζική είσοδο Σύρων προσφύγων ή συγκρούσεις με σαλαφιστές.
Η πυκνοκατοικημένη περιοχή δεν είναι μόνο φέουδο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας αλλά και τζιχαντιστών σαλαφιστών, πολλοί από τους οποίους πέρασαν τα σύνορα της Συρίας για να πολεμήσουν κατά του Ασαντ.
Ομως, οι γυναίκες της Horna Zarqa δεν μιλούν μόνο για τον πόλεμο, αλλά και για τη διαφθορά, την έλλειψη υποδομών φροντίδας των παιδιών, τον αυξανόμενο αριθμό των αστέγων, το κάψιμο των σκουπιδιών στους δρόμους που δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα ή την απουσία προγραμμάτων για τη γυναικεία απασχόληση.
«Οι γυναίκες έχουμε τον πλήρη έλεγχο της είδησης και της μετάδοσής της και λέμε όσα κανείς έως σήμερα δεν τολμούσε να αφηγηθεί ή απλώς δεν θεωρούνταν “είδηση”», λέει η συντονίστρια του εγχειρήματος Ετάφ Ρουντάν, επισημαίνοντας ότι αρκετοί σε αυτή τη συντηρητική κοινότητα που πιστεύει ότι οι γυναίκες πρέπει να εργάζονται ως δασκάλες ή νοσοκόμες, θεωρούν «απρεπές» το να ασχολούνται με τη δημοσιογραφία και το ρεπορτάζ δρόμου.
Ωστόσο, το μεγαλύτερο εμπόδιο στη δουλειά τους δεν είναι οι παρωχημένες νοοτροπίες, αλλά η επιφυλακτικότητα των πολιτών που δεν είναι συνηθισμένοι να τους ζητούν τη γνώμη τους. «Είναι η πρώτη φορά στη ζωή τους που συναντούν δημοσιογράφους πρόσωπο με πρόσωπο, καθώς τα άλλα ειδησεογραφικά πρακτορεία συνομιλούν μόνο με επισήμους και αξιωματούχους. Κανείς δεν ρωτά έναν απλό πολίτη τι σκέφτεται ή ποια προβλήματα αντιμετωπίζει».
Δημοσιογραφία
Η Hona Zarqa το κάνει συστηματικά για πρώτη φορά. Ιδρύθηκε από το Κοινοτικό Δίκτυο Μίντια, μια ανεξάρτητη οργάνωση που επίσης έχει δημιουργήσει το Ράδιο al-Balad, τον ηλεκτρονικό ιστότοπο AmmanNet και προγράμματα δημοσιογραφίας των πολιτών σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Στόχος του Hona Zarqa είναι «να δώσουμε φωνή στους πολίτες». Και ανάμεσά τους σε αυτούς που περισσότερο έμαθαν και τους επέβαλαν να σωπαίνουν: στις γυναίκες. Αυτές που παρά τον αχό του πολέμου και των συγκρούσεων που αποσταθεροποιούν ολόκληρη την περιοχή, με την πένα και το μικρόφωνο στρέφονται στα προβλήματα της καθημερινής ζωής ενός αγνοημένου από τα μίντια πληθυσμού. Καλώς ήρθατε στην ουσία της δημοσιογραφίας, μας λένε.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Τα λουλούδια της ερήμου ανθίζουν
Κέντρο αποκατάστασης γυναικών που έχουν υποστεί γενετικό ακρωτηριασμό
Η Σομαλή ακτιβίστρια και πρώην μοντέλο Γουόρις Ντίρι εγκαινίασε την περασμένη εβδομάδα στο Βερολίνο το πρώτο κέντρο αποκατάστασης γυναικών που έχουν υποστεί γενετικό ακρωτηριασμό. Φρικιαστική πρακτική στην οποία υπέβαλαν και την ίδια στα τέσσερά της χρόνια, όπως περιγράφει στο βιβλίο της «Το Λουλούδι της Ερήμου». Πρόκειται για ένα πιλοτικό κέντρο αποκατάστασης που σύντομα ελπίζει να επεκταθεί σε άλλες χώρες της Ευρώπης αλλά και στην Αφρική και την Ασία. Κάθε έντεκα δευτερόλεπτα ένα κορίτσι ακρωτηριάζεται στον κόσμο. Κάθε μέρα 8.000 κορίτσια ακρωτηριάζονται στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή. «Ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων δεν έχει καμιά σχέση με τη θρησκεία, την κουλτούρα ή την παράδοση. Είναι ένα έγκλημα κατά αθώων κοριτσιών και πρέπει να τιμωρείται αυστηρά», δήλωσε η 48χρονη Ντίρι. Η κλειτοριδεκτομή κι άλλες μορφές γενετικού ακρωτηριασμού των γυναικών είναι πρακτικές που αφαιρούν μέρος ή όλα τα εξωτερικά γεννητικά όργανα των κοριτσιών, συχνά με την παράλληλη συρραφή του κόλπου με στόχο την «αγνότητά» τους έως τον γάμο. Η οδυνηρή και συχνά θανατηφόρα επέμβαση που γίνεται με ξυράφια και χωρίς αναισθησία προκαλεί σοβαρές μολύνσεις, ακράτεια, αιμορραγίες, προβλήματα γονιμότητας, επιπλοκές κατά τη γέννα και θανάτους νεογνών. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, 150 εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο βιώνουν τις συνέπειες αυτής της πρακτικής. Το κέντρο «Λουλούδι της Ερήμου», που πλέον λειτουργεί στο Νοσοκομείο Waldfriede του Βερολίνου, μπορεί να φιλοξενεί έως και 100 γυναίκες τον χρόνο, ενώ οι δύο πρώτες ασθενείς είναι γυναίκες από το Τζιμπουτί και την Αιθιοπία. Είναι το πρώτο κέντρο στον κόσμο που προσφέρει σε αυτές τις γυναίκες πλήρη θεραπευτική αγωγή από επεμβάσεις αποκατάστασης των γεννητικών οργάνων έως και ψυχολογική στήριξη, ενώ τα έξοδα της θεραπείας θα καλύπτονται από ασφαλιστικά ταμεία. Η επιλογή της Γερμανίας δεν είναι τυχαία, καθώς σύμφωνα με τον διευθυντή του κέντρου Μπερντ Κουός, περίπου 50.000 γυναίκες που ζουν στη χώρα έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή και 20.000 από αυτές ζουν στο Βερολίνο, παρότι η πρακτική είναι παράνομη στη χώρα και επισείει ποινή φυλάκισης έως και 15 ετών. Παράλληλα με τις υπηρεσίες του προς τα θύματα κλειτοριδεκτομής το κέντρο θα προσφέρει εξειδικευμένη εκπαίδευση σε Αφρικανούς γιατρούς και νοσηλευτές.
