Εναι, αποχαιρετήστε το βραβείο Booker που ξέρατε και αγαπούσατε. Αυτό που μας γνώριζε σπουδαίους, καθιερωμένους και κυρίως νέους συγγραφείς, που προέρχονταν από τη Μεγάλη Βρετανία, την Ιρλανδία και την Κοινοπολιτεία (από Ινδία και Ζιμπάμπουε μέχρι Νότια Αφρική και Αυστραλία). Επιβεβαιώθηκε χθες επισήμως η φήμη για την οποία γράφαμε στο φύλλο της Δευτέρας ότι επίκειται μια μεγάλη ανατροπή και άνοιγμα του βραβείου και σε Αμερικανούς συγγραφείς.
Και άρχισαν οι οργισμένες δηλώσεις των Βρετανών συγγραφέων. Η Αντόνια Σ. Μπάιατ -βραβευμένη το 1980 για τα «Αιχμάλωτα πάθη» (Possesion)- εξέφρασε την αντίθεσή της. «Στο εξής η κρίση θα γίνει αδύνατη, αυτή τη στιγμή το Booker είναι το μόνο βραβείο όπου η κριτική επιτροπή διαβάζει όλα τα βιβλία», είπε. Στο τελευταίο συμφωνεί ο επίσης βραβευμένος Τζον Μπάνβιλ (φωτ. αριστερά), αν και δεν διαφωνεί με το άνοιγμα του Booker πέραν του Ατλαντικού. «Ηταν ανοησία να μη δέχεται όλους τους συγγραφείς που γράφουν στα αγγλικά, αλλά ο Θεός να βάλει το χέρι του για μας τους Βρετανούς, γιατί η αμερικανική λογοτεχνία είναι πραγματικά πολύ ισχυρή», είπε.
Δεν είναι μόνο πολύ ισχυρή, αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη, και πολύ διαφορετική. Καμιά φορά μου φαίνεται σαν ένας άλλος λογοτεχνικός κόσμος η αμερικανική λογοτεχνία και, το κυριότερο, είναι ιδιαίτερα προβεβλημένη και με τεράστια αγορά. Τρόμαζαν καμιά φορά να μπουν τα βραβεία Booker σε αξιοπρεπείς θέσεις στις λίστες των αμερικανικών μπεστ-σέλερ. Η Αμερική έχει, άλλωστε, και το δικό της βραβείο, το Pulitzer. Μήπως να κάνει κι αυτό μια κίνηση γαλαντομίας και να δέχεται και κάναν άλλο;
Αρχισαν ήδη και τα σενάρια. Ο Ντέιβιντ Μπρόμερ από το Πανεπιστήμιο του Ρίντινγκ κάθισε και υπολόγισε στο τσάκα τσάκα ότι η μόνη Βρετανίδα που θα έπαιρνε σίγουρα δύο φορές το Booker ήταν η Χίλαρι Μαντέλ. Αντίθετα, πιστεύει ότι το 2001 η «Aληθινη ιστορία του συμμορίας Κέλι» του Αυστραλού Πίτερ Κάρεϊ δεν θα είχε καμιά ελπίδα αντιμέτωπη με τις «Διορθώσεις» του Φράνζεν. Το ίδιο και το 2005 ο Ιρλανδός Τζον Μπάνβιλ με τη «Θάλασσα», που θα ’βρισκε μπροστά του τον Ρίτσαρντ Φορντ (φωτ. δεξιά) με το «Η χώρα όπως είναι». Είναι τρελοί αυτοί οι Βρετανοί;
Βένα Γεωργακοπούλου
