Στην Ελλάδα ήρθα το 1990. Ο πατέρας μου ήταν Ελληνας και η μάνα μου Βραζιλιάνα. Οπως πολλοί Ελληνες εκείνη την εποχή, έτσι και ο πατέρας μου έφυγε από εδώ μετά τον πόλεμο για να πιάσει δουλειά στην Αργεντινή. Μόλις όμως το καράβι σταμάτησε στη Βραζιλία, κατέβηκε και έμεινε για 30 χρόνια στο Σάο Πάολο.
Για 20 ολόκληρα χρόνια είχε αποκοπεί από την Ελλάδα. Γνώρισε τη μητέρα μου και έκαναν τέσσερα παιδιά –εμένα και άλλους τρεις. Δεν παντρεύτηκαν όμως ποτέ.
Είναι κάτι συνηθισμένο στη Βραζιλία να μην παντρεύεται ένα ζευγάρι, να συζεί και να έχει παιδιά. Στο σπίτι δεν μας μιλούσε ελληνικά, ζούσε σαν Βραζιλιάνος. Είχε κάποιους Ελληνες φίλους, λίγους, και θυμάμαι ότι η μόνη λέξη που μας είχε μάθει ήταν το ψωμί. Μία μέρα η αδερφή του, η θεία μου, κι όλη η οικογένειά του στην Ελλάδα, που τον έψαχναν όλα αυτά τα χρόνια, μέσω κάποιου άλλου Ελληνα μετανάστη από τη Βραζιλία, τον βρήκαν και έτσι ξεκίνησε ξανά να έχει δεσμούς με την Ελλάδα. Ετσι και γύρισε. Πήρε τη μητέρα και τα αδέρφια μου και ήρθαν εδώ. Εγώ έμεινα εκεί.
Δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου εκείνη την εποχή ότι θα έρθω και θα μείνω στην Ελλάδα. Το όνειρό μου ήταν να πάω στην Αυστραλία. Εκεί ζει ο θείος μου, ο αδερφός του πατέρα μου. Ηρθα εδώ να βγάλω την ελληνική ιθαγένεια, που δικαιούμαι, με στόχο να φύγω. Με πολλές δυσκολίες, γραφειοκρατία, την έβγαλα μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια. Είχα ήδη ενταχθεί πλήρως όλα αυτά τα χρόνια που περίμενα, είχα δουλειά, φίλους, έφερα και την οικογένειά μου, είχα ήδη τρία παιδιά τότε και έμεινα.
Είμαι περίπου 59 χρόνων, δεν σκέφτομαι ακόμα να φύγω από εδώ. Πάντα όμως σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα γυρίσω στη Βραζιλία. Αν και είμαι μισός Ελληνας, πάντα θα αισθάνομαι Βραζιλιάνος, γιατί εκεί μεγάλωσα. Είμαι ξένος.
Πιστεύω ότι ένας στους δέκα Ελληνες είναι παντρεμένος με μετανάστες-μετανάστριες. Αυτό όμως δεν κάνει κάποιους να συνειδητοποιήσουν ότι η κοινωνία πλέον έχει «ανακατευτεί» και ότι οι άνθρωποι και οι εποχές αλλάζουν. Αν και δεν μου αρέσει η λέξη «ρατσισμός», αυτοί που έχουν απομείνει με αυτή την ιδεολογία είναι πιο επικίνδυνοι απ’ ό,τι παλιότερα που οι Ελληνες ήταν πιο Ελληνες και οι μετανάστες λιγότεροι.
Ζακώ (Βραζιλία)