http://www.thelocal.de/society/20130910-51851.html
http://www.spiegel.de/international/germany/desert-flower-center-to-treat-female-genital-mutilation-in-berlin-a-921122.htm
http://www.thedailybeast.com/witw/cheats/2013/09/13/former-model-helps-fgm-victims.html
http://www.foxnews.com/world/2013/09/11/german-desert-flower-centre-to-help-circumcised-women/
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Και οι στρίπερ έχουν εργατικά δικαιώματα
Ομοσπονδιακός δικαστής των ΗΠΑ αποφάνθηκε την περασμένη εβδομάδα ότι οι χορεύτριες που εργάζονται ως στρίπερ σε κλαμπ είναι υπάλληλοι που δικαιούνται τουλάχιστον έναν βασικό μισθό και άλλες καλύψεις που προβλέπονται από την εργατική νομοθεσία.
Η απόφαση έρχεται να κλείσει διαμάχη χρόνων ανάμεσα σε εργοδότες και χορεύτριες του κλαμπ Rick’s που το 2009 προσέφυγαν στα δικαστήρια διεκδικώντας το αυτονόητο: μισθό και ασφαλιστικές καλύψεις για τις υπηρεσίες τους. Η Rick’s, μια αλυσίδα που διαθέτει περισσότερα από 40 «αναβαθμισμένα nightclubs για ενήλικες, ιδίως επιχειρηματίες και επαγγελματίες», υποστηρίζει ότι οι χορεύτριες είναι «ελεύθερες επιτηδευματίες» αλλά, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, οι όροι που θέτει στις εργαζόμενες συνιστούν εξαρτημένη εργασία και πρέπει να λαμβάνουν τουλάχιστον το ελάχιστο βασικό ωρομίσθιο των 7,25 δολαρίων.
Είναι ενδεικτικό ότι στον κανονισμό εργασίας τους προβλέπεται πως «υποχρεούνται σε οκτάωρες βάρδιες τουλάχιστον τρεις (σταθερές) ημέρες την εβδομάδα, πρέπει να φορούν τακούνια τουλάχιστον 10 εκατοστών, να μη φέρουν glitter στο σώμα, να καλύπτουν τυχόν τατού, να χορεύουν το πρώτο τραγούδι ντυμένες και το δεύτερο γυμνές, όταν πλησιάζουν έναν πελάτη να διατηρούν το ένα τους πόδι πάντα στο πάτωμα, ποτέ να μη βάζουν ταυτόχρονα και τα δύο γόνατα πάνω σε έναν πελάτη…» και σωρεία άλλων λεπτομερειών.
Η εταιρεία, που χρεώνει στους πελάτες της 20 δολάρια για να «απολαύσουν» έναν χορό και 150 για μια δεκαπεντάλεπτη επίσκεψη στα «ιδιαίτερα δωμάτια», όχι μόνο αρνιόταν να αμείβει τις εργαζόμενες με μισθό, αλλά απαιτούσε από αυτές να πληρώνουν ταρίφες στο κλαμπ που μπορεί να έφταναν και τα 100 δολάρια τη βάρδια για να μπορούν να παίρνουν φιλοδωρήματα από τους πελάτες. «Αυτές οι γυναίκες δεν έχουν δική τους επιχείρηση ούτε προσφέρουν ελεύθερα με δικούς τους όρους τις υπηρεσίες τους. Η Rick’s είναι επιχείρηση και τις απασχολεί», λέει η δικαστική απόφαση. «Οι εργαζόμενοι στον τομέα “ψυχαγωγίας ενηλίκων”, όπως κάθε άλλος εργαζόμενος στη χώρα, δικαιούνται να λαμβάνουν μισθό και όχι να εξαρτούν την επιβίωσή τους από τα φιλοδωρήματα των πελατών».
http://abcnews.go.com/Business/ricks-cabaret-strippers-entitled-minimum-wage/story?id=20228286
http://www.nytimes.com/ 2013/09/11/nyregion/strippers-are-protected-by-labor-laws-judge-says.html?_r=2&
